Przejdź do zawartości

Żytorodź

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Żytorodź
Жытарадзь
Житородь
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

grodzieński

Sielsowiet

Indura

Populacja (2009)
• liczba ludności


53[1]

Nr kierunkowy

15

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Żytorodź”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Żytorodź”
Ziemia53°27′03″N 23°51′24″E/53,450833 23,856667

Żytorodź (biał. Жытарадзь, ros. Житородь) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie grodzieńskim, w sielsowiecie Indura.

Dawniej folwark wchodzący w skład dóbr rodziny Kozłowskich[2]. W dwudziestoleciu międzywojennym dwór leżał w Polsce, w województwie białostockim, w powiecie grodzieńskim, w gminie Indura.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku ówczesny folwark zamieszkiwały 84 osoby, 63 było wyznania rzymskokatolickiego, 19 prawosławnego, a 2 ewangelickiego. Jednocześnie 82 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 1 niemiecką, a 1 inną. Było tu 6 budynków mieszkalnych[3].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej i parafii prawosławnej w Indurze[4]. Podlegała pod Sąd Grodzki w Indurze i Okręgowy w Grodnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Indurze[4].

Po 1939 miejscowość weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Indura, Żytorodź, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 611.
  3. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 36.
  4. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 2046.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]