Żyła szyjna zewnętrzna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Żyły głowy i szyi. Żyła szyjna zewnętrzna podpisana External Jugular.

Żyła szyjna zewnętrzna (ang. external jugular vein, łac. vena jugularis externa) – w anatomii człowieka naczynie żylne położone na bocznym obwodzie szyi[1], odprowadzające krew głównie ze skóry głowy i okolicy twarzy.

Żyła powstaje z połączenia tylnej części żyły zażuchwowej z żyłą uszną tylną, blisko kąta żuchwy i tuż poniżej (albo wewnątrz) ślinianki przyusznej. Biegiem swym kreśli linię od kąta żuchwy do środka długości obojczyka. Na swym końcu przebija powięź szyi (blaszka powierzchowna i przedtchawicza) i uchodzi do żyły podobojczykowej (czasem do żyły ramienno-głowowej lub żyły szyjnej wewnętrznej) przed mięśniem pochyłym przednim. Usytuowana jest nad mięśniem mostkowo-obojczykowo-sutkowym, zaraz pod skórą i powięzią powierzchowną wraz z mięśniem szerokim szyi.

Krzyżuje po drodze nerw poprzeczny szyi, w górnej części biegnie równolegle do nerwu usznego wielkiego[1].

Żyła posiada zastawki zlokalizowane przy ujściu, nie zapobiegające jednak cofaniu się krwi (możliwość nastrzykiwania naczynia w obydwu kierunkach). Błona zewnętrzna naczynia przytwierdzona jest do otaczających ją powięzi i mięśni, przez co żyła nie zapada się i stale zachowuje światło[1].

Oprócz współtworzących ją naczyń, wyróżnia się zwykle następujące dopływy:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 373–374, ISBN 978-83-200-3257-4.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]