Żołnierz i słoń
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
11 marca 1978 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
79 min |
| Reżyseria |
Dmitrij Kesaianc |
| Scenariusz |
Eduard Akopow |
| Główne role |
Frunzik Mykyrtczian, Rango |
| Muzyka |
Jurij Arutjunian |
| Zdjęcia |
Lewon Atojanc |
| Scenografia |
Mikael Antonjan |
| Montaż |
Walentyna Ajkazian |
| Wytwórnia |
Armenfilm |
| Dystrybucja |
Armenfilm |
Żołnierz i słoń (ros. Солдат и слон) – radziecki film wojenny z 1977 roku w reżyserii Dmitrija Kesaianca.
Jak twierdził reżyser filmu, historia którą przedstawił jest wprawdzie niewiarygodna, jednak prawdziwa, a on sam widział dokumenty ją potwierdzające[1].
Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]
Koniec II wojny światowej. Podczas walk o Berlin radzieccy żołnierze natrafiają na błąkającego się słonia. Jeden z nich – Ormianin Armeniak wywozi go ze strefy walk. Jak się okazuje jest to zwierzę pochodzące z erywańskiego zoo – słoń, który na krótko przed wojną został wypożyczony do Europy Zachodniej i pozostał w Berlinie po rozpoczęciu działań wojennych. Radzieckie dowództwo wydaje Armeniakowi rozkaz dostarczenia zwierza do Erywania. Żołnierzowi nie jest to w smak – wolałby wraz ze swoimi towarzyszami walczyć na froncie. Jednak karnie wyrusza na tyły. Po drodze, wędrując przez wyniszczony wojną kraj napotyka na wiele niebezpieczeństw – ataki niemieckiego lotnictwa, fanatycznych członków Volkssturmu... Z każdej jednak sytuacji, dzięki opanowaniu i zimnej krwi potrafi wyjść obronną ręką. Największym problemem z którym przychodzi wkrótce mu się zmierzyć jest wykarmienie słonia – w wyniszczonym wojną kraju trudno znaleźć odpowiednio dużą ilość karmy dla tak dużego zwierzęcia. W końcu jednak żołnierz wraz ze swoim podopiecznym dociera do ZSRR, gdzie znajdując zrozumienie u jednego z radzieckich oficerów, wyposażony w odpowiednią ilość siana, pociągiem wyrusza bezpiecznie do Erywania.
Obsada aktorska[edytuj | edytuj kod]
- Frunzik Mykyrtczian – Armeniak
- Gabusz (słonica) – słoń Rango
- Laima Štrimaitytė – Niemka
- Władimir Ryndin – generał
- Władimir Picek – stary kolejarz
- Iwan Wania – młody żołnierz
- Walentyna Dawtian – Matrienok
- Steponas Kosmauskas – stary Niemiec
- Aleksiej Bachar' – przewodniczący kołchozu
- Aleksiej Dmitriew – Jegor
- Wadim Graczow – porucznik
i inni.
W rolę tytułowego słonia wcieliła się cyrkowa słonica imieniem Gabusz, która obecnie (2014) liczy już 56 lat i mając w swojej karierze ponad 50 ról filmowych wciąż jest aktywną "aktorką" i "artystką cyrkową"[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ K pokazu "Sołdata i słona". [w:] arvest.armenia.ru [on-line]. [dostęp 2014-10-17]. (ros.).
- ↑ Wiktoria Melikadze: Słonicha Rango dinastii Korniłowych wnow' snimajetsia w kino. [w:] ruscircus.ru [on-line]. 2014-06-14. [dostęp 2014-10-16]. (ros.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jelena Bauman, Rostisław Jurieniew: Mała encyklopedia kina radzieckiego. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1987. ISBN 83-221-0446-4.
