Żagnica zielona

Żagnica zielona
	Aeshna viridis
	Eversmann, 1836
	; Samiec
	; Samica
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Podgromada	owady uskrzydlone
Rząd	ważki
Podrząd	ważki różnoskrzydłe
Nadrodzina	Aeshnoidea
Rodzina	żagnicowate
Rodzaj	Aeshna
Gatunek	żagnica zielona
Synonimy
	Aeschna virens Charpentier, 1840 (nec Rambur, 1842);
	Aeschna virens Charpentier, 1840 (nec Rambur, 1842);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Żagnica zielona (Aeshna viridis) – gatunek ważki z rodziny żagnicowatych (Aeshnidae). Występuje w Europie Północnej, Środkowej i Wschodniej oraz na Syberii^[2]. W Polsce pospolitszy na północy i w środkowym pasie nizin, nie występuje w południowej, górskiej części kraju^[3]; jest objęty ścisłą ochroną gatunkową^[4]. Jedna z największych polskich ważek^[5].

Rozmiary

Długość ciała: około 66 mm^[5]
Rozpiętość skrzydeł: około 92 mm^[5]
Długość larwy: ok. 4–5 cm

Ekologia

Samica składa jaja do wnętrza częściowo zanurzonych liści osoki aloesowatej (Stratiotes aloides)^[6]. Stadium larwalne spędzają w wodach stojących. Po kilku latach larwa wychodzi z wody i przeobraża się w postać dorosłą. W Polsce imagines latają od połowy czerwca do września^[3]^[5].

Pokarm

Żagnica zielona jest, podobnie jak inne ważki, drapieżnikiem. W skład jej diety wchodzą głównie muchy i komary. Czasem atakuje motyle, jętki i inne ważki. Pożywienie larwy stanowią wodne owady, kijanki i narybek.

Zobacz też

ważki Polski

Przypisy

↑ Paulson, D., Schorr, M., Abbott, J., Bota-Sierra, C., Deliry, C., Dijkstra, K.-D. & Lozano, F. (koordynatorzy), World Odonata List [online], OdonataCentral, University of Alabama, 2025 [dostęp 2025-08-30] (ang.).
↑ ^a ^b Aeshna viridis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b Ewa Miłaczewska: Żagnica zielona Aeshna viridis. [w:] wazki.pl [on-line]. [dostęp 2022-05-21].
↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).
↑ ^a ^b ^c ^d Jacek Wendzonka. Klucz do oznaczania dorosłych ważek (Odonata) Polski (pdf). „Odonatrix - Biuletyn Sekcji Odonatologicznej Polskiego Towarzystwa Entomologicznego”. 1 (Suplement), czerwiec 2005. ISSN 1733-8239.
↑ Małgorzata Strzałek. Zielony wojownik w natarciu, czyli osoka w ekosystemach wodnych. „Wiadomości Ekologiczne”. 1, s. 81–107, 2004.

[wol-1] Paulson, D., Schorr, M., Abbott, J., Bota-Sierra, C., Deliry, C., Dijkstra, K.-D. & Lozano, F. (koordynatorzy), World Odonata List [online], OdonataCentral, University of Alabama, 2025 [dostęp 2025-08-30] (ang.).

[iucn-2] Aeshna viridis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[wazkipl-3] Ewa Miłaczewska: Żagnica zielona Aeshna viridis. [w:] wazki.pl [on-line]. [dostęp 2022-05-21].

[RMS-4] Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).

[Klucz-5] Jacek Wendzonka. Klucz do oznaczania dorosłych ważek (Odonata) Polski (pdf). „Odonatrix - Biuletyn Sekcji Odonatologicznej Polskiego Towarzystwa Entomologicznego”. 1 (Suplement), czerwiec 2005. ISSN 1733-8239.

[Strzałek-6] Małgorzata Strzałek. Zielony wojownik w natarciu, czyli osoka w ekosystemach wodnych. „Wiadomości Ekologiczne”. 1, s. 81–107, 2004.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]