Żabi Mnich

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Żabi Mnich
Žabí Mních
Ilustracja
Żabi Mnich, Żabi Kapucyn i taternicka ścieżka
Państwo

 Polska
 Słowacja

Położenie

powiat tatrzański, powiat Poprad

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

2146 m n.p.m.

Pierwsze wejście

18 sierpnia 1907
Janusz Chmielowski, Adam Kroebl, Adam Staniszewski, Józef Gąsienica Tomków

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum po prawej na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Żabi Mnich”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Żabi Mnich”
Ziemia49°11′22″N 20°05′11″E/49,189444 20,086389

Żabi Mnich (niem. Froschmönch, słow. Žabí Mních, węg. Békás Bárat[1], 2146 m) – szczyt na południowym krańcu Żabiej Grani w Tatrach Wysokich. Nazwa pochodzi od tego, że znajduje się w Żabiej Grani i swoim kształtem przypomina Mnicha w Dolinie za Mnichem[2]. Żabi Mnich jest widoczny znad Morskiego Oka, choć najczęściej rozmywa się na tle skalistych zboczy Żabiego Szczytu Wyżniego[3].

Żabi Mnich znajduje się w Żabiej Grani między Białowodzką Turniczką, od której oddziela go Wyżnia Białowodzka Przełączka (ok. 1970 m) i Zadnim Żabim Zębem, oddzielonym Wyżnimi Żabimi Wrótkami. Jest zwornikiem dla dwóch innych grzbietów. Na wschód odbiega od niego grzęda łącząca go poprzez zwornikową Wyżnią Spadową Przełączkę (ok. 2235 m) z Żabim Szczytem Wyżnim. Na południowy zachód do Czarnostawiańskiego Kotła opada skalisty grzbiet. Jego orograficznie lewe ograniczenie tworzy Wyżni Białczański Żleb, prawe – żleb z Wyżnich Żabich Wrótek i Białczański Upłaz. W grzbiecie tym tuż poniżej Żabiego Mnicha wznosi się podobny do niego kształtem i wielkością Żabi Kapucyn. Obydwa szczyty oddzielone są ostro wciętą Żabią Szczerbą (ok. 2111 m). Do żlebu z Wyżnich Żabich Wrótek opada z niej rynna zwana Kominem Świerza[2].

Żabi Mnich i inne obiekty w jego południowo-zachodniej grani są jednym z najpopularniejszych terenów wspinaczkowych w okolicach Morskiego Oka. Od południowo-wschodniego brzegu Czarnego Stawu pod Rysami taternicy wydeptali wyraźną wejściowo-zejściową ścieżkę na Wyżnią Białowodzką Przełączkę. Prowadzi ona Wyżnim Białczańskim Żlebem lub jego orograficznie lewą grzędą. Jest eksponowana, jej najłatwiejsza wersja omijająca próg ma I stopień trudności w skali tatrzańskiej i czas przejścia 1 godz.[2]

Taternictwo[edytuj | edytuj kod]

Żabi Mnich ma trzy ściany, w których taternicy poprowadzili wiele dróg wspinaczkowych.

  • Ściana północno-zachodnia. Jest najbardziej popularna. Ma około 200 m wysokości i zbudowana jest z litych płyt. W jej górnej części znajduje się lekko wznoszący się Płytowy Zachód[2].
  1. Prawą częścią ściany; IV, 1 godz.
  2. Droga Żuławskich (środkową częścią ściany); IV, 1 godz. 30 min
  3. Północno-zachodnim filarem
  4. Lewą częścią ściany; III, 1 godz.
  5. Z Żabich Wrótek z ominięciem grani; I, 15 min
  6. Północną granią; IV, A0 (zjazd 6 m), 1 godz. 30 min[2]
  • Wschodnia ściana Żabiego Mnicha i Żabich Zębów. Ma około 100 m wysokości. Opada z Żabiego Mnicha i Żabich Zębów na Białczańską Ławkę tworzącą jej podstawę. Orograficznie prawe ograniczenie ściany tworzy depresja opadająca z Żabich Wrótek, lewe południowo-wschodnia grań Zabiego Mnicha[2].
  1. Prawą częścią wschodniej ściany na Skrajny Zabi Ząb; IV, 2 godz. 30 min
  2. Lewą częścią wschodniej ściany; częściowo III, 1 godz.[2]
  • Ściana południowo-wschodnia. Ma około 80 m wysokości i opada do najwyższej części Wyżniego Białowodzkiego Żlebu. Jest w niej wielkie zacięcie nakryte dużym okapem[2].
  1. Południowo-wschodnią ścianą; V, 1 godz.
  2. Południowo-wschodnim filarem; VI, 2 godz.
  3. Południową ścianą; VI, miejsce A0, miejsce A1
  4. Południowo-zachodnią granią, z Żabiej Szczerby; II, 15 min[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2020-04-13] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
  2. a b c d e f g h i Władysław Cywiński, Grań Żabiego, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1999, ISBN 83-7104-024-5.
  3. a b Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Żabia Przełęcz Wyżnia – Żabia Czuba. Przewodnik taternicki, t. 7, Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1952.