Świbka morska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Świbka morska
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena eukarionty
Królestwo rośliny
Podkrólestwo rośliny zielone
Nadgromada rośliny telomowe
Gromada rośliny naczyniowe
Podgromada rośliny nasienne
Nadklasa okrytonasienne
Klasa Magnoliopsida
Nadrząd liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd żabieńcowce
Rodzina świbkowate
Rodzaj świbka
Gatunek świbka morska
Nazwa systematyczna
Triglochin maritima L.
Sp. Pl. 1:339 (1753)
Synonimy
  • Triglochin maritimum
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
Status iucn3.1 LC pl.svg
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Świbka morska (Triglochin maritima[4]) – gatunek byliny należący do rodziny świbkowatych (Juncaginaceae Rich.). Występuje na obu półkulach. w Polsce najliczniej na wybrzeżu i centrum nizin, objęta ochroną.

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Rozpowszechniona na półkuli północnej i południowej. W Europie na południe aż po Portugalię, północne i środkowe Włochy i Bułgarię. Nie występuje na wyspach atlantyckich. Spotykana raczej w regionach o klimacie umiarkowanym i zimniejszym. W Polsce rośnie głównie na wybrzeżu oraz w środkowej części nizin[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Roślina trwała, silna, dochodzi do 75 cm wysokości, o zapachu podobnym do chloru.
Łodyga
Prosto wzniesiona, mięsista łodyga miewa do 4 mm grubości. Pod ziemią roślina ma krótkie, grube i poziomo leżące lub skośnie podnoszące się kłącze, które nie tworzy rozłogów.
Liście
Wszystkie liście są odziomkowe, wąskoliniowate do półcylindrycznie rynienkowatych, trawiaste, mięsiste, do 4 mm grubości, u nasady rozszerzone.
Kwiaty
Małe zielonkawe kwiaty są obupłciowe i zebrane w gęste, wielokwiatowe, szczytowe grona. Szypułki kwiatowe do 4 mm długości, krótsze od owocu. Działek kwiatu jest sześć – ustawionych w obu okółkach; ku górze działki stają się lekko czerwonawe. Pręcików sześć.
Owoc
Podłużne owocolistki w liczbie sześciu z sześcioma małymi znamionami są jednonasienne; rozpadają się na sześć owoców częściowych. Owocki wzniesione, podłużnie jajowate, do 6 mm długości, u nasady zaokrąglone, a na szczycie nieco ściśnięte.

  • Pokrój

  • Kwiaty

  • Owoce

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Bylina, geofit. Kwitnie od maja do sierpnia. Występuje na rozproszonych stanowiskach, ale gromadnie na słonych łąkach i na wybrzeżu. Pojedynczo w głębi kraju. Gatunek charakterystyczny zespołu Triglochino-Glaucetum maritimae[6]. Liczba chromosomów 2n = 12, 24, 28, 36, 48, 80, 120[7].

Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]

Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006)[8] w grupie gatunków wymierających na izolowanych stanowiskach, poza głównym obszarem występowania (kategoria zagrożenia: [E]). W wydaniu z 2016 roku otrzymała kategorię VU (narażony)[9]. Od 2014 roku jest objęta w Polsce ochroną częściową[10].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Roślina jadalna

Świbka morska jest jadalna. Młode liście zbiera się przed kwitnieniem, ich smak jest mdłosłony, ale po ugotowaniu znika swoisty zapach. Jest jarzyną podobną w smaku do szpinaku. Wykorzystywane mogą być również owoce: Indianie Ameryki Północnej spożywają je prażone.

Roślina użytkowa

Z powodu zawartego w owocach węglanu sodu w południowej Europie używano tej rośliny do pozyskiwania sody.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-18] (ang.).
  3. ↑ Triglochin maritima, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  4. ↑ Triglochin maritima Linnaeus (ang.). W: Linnaean Plant Name Typification Project [on-line]. Natural History Museum of London. [dostęp 2014-11-02].
  5. ↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  6. ↑ Władysław Matuszkiewicz, Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059.
  7. ↑ Triglochin maritima (ang.). W: Flora of China [on-line]. [dostęp 2013-12-16].
  8. ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  9. ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
  10. ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin (Dz.U. z 2014 r. nr 0, poz. 1409).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  1. J. Grau, R Julg, B Munker: Zioła i owoce leśne. Warszawa: 1996.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Świbka_morska&oldid=62550156”