Świstunka grubodzioba
| ||
| Phylloscopus schwarzi[1] | ||
| (Radde, 1863) | ||
.jpg)
| ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Podgromada | Neornithes | |
| Nadrząd | neognatyczne | |
| Rząd | wróblowe | |
| Podrząd | śpiewające | |
| Rodzina | świstunki | |
| Rodzaj | Phylloscopus | |
| Gatunek | świstunka grubodzioba | |
| Synonimy | ||
| ||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | ||
 | ||
Świstunka grubodzioba (Phylloscopus schwarzi) – gatunek małego, wędrownego ptaka z rodziny świstunek (Phylloscopidae), wcześniej zaliczany do pokrzewkowatych.
Długość ciała wynosi około 12,5–13,5 cm, masa ciała 8–15 g[2]. Jest nieznacznie większa od świstunki brunatnej. Ubarwiona głównie w różnych odcieniach zieleni. Brew długa, dwukolorowa i dobrze widoczna. Od dzioba do oka jest żółtawa, za okiem kolor przechodzi w biały. Nogi różowopomarańczowe, jasne. Dziób gruby, krótki, na końcu lekko zaokrąglony. Pokrywy uszne lekko plamkowane. Pasek oczny ciemny, gruby. Od zielonkawego spodu ciała pokrywy podogonowe różnią się swoją żółtawopomarańczową barwą[4].
Świstunki grubodziobe są wędrowne. Gniazdują w południowo-centralnej i południowo-wschodniej Syberii (Nowosybirsk i rosyjska część Ałtaju po Pasmo Stanowe, Kraj Nadmorski, dorzecze Amuru i Sachalin) i dalej na południe po północną Mongolię, północno-wschodnie Chiny (Wielki Chingan i Mały Chingan) i północnej Korei. Poza sezonem lęgoym przebywają w północnej i centralnej Tajlandii, wschodniej Mjanmie na wschód po Indochiny, sporadycznie południowo-wschodnie Chiny (Guangdong)[2]. Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową[5]. W Polsce stwierdzona tylko 5 razy, ostatnio (stan w 2015) tego samego ptaka schwytano dwukrotnie w październiku 2010 w Wiciu koło Sławna[4].
Świstunki grubodziobe gnieżdżą się na polanach w tajdze, w gęstej roślinności, w luźnych sosnowych lasach górskich, zaroślach rododendronów oraz rosnących wzdłuż rzek i strumieni zwartych zaroślach wierzbowych; unikają dużych i zwartych drzewostanów. W trakcie przelotów i na zimowiskach pojawiają się na obszarach podmokłych w zakrzewieniach, w dolinach rzek oraz trzcinowiskach, a nawet nad niewielkimi rowami melioracyjnymi. Żywią się głównie owadami oraz ich larwami. Żerują w gęstych, niskich zaroślach, co utrudnia obserwację. Okres lęgowy trwa od czerwca do sierpnia, gniazdo umieszczone jest w gęstym krzewie, około 1 m nad ziemią[4].
IUCN uznaje świstunkę grubodziobą za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzeranie od 1988 (stan w 2016). BirdLife International uznaje trend populacji za stabilny. Wymienia dwie ostoje ptaków IBA, w których stwierdzono świstunki grubodziobe, m.in. Jezioro Teleckie[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Phylloscopus schwarzi, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Clement, P.: Radde's Warbler (Phylloscopus schwarzi). W: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2016. [dostęp 22 października 2016].
- ↑ Phylloscopus schwarzi. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
- ↑ a b c Dominik Marchowski: Ptaki Polski. Kompletna lista 450 stwierdzonych gatunków. Wyd. 1. Warszawa: SBM, 2015, s. 373. ISBN 978-83-7845-983-5.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną Dz.U. z 2004 r. nr 220, poz. 2237
- ↑ Radde's Warbler Phylloscopus schwarzi. BirdLife International. [dostęp 22 października 2016].
