Żebranie
 |
Ten artykuł przedstawia sytuację tylko z polskiej perspektywy. Pomóż go poprawić. Na stronie dyskusji mogą znajdywać się pomocne komentarze. |
Żebranie – proszenie w miejscu publicznym o dobrowolne wsparcie materialne.
Polskie prawo wykroczeń[edytuj]
| Żebranie | |
| k.w. z 1971 | |
| Ciężar gatunkowy | wykroczenie |
| Przepis | art. 58 § 1 i 2 k.w. |
| Kara | aresztu, ograniczenia
wolności, grzywny do 1500 zł albo nagany |
| Strona podmiotowa | umyślna, typ kwalifikowany w zamiarze bezpośrednim |
| Odpowiedzialność od 15. roku życia | tak |
| Typ kwalifikowany |
nie |
| Typ uprzywilejowany |
typ kwalifikowany zagrożony karą aresztu |
| Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych | |
Wykroczenie stanowi żebranie osoby, która ma środki do życia lub jest zdolna do pracy, a także żebranie w sposób oszukańczy lub natarczywy.
Natarczywość przejawia się w zaczepianiu i nagabywaniu przechodniów, uniemożliwianiu im przejścia w celu otrzymania datku. Pod tym pojęciem mieści się również kierowanie wulgaryzmów pod adresem osób, które nie ofiarowały jałmużny. Sposób oszukańczy to wprowadzanie w błąd przechodniów w celu wzbudzenia w nich litości. Zabiegi te mogą polegać na żebraniu w grupie dzieci, symulowaniu kalectwa, umieszczaniu fałszywej informacji o ciężkim stanie zdrowia.
Zobacz też[edytuj]
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń (Dz. U. z 2015 r. poz. 1094)
Artykuł uwzględnia ograniczony pod względem terytorialnym stan prawny na 2 października 2006. Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć prawnych w Wikipedii.
