Świerszczak melodyjny
| ||
| Helopsaltes certhiola | ||
| (Pallas, 1811) | ||
_I_IMG_2750.jpg) Świerszczak melodyjny sfotografowany w Indiach na zimowisku, Kalkuta | ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Podgromada | Neornithes | |
| Infragromada | ptaki neognatyczne | |
| Rząd | wróblowe | |
| Podrząd | śpiewające | |
| Rodzina | świerszczaki | |
| Rodzaj | Helopsaltes | |
| Gatunek | świerszczak melodyjny | |
| Synonimy | ||
| ||
| Podgatunki | ||
| ||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | ||
 | ||
| Zasięg występowania | ||
 w sezonie lęgowym zimowiska | ||
Świerszczak melodyjny[3] (Helopsaltes certhiola) – gatunek niewielkiego ptaka wędrownego z rodziny świerszczaków (Locustellidae), wcześniej zaliczany do pokrzewek.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten umieszczany jest przez niektórych autorów w rodzaju Locustella[1][2]. IOC wyróżnia pięć podgatunków H. certhiola[4]:
- H. c. certhiola – południowo-wschodnia Syberia, wschodnia Mongolia i północno-środkowe Chiny.
- H. c. sparsimstriatus – południowo-zachodnia do południowo-środkowej Syberii.
- H. c. centralasiae – wschodni Kazachstan i północno-wschodni Kirgistan do zachodnich Chin.
- H. c. rubescens – północna Syberia.
- H. c. minor – południowo-wschodnia Syberia (Przyamurze) i północno-wschodnie Chiny.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Zamieszkuje Syberię, wschodni Kazachstan, Mongolię i północne Chiny. Gatunek wędrowny. Zimowiska świerszczaka melodyjnego ulokowane są w północno-wschodnich Indiach, Sri Lance i w Azji Południowo-Wschodniej, w tym na Wyspach Sundajskich[2]. Zalatuje do Europy.
- Do Polski zalatuje wyjątkowo[5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Budowa ciała[edytuj | edytuj kod]
Brak różnic w upierzeniu pomiędzy płciami. Wierzch ciała tego świerszczaka jest brunatny, kreskowany z żółtym odcieniem. Ma wyraźnie rudawe kuper i pokrywy nadogonowe, a nad okiem jasną brew. Spód jest upierzony na szarawo-biało, choć u osobników młodocianych jest żółtawy i ich pierś ma kreskowanie. Dziób jest czarnawy, a nogi cieliste.
Wymiary[edytuj | edytuj kod]
- długość ciała
- ok. 15 cm
- długość skrzydła
- 6,1–7 cm
Masa ciała[edytuj | edytuj kod]
ok. 18 g
Biotop[edytuj | edytuj kod]
Zasiedla błota, mokre łąki porośnięte wysoką trawą oraz pojedynczymi krzakami. Zimą widuje się go na polach ryżowych i w trzcinach.
Pożywienie[edytuj | edytuj kod]
To ptak o bardzo skrytym trybie życia, toteż jego dieta nie jest dokładnie poznana. Prawdopodobnie stanowią ją głównie owady.
Status i ochrona[edytuj | edytuj kod]
IUCN uznaje świerszczaka melodyjnego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2020). Liczebność światowej populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity, lokalnie bardzo liczny. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[2].
W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej[6].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Pallas's Grasshopper-warbler (Locustella certhiola) (ang.). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-25)].
- ↑ a b c d BirdLife International, Locustella certhiola, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016 [online], wersja 2020-3 [dostęp 2021-02-25] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Locustellidae Bonaparte, 1854 - świerszczaki - Bush warblers (wersja: 2020-01-24). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-02-25].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Grassbirds, Donacobius, tetrakas, cisticolas, allies (ang.). IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-25].
- ↑ Lista awifauny krajowej. Gatunki ptaków stwierdzone w Polsce – stan z 31.12.2019. Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. [dostęp 2021-02-25].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Przemysław Busse: Mały słownik zoologiczny. Ptaki. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1990, s. 267. ISBN 83-214-0563-0.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne (ang.). W: eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology.