Żagnica sina
Aeshna cyanea | |||
(O.F. Müller, 1764) | |||
Samiec | |||
Samica | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
żagnica sina | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
Żagnica sina, żagnica okazała, żagnica błękitna (Aeshna cyanea) – gatunek ważki z rodziny żagnicowatych (Aeshnidae). Występuje w Europie (z wyjątkiem kilku obszarów Europy Północnej), w północnej Afryce, na Bliskim Wschodzie i w zachodniej Azji, aż po Syberię. Przebywa wśród gęstej roślinności w pobliżu małych zbiorników wody stojącej, nierzadko przy oczkach wodnych. Dorosłe osobniki mogą pokonywać długie dystanse. Polując na owady mogą znacznie oddalić się od wody[4].
Występuje w całej Polsce, również w górach, gdzie stwierdzony był do wysokości 1226 m n.p.m.[5]
Żagnica sina ma długie smukłe ciało o długości do 70 mm, z czterema dużymi skrzydłami o rozpiętości 95–110 mm[6], dwoje dużych, złożonych oczu i krótkie czułki. Na czarnym tułowiu dwa szerokie paski na segmentach brzusznych, u samców niebieskie, u samic zielone. W Polsce imagines pojawiają się od połowy czerwca do początku listopada[6]. Larwy znoszą krótkotrwałe susze zakopując się w wilgotnych warstwach dna lub w zalegających je warstwach liści[7].
-
Samiec
-
Samica
-
Samica składa jaja
-
Larwa
-
Samica zjada osę, Vespula vulgaris
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g D. Paulson, M. Schorr & C. Deliry: World Odonata List. 2023-05-30. [dostęp 2023-06-02]. (ang.).
- ↑ Otto Friedrich Müller , Favna insectorvm Fridrichsdalina, 1764, s. 61 (łac.).
- ↑ Aeshna cyanea, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Goretti et al. Larval development of Aeshna cyanea (Müller, 1764) (Odonata: Aeshnidae) in Central Italy. „Hydrobiologia”. 457 (1–3), s. 149–154, 2001. DOI: 10.1023/A:1012227400613. (ang.).
- ↑ Ewa Miłaczewska: Żagnica sina Aeshna cyanea. [w:] wazki.pl [on-line]. [dostęp 2022-05-21].
- ↑ a b Władysław Strojny: Nasze zwierzęta. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1981, s. 78. ISBN 83-09-00045-6.
- ↑ Paweł Buczyński. Najazd z południa i klęska Sybiraków – jak ocieplenie klimatu zmienia naszą faunę ważek. „Kraska - Biuletyn Towarzystwa Przyrodniczego „Bocian””. 15, s. 18–22, 2007. Towarzystwo Przyrodnicze „Bocian”. ISSN 1429-4990.