(225088) Gonggong

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(225088) Gonggong
Ilustracja
Zdjęcie planetoidy i jej księżyca
Odkrywca

Megan E. Schwamb, Michael E. Brown, David Rabinowitz[1]

Data odkrycia

17 lipca 2007[1]

Numer kolejny

225088

Oznaczenie tymczasowe

2007 OR10

Charakterystyka orbity (2023-09-13)
Przynależność
obiektu

obiekt transneptunowy[1]

Półoś wielka

67,19[1] au

Mimośród

0,4985[1]

Peryhelium

33,70[1] au

Aphelium

100,69[1] au

Okres obiegu
wokół Słońca

550,8[1] lat

Inklinacja

30,68[1]°

Charakterystyka fizyczna
Średnica

ok. 1230[2] km

Okres obrotu

ok. 22,4[1] h

Albedo

0,14[2]
0,21[3]

Jasność absolutna

ok. 1,86[1]m

Satelity naturalne

1

(225088) Gonggong (2007 OR10) – planetoida z grupy obiektów transneptunowych[1]. Wyjątkowo duża absolutna wielkość gwiazdowa sugeruje, że jest to jedna z największych planetoid.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Wizja artystyczna

W czasie, gdy planetoida nie miała własnej nazwy, jej odkrywcy nieoficjalnie nazywali ją Snow White, czyli Królewna Śnieżka[4], co odnosiło się do rzekomego koloru jej powierzchni. Dalsze badania wykazały jednak, że powierzchnia planetoidy jest zabarwiona na czerwono.

Odkrycie[edytuj | edytuj kod]

Odkrywcami obiektu byli Megan Schwamb, Michael Brown i David Rabinowitz[5].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Orbita[edytuj | edytuj kod]

Orbity Gonggong, Eris i Plutona

Orbita (225088) Gonggong jest podobna do orbity planety karłowatej Eris. Jest ona nachylona pod kątem 30,7° do ekliptyki; posiada też duży mimośród – ok. 0,5.

Według danych z 2023 roku planetoida pozostaje w rezonansie orbitalnym 3:10 z Neptunem[2].

Właściwości fizyczne[edytuj | edytuj kod]

Według danych z 2016 roku obiekt wydawał się o wiele ciemniejszy (albedo wyznaczono na tylko 9%), a więc i większy, niż początkowo sądzono, bo jego średnica była szacowana wtedy na około 1500 km[6]. Obecnie szacuje się, że albedo wynosi ok. 0,14, a średnica obiektu ok. 1230 km, co i tak czyni go jedną z największych odkrytych planetoid transneptunowych. Obiekt ten prawdopodobnie zostanie w przyszłości zaliczony do grona planet karłowatych. Taka średnica plasuje go na piątym miejscu wśród obiektów transneptunowych, a więc jest niewiele mniejszy od planet karłowatych (136472) Makemake i (136108) Haumea[2], a większy od (1) Ceres.

Planetoida ta ma na powierzchni czerwoną barwę, jednak jej widmo wykazuje obecność lodu wodnego. Ta pozorna sprzeczność może wynikać stąd, że na powierzchni planetoidy znajduje się metan, choć nie ma na to jeszcze jednoznacznych dowodów. (225088) Gonggong jest wystarczająco duża, by posiadać atmosferę oraz by jej powierzchnia została pokryta lodowym błotem zamarzającym na powierzchni, a wyrzucanym przez lokalne wulkany.

Satelita[edytuj | edytuj kod]

W 2010 roku pobliżu planetoidy został odkryty jej księżyc, obiegający ją w odległości co najmniej 15 000 km. Dokładne parametry orbity według danych z 2016 roku nie zostały jeszcze określone[7]. Średnica księżyca szacowana jest na ok. 180 km[2]. Został on nazwany Xiangliu[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m (225088) Gonggong w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.) [dostęp 2023-09-24]
  2. a b c d e Wm. Robert Johnston: List of Known Trans-Neptunian Objects. Johnston's Archive, 2023-07-23. [dostęp 2023-09-24]. (ang.).
  3. Asteroid Size Estimator. NASA, Jet Propulsion Laboratory. [dostęp 2023-09-24]. (ang.). – Zakładając średnicę 1,2 tys. km, albedo obiektu o jasności absolutnej 1,86m powinno wynosić ok. 0,21.
  4. Mike Brown's Planets: Snow White needs a bailout (ang.)
  5. List Of Centaurs and Scattered-Disk Objects. IAU Minor Planet Center, 2009-12-29. [dostęp 2012-05-01]. (ang.).
  6. Marek Muciek. Kronika , 4/2016. „Urania – Postępy Astronomii”. 784, s. 6, październik 2016. Polskie Towarzystwo Astronomiczne, Polskie Towarzystwo Miłośników Astronomii. ISSN 1689-6009. (pol.). 
  7. Kelly Beatty: Big Kuiper Object 2007 OR10 Has a Moon. Sky&Telescope, 21 października 2016. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]