Życie rodzinne (film polski)
| ||
Gatunek | dramat psychologiczny | |
Rok produkcji | 1970 | |
Data premiery | 24 września 1971 | |
Kraj produkcji | ![]() | |
Język | polski | |
Czas trwania | 88 min | |
Reżyseria | Krzysztof Zanussi | |
Scenariusz | Krzysztof Zanussi | |
Muzyka | Wojciech Kilar | |
Zdjęcia | Witold Sobociński | |
Scenografia | Tadeusz Wybult | |
Kostiumy | Anna Biedrzycka-Sheppard | |
Montaż | Urszula Śliwińska | |
Produkcja | Zespół Filmowy Tor |
Życie rodzinne – polski film psychologiczny z 1970 roku w reżyserii Krzysztofa Zanussiego, zrealizowany na podstawie autorskiego scenariusza.
Fabuła[edytuj | edytuj kod]
Młody inżynier Ziemowit Braun, zwany Witem, zostaje wezwany telegramem do domu w związku z chorobą ojca. Wit opuścił dom przed sześcioma laty i od tamtej pory nie kontaktował się ze swoimi najbliższymi. Do rodzinnej, rozpadającej się posiadłości, przybywa w towarzystwie Marka – kolegi ze studiów.
W domu mężczyźni zastają ojca mającego problemy z alkoholem (przed wojną był właścicielem huty szkła), który obecnie zajmuje się głównie pędzeniem bimbru, mieszkając ze swoją szwagierką – pełniącą funkcję gosposi – oraz z córką Bellą, bezrobotną neurotyczką. Cała trójka niezadowolonych ze swego życia ludzi stara się namówić Wita, by został z nimi i przejął mały warsztat produkujący bombki na choinkę. Rodzinnym rozgrywkom z zażenowaniem przygląda się Marek.
Obsada[edytuj | edytuj kod]
- Daniel Olbrychski – Ziemowit Braun
- Maja Komorowska – Bella Braun
- Jan Nowicki – Marek
- Jan Kreczmar – ojciec Ziemowita i Belli
- Halina Mikołajska – Jadwiga, ciotka Ziemowita i Belli
- Anna Milewska – tłumaczka
- Jerzy Bińczycki – dyrektor instytutu
- Barbara Sołtysik – kreślarka w instytucie
Produkcja[edytuj | edytuj kod]

Za reżyserię Życia rodzinnego odpowiadał Krzysztof Zanussi, który po sukcesie Struktury kryształu postanowił stworzyć film nadrabiający niedostatki dramaturgiczne ówczesnego debiutu pełnometrażowego. Podczas pisania scenariusza Zanussi obmyślił role aktorskie przede wszystkim z myślą o trzech aktorach: Danielu Olbrychskim, Mai Komorowskiej oraz Janem Nowickim. Olbrychski zamierzał zerwać ze swoim emploi aktorskim „epoki sportowców” i zgodził się na rolę u Zanussiego, u którego wcześniej wystąpił w etiudzie studenckiej Zaliczenie. Jak twierdził Zanussi, Olbrychski miał zagrać „człowieka, który z trudem się uzewnętrznia, nie może krzyknąć, wybuchnąć, nie może demonstrować”[1]. Reżyser zaskoczony był inicjatywą wniesioną przez Komorowską, która „nadała stworzonej przez siebie postaci wyższą rangę i poważniejszą tonację”, oraz kreacją Nowickiego[2]. Pod wpływem aktorów Zanussi zmienił zakończenie filmu, usuwając scenę śmierci ojca Wita i nadając finałowi bardziej ironiczny ton”[3]. Dyskretne, bliskie konwencji filmu psychologicznego zdjęcia do Życia rodzinnego nakręcił Witold Sobociński[4].
Odbiór[edytuj | edytuj kod]
Bolesław Michałek z „Kina” stwierdził, że idea Życia rodzinnego „nie w pełni się zrealizowała”, czego przykładem miałby być spory rozdźwięk pomiędzy scenariuszem filmu a samym utworem audiowizualnym. O ile w scenariuszu Wit wydawał się Michałkowi postacią „szczególną”, niosącą w sobie „mieszaninę wstrętu [...] i przywiązania, nienawiści i tkliwości”[5], o tyle seans filmowy zdominowały kreacje Jana Kreczmara i Mai Komorowskiej przeciwstawione niemrawej roli obserwatora, jaką Zanussi przypisał postaci granej przez Olbrychskiego[6].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Markowski 1971 ↓, s. 19.
- ↑ Markowski 1971 ↓, s. 21.
- ↑ Markowski 1971 ↓, s. 23.
- ↑ Markowski 1971 ↓, s. 24.
- ↑ Michałek 1971 ↓, s. 7.
- ↑ Michałek 1971 ↓, s. 9.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Markowski , Z Krzysztofem Zanussim o Życiu rodzinnym, „Kino” (2), 1971, s. 14–24 .
- Bolesław Michałek , Życie rodzinne, „Kino” (9), 1971, s. 4–9 .
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Życie rodzinne w bazie filmpolski.pl
- Życie rodzinne w bazie Filmweb
- Zdjęcia z filmu Życie rodzinne w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
|