Świątynia Zhihua
 Główne wejście do świątyni | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Wyznanie | |
| Historia | |
| Data budowy |
XV wiek |
Położenie na mapie Chin  | |
 39°54′58,16″N 116°25′33,18″E/39,916156 116,425883
| |
Świątynia Zhihua (chiń.: 智化寺; pinyin: Zhìhuà Sì) – świątynia buddyjska w Pekinie, w dzielnicy Dongcheng[1]. Została zbudowana na zlecenie Wang Zhena, eunucha na dworze cesarza Zhu Qizhena z dynastii Ming. Świątynia jest jednym z największych i najlepiej zachowanych przykładów chińskiej architektury buddyjskiej z okresu Ming[2].
Świątynię wzniesiono w 1443 roku za rządów cesarza Zhu Qizhena i nazwano ją wówczas Bao’en Zhihuasi. Kompleks powstał za zdefraudowane pieniądze wpływowego eunucha Wang Zhena. W roku 1449 cesarz wyprawił się osobiście przeciw Ojratom; armia, fatalnie dowodzona przez niemającego doświadczenia wojskowego Wang Zhena, została doszczętnie rozgromiona, a cesarz dostał się do niewoli (Wang Zhen zginął)[3]. W 1457, po przewrocie, który ponownie wyniósł Zhu Qizhena na tron, odprawiono ceremonie ku czci zabitego eunucha i wystawiono mu pomnik w świątyni. W 1742 roku, za panowania cesarza Qianlonga pomnik został zniszczony, a w jego miejsce postawiono posąg Buddy[4][5].
Cały zespół świątynny obejmuje obszar ok. 20000 m², w którego skład wchodzi siedem głównych pawilonów[1][2]. Największym jest dwukondygnacyjny Pawilon Tathagaty, gdzie znajduje się rzeźba Tathagaty. Na drugim piętrze pawilonu, w ścianach, znajduje się ponad 9 tys. wnęk, w których mieszczą się małe figurki Buddów. Z tego powodu budynek nazywany jest czasami Pawilonem Dziesięciu Tysięcy Buddów[4]. W Pawilonie Tybetańskim znajduje się Zhuanlunzai – ośmioboczna drewniana konstrukcja na cokole z białego marmuru, na której wyryto zdobienia, m.in. ptaki, bóstwa, lwy i kwiaty[1][6]. Dachy głównych budynków świątyni pokryte są czarnymi płytkami[2].
W świątyni grupa mnichów wykonuje muzykę z buddyjskich obrzędów z okresu dynastii Ming, wykorzystując przy tym wielu tradycyjnych instrumentów, m.in. gongów, sheng, dizi (rodzaj fletu) i bębnów[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Zhihua Temple. BeijingJoy.com. [dostęp 2010-03-16]. (ang.).
- ↑ a b c Temple of Wisdom Attained (Zhihua Temple). China.org.cn. [dostęp 2010-03-16]. (ang.).
- ↑ Arthur Waldron: The Great Wall of China: From History to Myth. Cambridge: Cambridge University Press, 1990. ISBN 0-521-36518-X.
- ↑ a b Zhihua Temple. ChinaCulture.org. [dostęp 2017-01-15]. (ang.).
- ↑ Zhihua Temple in Beijing. ChinaHighlights.com. [dostęp 2010-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ang.).
- ↑ a b Zhihua Temple. GeissFoundation.org. [dostęp 2010-03-16]. (ang.).