Święto Ludowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Święto Ludowe – święto polskiego ruchu ludowego obchodzone od 1904 w pierwszym dniu Zielonych Świątek.

W polskim ruchu ludowym myśl ustanowienia własnego święta wzorowana była na dniu Święta Pracy. Inicjatywę powołania obchodów Święta Ludowego podjęto na posiedzeniu Rady Naczelnej Polskiego Stronnictwa Ludowego w Rzeszowie 30 maja 1903. Pierwsze obchody święta, pod hasłem „Żywią i bronią”, odbyły się w 1904 i były upamiętnieniem 110. rocznicy bitwy pod Racławicami. W latach 1905–1906 w czasie obchodów organizowano kwesty na rzecz Polskiego Związku Ludowego, a także polskiej młodzieży w zaborze rosyjskim. Następnie obchodzenie Święta Ludowego zawieszono[1].

Decyzję o odtworzeniu Święta Ludowego podjęto 5 czerwca 1927 na Kongresie Stronnictwa Chłopskiego, przyjmując uchwałę, że: „Dniem Święta Stronnictwa Chłopskiego jest pierwszy dzień Zielonych Świątek, który wszyscy członkowie każdego roku powinni obchodzić w sposób uroczysty przez wywieszenie sztandarów stronnictwa, ozdobienie domów zielenią itp.” Ostateczna decyzja w sprawie święta została jednak podjęta 15 marca 1931 na kongresie zjednoczeniowym ruchu ludowego. Naczelny Komitet Wykonawczy Stronnictwa Ludowego 9 maja 1931 podjął uchwałę w sprawie pierwszych obchodów Święta Ludowego. W 1934 Sekretariat Naczelny SL podkreślił, że Święto Ludowe musi mieć charakter święta chłopskiego, a w uroczystościach mogą uczestniczyć tylko sztandary organizacji wiejskich, przede wszystkim SL, ZMW RP Wici, spółdzielni i organizacji rolniczych[2].

W 1939 władze sanacyjne zakazały publicznych obchodów święta, w czasie których dochodziło do chłopskich wystąpień antyrządowych. W okresie okupacji niemieckiej ludowcy sporadycznie obchodzili swoje święto. Święto obchodzono potajemnie w domach lub lasach, gdzie znajdowały się oddziały Batalionów Chłopskich.

Po zakończeniu II wojny światowej władze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej zmieniły charakter święta, stając się jego współgospodarzem[3].

Powrót do rzeczywistej tradycji Święta Ludowego nastąpił po 1990, po reaktywacji PSL. Święto jest obchodzone przez organizacje tej partii wszystkich szczebli[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Praca zbiorowa: Słownik wiedzy obywatelskiej. Warszawa: PWN, 1970.
  • Marta Pawlina-Meducka: Bataliony Chłopskie w ocenie współczesnej historiografii. Kielce: KTN, 2001.