Świerki Kłodzkie
osada wsi | |
Kościół św. Mikołaja w Świerkach Kłodzkich | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Część miejscowości | |
Wysokość |
550-570[2] m n.p.m. |
Strefa numeracyjna |
74 |
Kod pocztowy |
57-451 Świerki[3] |
Tablice rejestracyjne |
DKL |
SIMC |
0854506 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Nowa Ruda | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego | |
50°37′38″N 16°24′51″E/50,627222 16,414167[1] |
Świerki Kłodzkie (niem. Bahnhof Königswalde) – osada wsi Świerki w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Nowa Ruda[4][5].
Położenie, administracja
[edytuj | edytuj kod]Świerki Kłodzkie położone są w Sudetach Środkowych, u południowego podnóża Świerkowej Kopy, na wysokości około 550–570 m n.p.m.[2] W latach 1975–1998 osada administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Świerki Kłodzkie powstały w XVI lub XVII wieku, w 1765 roku mieszkało tu 2 kmieci, 12 zagrodników i 2 chałupników, oraz istniało wolne sędziostwo[2]. W 1787 roku w miejscowości istniał folwark i mieszkało 11 zagrodników i chałupników[2]. W 1825 roku było tu 17 domów, w 1840 roku ich liczba wzrosła do 19[2]. Był to okres największego rozwoju kolonii, później zaznaczył się stopniowy odpływ ludności[2]. W 1880 roku zbudowano linię kolejową z Kłodzka do Wałbrzycha, co zapobiegło dalszemu wyludnianiu miejscowości i przyczyniło się do jej dalszego rozwoju[2].
Szlaki turystyczne
[edytuj | edytuj kod]Przez Świerki Kłodzkie przechodzą następujące szlaki turystyczne[6]:
- z Rozdroża pod Włodzicką Górą na Granicznik i dalej,
- ze Świerków Kłodzkich do Świerków Dolnych i dalej,
- ze Świerków Kłodzkich do Bartnicy i dalej.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są obiekty[7]:
- barokowy kościół parafialny pw. św. Mikołaja, z 1748 roku, przebudowany w 1929 roku. Jest to budowla jednonawowa z kwadratową wieżą, którą wieńczy hełm z prześwitem.
- plebania, nr 58, z 1791 roku, barokowo-klasycystyczna o charakterze pałacyku. jest to budynek piętrowy, pięcioosiowy, nakryty wysokim dachem mansardowym.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 137966
- ↑ a b c d e f g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: I-BiS, 1994, s. 405, 406. ISBN 83-85773-12-6.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1270 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
- ↑ GUS. Rejestr TERYT.
- ↑ Mapa szlaków turystycznych. [dostęp 2018-01-25].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 79. [dostęp 2012-08-02].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1995, ISBN 83-85773-12-6.