Życie rodzinne to polski dramat psychologiczny z 1970 roku, w reżyserii i ze scenariuszem Krzysztofa Zanussiego. Studium psychologiczne dotyczące relacji rodzinnych oraz determinizmu.
Młody inżynier Ziemowit Braun, zwany Witem, zostaje wezwany telegramem do domu w związku z chorobą ojca. Wit opuścił dom przed sześcioma laty i od tamtej pory nie kontaktował się ze swoimi najbliższymi. Do rodzinnej, rozpadającej się posiadłości, przybywa w towarzystwie Marka — kolegi ze studiów.
W domu mężczyźni zastają ojca mającego problemy z alkoholem (przed wojną był właścicielem huty szkła), który obecnie zajmuje się głównie pędzeniem bimbru, mieszkając ze swoją szwagierką — pełniącą funkcję gosposi — oraz z córką Bellą, bezrobotną neurotyczką. Cała trójka niezadowolonych ze swego życia ludzi stara się namówić Wita, by został z nimi i przejął mały warsztat produkujący bombki na choinkę. Rodzinnym rozgrywkom z zażenowaniem przygląda się Marek.
Polska
