(4324) Bickel
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
24 grudnia 1981 |
| Numer kolejny |
4324 |
| Oznaczenie tymczasowe |
1981 YA1 |
| Charakterystyka orbity (2016-01-13) | |
| Przynależność obiektu |
|
| Półoś wielka |
2,5451 au |
| Mimośród |
0,1995 |
| Peryhelium |
2,0375 au |
| Aphelium |
3,0528 au |
| Okres obiegu wokół Słońca |
4 lata 22 (łącznie 1483) dni |
| Inklinacja |
7,7764° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Okres obrotu |
26,592 h |
| Jasność absolutna | |
(4324) Bickel – planetoida z głównego pasa planetoid okrążająca Słońce w ciągu 4,06 lat w średniej odległości 2,55 au. Odkrył ją Laurence G. Taff 24 grudnia 1981 roku[5]. Została nazwana na cześć Wolfa Bickla – niemieckiego astronoma amatora, odkrywcy kilkuset planetoid. Przed nadaniem nazwy planetoida nosiła oznaczenie 1981 YA1.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Asteroida typu S okrąża Słońce w odległości 2–3,1 au, a jej okres obiegu wynosi nieco ponad 4 lata (dokładnie 1483 dni). Ekscentryczność orbity wynosi 0,20, natomiast nachylenie względem ekliptyki wynosi 8 stopni[2]. Pierwsze zdjęcie, na którym obiekt został uwieczniony, zrobiono w roku 1924 w obserwatorium w Heidelbergu – 57 lat przed odkryciem asteroidy[5]
We wrześniu 2001 roku po raz pierwszy przeprowadzono fotometryczne obserwacje tej planetoidy w obserwatorium na górze Rożen w Bułgarii (krzywa blasku miała ponadprzeciętny okres wynoszący 26,5 godziny, a zróżnicowanie w jasności wyniosło 0,63 mag (U=2))[6]. Dokładniejszą krzywą blasku uzyskali w październiku 2005 astronomowie: Raymond Poncy, Laurent Bernasconi oraz Rui Goncalves, obliczyli oni okres obrotu na 26,592 ± 0,003 godzin z amplitudą jasności wynoszącą 0,72 magnitudo (U = 3)[7].
Na podstawie obserwacji wykonanych przez NASA w przestrzeni kosmicznej za pomocą satelity WISE (w ramach jego późniejszej misji o nazwie NEOWISE) obliczono, iż asteroida mierzy 11,7 kilometrów średnicy, a jej powierzchnia ma albedo wynoszące 0,248[1], podczas gdy Collaborative Asteroid Lightcurve Link założył, iż obiekt posiada albedo wynoszące 0,20 (co jest standardową wartością dla kamiennych asteroid) i obliczył nieco większą średnicę rzędu 12,4 kilometrów, na podstawie absolutnej jasności 11,9[3].
Planetoida została nazwana na cześć niemieckiego astronoma amatora Wolfa Bickla (ur. 1942), który rozpoczął obserwację planetoid w swoim prywatnym obserwatorium w Bergisch Gladbach w roku 1995. W momencie nadania nazwy temu obiektowi Bickel uznawany był za odkrywcę ponad 540 ponumerowanych planetoid[5]. Wykaz nazw został opublikowany w dniu 22 lipca 2013 (M.P.C. 84378)[8]. Bickel stał się najbardziej „utytułowanym” niemieckim odkrywcą planetoid, będąc tym samym lepszym od profesjonalnego astronoma Freimuta Börngena. Była to pierwsza sytuacja od 150 lat, w której astronom amator stał się odkrywcą „utytułowanym” bardziej od najlepszych niemieckich odkrywców[9]. Jego całkowita liczba odkryć od tego czasu wzrosła do ponad 850[10].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Joseph R. Masiero i inni, Preliminary Analysis of WISE/NEOWISE 3-Band Cryogenic and Post-cryogenic Observations of Main Belt Asteroids, „The Astrophysical Journal Letters”, 759 (1), art. nr L8, 2012, DOI: 10.1088/2041-8205/759/1/L8, arXiv:1209.5794 (ang.).
- ↑ a b 4324 Bickel (1981 YA1) w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.). [dostęp 2016-03-07].
- ↑ a b LCDB Data for (4324) Bickel. Asteroid Lightcurve Database (LCDB). [dostęp 2016-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-03)].
- ↑
Vereš, Peter, Jedicke, Robert, Fitzsimmons, Alan, Denneau, Larry i inni. Absolute magnitudes and slope parameters for 250,000 asteroids observed by Pan-STARRS PS1 – Preliminary results. „Icarus”. 261, s. 34–47, 2015. DOI: 10.1016/j.icarus.2015.08.007. arXiv:1506.00762. (ang.).
- ↑ a b c (4324) Bickel w bazie Minor Planet Center (ang.)
- ↑ V.G. Ivanova i inni, Results from photometric studies of asteroids at Rozhen National Observatory, Bulgaria, [w:] Proceedings of Asteroids, Comets, Meteors – ACM 2002. International Conference, 29 July – 2 August 2002, Berlin, Barbara Warmbein (red.), listopad 2002, s. 505–508, Bibcode: 2002ESASP.500..505I (ang.).
- ↑ Raoul Behrend: Asteroids and comets rotation curves – (4324) Bickel. Geneva Observatory. [dostęp 2016-05-17].
- ↑ MPC/MPO/MPS Archive. [w:] Minor Planet Center [on-line]. [dostęp 2016-05-17].
- ↑ Erwin Schwab, Bickel überholt Börngen – die erfolgreichsten deutschen Kleinplanetenentdecker, „VdS-Journal”, 47, 2013, s. 80–83 [dostęp 2017-08-10] (niem.).
- ↑ Minor Planet Discoverers (by number). [w:] Minor Planet Center [on-line]. 29 lipca 2022. [dostęp 2022-08-12].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- 4324 Bickel (1981 YA1) w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.). [dostęp 2016-03-07].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Diagram orbity (4324) Bickel w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (4324) Bickel w bazie Minor Planet Center (ang.)