Żuraw australijski

	Żuraw australijski
	Żuraw australijski
	Antigone rubicunda
	(Perry, 1810)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	żurawiowe
Rodzina	żurawie
Podrodzina	żurawie
Rodzaj	Antigone
Gatunek	żuraw australijski
	Synonimy
	Ardea rubicunda Perry, 1810; Grus rubicunda (Perry, 1810);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Żuraw australijski^[4] (Antigone rubicunda) – gatunek dużego ptaka z rodziny żurawi (Gruidae) zamieszkujący północną Australię, we wschodniej Australii osiąga wybrzeże południowe. Nielicznie gniazduje na Nowej Gwinei (w dorzeczach rzek Sepik i Fly)^[2]. Nie wyróżnia się podgatunków^[2]^[5].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Zbliżenie głowy

Wygląd zewnętrzny: Duży ptak o upierzeniu ciała srebrnoszarym. Przedłużone wewnętrzne lotki ramieniowe zwisają jako kiść przypominająca ogon. Lotki dłoniowe są czarne. Nieopierzona głowa na czole i górnej części jest jasnoszara, a na policzkach i z tyłu czerwona. Długie, czarne, podobne do włosów pióra tworzą brodę. Długie nogi są koloru ciemnoszarego. Głowa młodych osobników jest początkowo całkowicie opierzona i szara lub jasnobrązowa.
Rozmiary: wys. ciała: 100–120 cm, rozpiętość skrzydeł: do 200 cm
Waga: samce 7 kg, samice 6 kg
Zachowanie: W czasie poru suchej koczują i odbywają krótkie wędrówki. Ptaki te przebywają w większych grupach. Nocują w płytkiej wodzie i w ciągu dnia szukają pożywienia. Ptaki latają z wyprostowaną szyją, a nogi sięgają daleko poza krótki ogon. Trąbiące głosy wydawane są zarówno w locie, jak i na ziemi.

Środowisko[edytuj | edytuj kod]

Płytkie i rozległe tereny bagniste, obszary zalane; występuje na łąkach, pastwiskach i nieużytkach.

Pożywienie[edytuj | edytuj kod]

Do wygrzebywania pokarmu używają silnych dziobów. Żywią się podziemnymi pędami i korzeniami roślin bagiennych. Dietę uzupełniają owadami, ślimakami i małymi kręgowcami, jak również jedzą zboże i inne uprawy polowe.

Lęgi[edytuj | edytuj kod]

Zachowania godowe: Samce i samice tokują, wykonując taniec godowy. Skaczą z wygiętymi skrzydłami, wydając trąbiące głosy, wyginając szyję i wyrzucają głowę do góry, aż dziób skierowany jest pionowo w górę.
Gniazdo: Budują duże gniazda zbudowane z materiału roślinnego leżące zazwyczaj w płytkiej wodzie lub na małej wyspie. Czasami składają jaja bezpośrednio na gołej ziemi.

Jajo żurawia australijskiego

Jaja i wysiadywanie: Samica składa zazwyczaj dwa jaja (rzadziej jedno). W wysiadywaniu jaj biorą udział obydwoje rodzice przez okres 28–30 dni.
Pisklęta: Po 2–3 dniach młode opuszczają gniazdo. W razie niebezpieczeństwa chowają się wśród roślinności w najbliższym otoczeniu. Rodzina pozostaje w płytkiej wodzie lub na terenach wilgotnych. Młode są karmione przez rodziców około roku, lecz same już polują na owady i inne małe zwierzęta. Gdy nauczą się latać, jeszcze przez dłuższy czas zostają z rodzicami.

Populacja[edytuj | edytuj kod]

Liczebność żurawia australijskiego jest szacowana na około 100 tys. osobników.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Grus rubicunda, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.) [dostęp 2014-02-22]
↑ ^a ^b ^c Archibald, G.W., Meine, C.D., Kirwan, G.M. & Garcia, E.F.J.: Brolga (Antigone rubicunda). W: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-04-01].
↑ BirdLifeB. International BirdLifeB., Grus rubicunda, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2014-02-22] (ang.).
↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Gruinae Vigors, 1825 - żurawie (wersja: 2017-06-25). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-04-01].
↑ F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Flufftails, finfoots, rails, trumpeters, cranes, limpkin (ang.). IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-04-01].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

E. Keller, J. H. Reichholf, G. Steinbach: Leksykon zwierząt: Ptaki cz. 2. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 40. ISBN 83-7311-181-6.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Opis żurawia australijskiego na stronach Australian Museum (ang.)

[itis-1] Grus rubicunda, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.) [dostęp 2014-02-22]

[hbwa-2] Archibald, G.W., Meine, C.D., Kirwan, G.M. & Garcia, E.F.J.: Brolga (Antigone rubicunda). W: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-04-01].

[iucn-3] BirdLifeB. International BirdLifeB., Grus rubicunda, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2014-02-22] (ang.).

[mk-4] Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Gruinae Vigors, 1825 - żurawie (wersja: 2017-06-25). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-04-01].

[ioc-5] F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Flufftails, finfoots, rails, trumpeters, cranes, limpkin (ang.). IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-04-01].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]