Święty Sebastian
| ||
męczennik | ||
![]() Święty Sebastian na obrazie El Greca z 1578 | ||
Miejsce urodzenia | Narbona | |
Data i miejsce śmierci | ~288 Rzym | |
Czczony przez | Kościół katolicki i Cerkiew prawosławną | |
Wspomnienie | 20 stycznia[a] 18 grudnia[b] | |
Atrybuty | krucyfiks, palma męczeństwa, włócznia, miecz, tarcza, dwie strzały w dłoniach, przybity wyrok śmierci nad głową | |
Patron | m.in. w chorobach zakaźnych, inwalidów wojennych, kamieniarzy, konwisarzy, łuczników, myśliwych, ogrodników, żołnierzy, Gwardii Szwajcarskiej |


Święty Sebastian (zm. ok. 288 w Rzymie) – męczennik chrześcijański i święty Kościoła katolickiego oraz prawosławnego.
Życie[edytuj | edytuj kod]

Wiadomości o życiu Sebastiana dostarcza anonimowy Opis męczeństwa z roku 354 i komentarz św. Ambrożego z Mediolanu do Psalmu 118. Według tych źródeł ojciec Sebastiana pochodził z rodziny urzędniczej w Narbonie, matka zaś z Mediolanu. Dzięki starannemu wychowaniu i stanowisku ojca, Sebastian został przywódcą gwardii cesarza Marka Aurelego Probusa (panującego 276–282). Według św. Ambrożego Sebastian miał być dowódcą przybocznej straży Dioklecjana (panującego 284–305).
Za wyznawanie nauki Chrystusa został przywiązany do słupa (drzewa) i przeszyty strzałami.
Według niepotwierdzonej legendy, Sebastian wówczas nie zginął. Kobieta imieniem Irena, która postanowiła go pochować, zauważyła oznaki życia i doprowadziła go do zdrowia. Gdy Sebastian wyzdrowiał, poszedł bezpośrednio do cesarza i zarzucił mu barbarzyństwo w stosunku do chrześcijan. Cesarz w przypływie gniewu kazał go bić pałkami, żeby mieć pewność, iż tym razem Sebastian na pewno zginie.
Sebastian zginął prawdopodobnie w roku 288. Ciało męczennika wrzucono do kanałów miejskich, a wydobyć i pochować miała je święta Lucyna.
Patronat[edytuj | edytuj kod]
Św. Sebastian, otoczony wielką czcią w całym Kościele, należał do najbardziej znanych świętych. Rzym uczynił go jednym ze swoich głównych patronów.
Św. Sebastian jest patronem chorych na choroby zakaźne, inwalidów wojennych, kamieniarzy, konwisarzy, łuczników, myśliwych, ogrodników, rusznikarzy, strażaków, strzelców, żołnierzy. Również patron Niemiec oraz Gwardii Szwajcarskiej. Jest orędownikiem w czasie epidemii.
Relikwie[edytuj | edytuj kod]
Część relikwii św. Sebastiana przechowywana jest w bazylice św. Sebastiana za Murami w Rzymie. Znaczną część relikwii Sebastiana papież Eugeniusz II podarował opactwu św. Medarda w Soissons, a papież Leon IV relikwię głowy świętego rzymskiej bazylice Czterech Koronatów (w pobliżu Koloseum).
Świętego Sebastiana zaliczano do 14 Orędowników.
Dzień obchodów[edytuj | edytuj kod]

Wspomnienie liturgiczne św. Sebastiana w Kościele katolickim obchodzone jest 20 stycznia.
Cerkiew prawosławna wspomina męczennika 18/31 grudnia[d], tj. 31 grudnia według kalendarza gregoriańskiego.
Ikonografia[edytuj | edytuj kod]
W ikonografii przedstawiany jest, jako piękny, muskularny, obnażony młodzieniec z perizonium na biodrach przywiązany do słupa lub drzewa, przeszyty strzałami; zbroja u nóg, nad głową przybity wyrok śmierci.
Atrybutami świętego są: krucyfiks, palma męczeństwa, włócznia, miecz, tarcza, dwie strzały w dłoniach, przybity wyrok śmierci nad głową.
W tradycji prawosławnej Sebastian przedstawiany jest jako typowy męczennik. Jest mężczyzną w średnim wieku z króciutką, jasnokasztanową brodą i krzyżem (a niekiedy również Ewangelią) w dłoni, ubranym w czerwony płaszcz.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Katakumby świętego Sebastiana
- modlitwa za wstawiennictwem świętego
- święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
- święci prawosławni
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ liturgia katolicka
- ↑ liturgia prawosławna według kalendarza juliańskiego
- ↑ prawosławna liturgia według kalendarza gregoriańskiego
- ↑ podwójne datowanie
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Święty Sebastian, męczennik – materiały na brewiarz.katolik.pl [ostatnia aktualizacja: 12.01.2010]
- męcz. Sebastian na cerkiew.pl (oprac. Jarosław Charkiewicz)