Świdnik (powiat limanowski)
49°36′05″N 20°31′07″E/49,601389 20,518611
| wieś | |
_-_dw%C3%B3r.jpg) Dwór w Świdniku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności |
ok. 900 |
| Strefa numeracyjna |
18 |
| Kod pocztowy |
34-606[1] |
| Tablice rejestracyjne |
KLI |
| SIMC |
0449639 |
Położenie na mapie gminy Łukowica  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu limanowskiego  | |
| 49°36′05″N 20°31′07″E/49,601389 20,518611
| |
Świdnik – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Łukowica. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa nowosądeckiego. Części wsi: Na Dziale, Nowa Wieś i Stara Wieś.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś wzmiankowana była po raz pierwszy w 1326 jako wieś rycerska. Pod koniec XIV wieku Świdnik należał do Leszka i jego syna Andrzeja, a w drugiej połowie XV wieku do Zegoty Gabońskiego. W 1581 wieś należała do Stanisława Rogowskiego członka wspólnoty braci polskich.
Marcin Rogowski, podwojewodzi sądecki, wybudował w Świdniku zbór braci polskich. Następnie dziedzicami wsi byli Sędzimirowie z Łukowicy a potem Wielogłowscy. W 1620 chłopi z Łącka, Ochotnicy i Kamienicy dokonali napadu na okoliczne dwory w tym też na tutejszy dwór oraz zbór i według tradycji kaplica dworska wzniesiona została na zbiorowym grobie pomordowanych arian. W 1629 właścicielem Świdnika był Sebastian Wielogłowski herbu Starykoń (w polu czerwonym koń w biegu, na szczycie korona złota a w niej wbity topór)[2]. Wielogłowski był ponadto właścicielem Jastrzębia, części Wolicy koło Stronia oraz Zagorowa.
W 1752 dziedzic w Świdniku rozpoczął budowę dworu, który zachował się do czasów obecnych. Jest to dworek drewniany, zbudowany na zrąb, tynkowany, bielony, parterowy z facjatą od tyłu, na narożnikach ma kwadratowe alkierzyki.
Oprócz zabytkowego dworku we wsi znajduje się kaplica dworska, murowana z XVIII wieku.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[3]:
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1286 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Herbarz rodów szlacheckich Królestwa Polskiego, część I, Warszawa, 1855
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 15 lutego 2023 [dostęp 2016-01-30].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| Wsie | |
|---|---|
| Integralne części wsi |
|
