Świątynia hinduistyczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Świątynia hinduistyczna – obiekt sakralny właściwy dla kultu religijnego religii określanej szeroko rozumianą nazwą hinduizm. Tradycyjnie budowana jest w oparciu o zasady wyznaczane przez schemat wastupuruszamandali. Jej najistotniejszym elementem składowym jest garbhagryha, która zawiera co najmniej jedno przedstawienie murti lub lingam, w obcowaniu z którym wyznawca doświadcza darśanu.

Synonimy[edytuj | edytuj kod]

Hinduizm zarówno współczesny, jak i w formach o szczególnej popularności w minionych stuleciach, stosuje różnorodne nazewnictwo na określenie świątyni. Oprócz najbardziej popularnych, czyli mandira i koyil w różnych odmianach ich zapisów, pisma podają następujące synonimy dla nazwy świątyni[1]:

  • awasaka, alaja, aspada, ajatana, agara
  • arćagryha
  • bhawana
  • dewalaja, dewajatana, dewakula, dewagra, dewagara, dewadhisznja
  • dhaman, dhisznjaka
  • geha, gryha,
  • harmya
  • kirtana, kszetra, kszaja
  • laja
  • niketana
  • nilaja
  • prasada, pada
  • surasthana, saudha,
  • sthana, sadana, sadma
  • udawasita
  • wimana
  • weśma(n), wasa, wasu, wastuka
  • wibudhagara
  • wihara, ćajtja,

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Elementy architektoniczne związane ze świątynią:

Obiekty towarzyszące lub składowe głównego obiektu sakralnego, powiązane ze sprawowaniem kultu to między innymi:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kramrish Stella, The Hindu Temple, t.1, r. Names and orygins of the temples. ss. 131-138