Świętojerska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Świętojerskajurydyka, włóka ziemi należąca od XIV wieku do kanoników regularnych przy kościele św. Jerzego w Nowej Warszawie. Obecnie obszar ten znajduje się w dzielnicy Śródmieście w Warszawie.

Około 1454 obok już istniejącej drewnianej kaplicy kanonicy regularni wznieśli murowany kościół św. Jerzego i klasztor przy późniejszej ulicy Świętojerskiej na Nowym Mieście. W XVI wieku kościół został rozbudowany, a po kasacie zakonu w 1818 budynek wynajęła firma "Bracia Evans", późniejsze zakłady Lilpop, Rau i Loewenstein. Ostatecznie praktycznie rozebrany został w latach 1895-1896.

Nazwa przyjęta została od patrona – św. Jerzego. Droga narolna, prowadząca wzdłuż włóki ziemi należącej do klasztoru w XVII i XVIII wieku nazywana była Świętojerska lub św. Jerzego. Jurydyka znajdowała się w obrębie ulic Świętojerskiej, Franciszkańskiej, Koźlej i Wałowej. Od końca XVIII wieku w granicach Warszawy.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]