Przejdź do zawartości

(6) Hebe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(6) Hebe
Ilustracja
Obraz uzyskany przez Very Large Telescope
Odkrywca

Karl Ludwig Hencke

Data odkrycia

1 lipca 1847[1]

Numer kolejny

6

Charakterystyka orbity (2024-10-17)
Przynależność
obiektu

pas główny

Półoś wielka

2,4260[1] au

Mimośród

0,2024[1]

Peryhelium

1,9350[1] au

Aphelium

2,9171[1] au

Okres obiegu
wokół Słońca

3 lata 284 dni 11[1] godzin

Średnia prędkość

18,93 km/s

Inklinacja

14,73[1]°

Charakterystyka fizyczna
Średnica

205×185×170 km

Masa

ok. 1,4 × 1019 kg

Średnia gęstość

ok. 4,1 g/cm3

Okres obrotu

7,2745[1] h

Albedo

0,268[1]

Jasność absolutna

ok. 5,61[1]m

Typ spektralny

S[1]

Średnia temperatura powierzchni

śred. ~170 K
max. (–4 °C) 269 K

Satelity naturalne

brak potwierdzonych

(6) Hebe – szósta w kolejności odkrycia planetoida z pasa planetoid pomiędzy orbitami Marsa i Jowisza.

Odkrycie i nazwa

[edytuj | edytuj kod]

(6) Hebe została odkryta przez pruskiego astronoma amatora Karla Ludwiga Henckego w dniu 1 lipca 1847 roku w Drezdenku[1].

Nazwa planetoidy pochodzi od bogini młodości Hebe z mitologii greckiej. Nazwę zaproponował Carl Friedrich Gauss.

Orbita

[edytuj | edytuj kod]

Orbita planetoidy (6) Hebe jest nachylona pod kątem 14,73° do ekliptyki, a jej mimośród wynosi 0,20. Ciało to krąży w średniej odległości 2,43 au wokół Słońca. Peryhelium orbity znajduje się 1,93 au, a aphelium 2,92 au od Słońca. Na jeden obieg Słońca planetoida ta potrzebuje 3 lat i 284 dni[1].

Właściwości fizyczne

[edytuj | edytuj kod]

Jest to ciało, którego wielkość wynosi 205×185×170 km, jest to więc obiekt o nieregularnym kształcie. Albedo Hebe wynosi 0,268, a jej absolutna wielkość gwiazdowa sięga natomiast 5,71m. Okres obrotu tego ciała określa się na 7 godzin i 16 minut, oś obrotu nachylona jest do płaszczyzny orbity planetoidy pod kątem 42°. Hebe składa się w dużej części ze skał krzemianowych i kompozytów żelazowo-niklowych.

Planetoida ta jest najprawdopodobniej źródłem pochodzenia meteorytów zwanych chondrytami typu H, których przykładem może być meteoryt Pułtusk.

Możliwy księżyc Hebe

[edytuj | edytuj kod]

5 marca 1977 Hebe zasłoniła gwiazdę Gamma Ceti (jasność 3m). Podczas obserwacji tego zjawiska Paul Maley znajdujący się o kilkaset kilometrów od głównego pasa zakrycia i śledzący bliską koniunkcję planetoidy z gwiazdą zauważył dodatkowe półsekundowe zakrycie tej gwiazdy, co – zdaniem obserwatorów – świadczyło o posiadaniu przez planetoidę księżyca. Według tej obserwacji obiekt miałby około 20 km średnicy i w momencie zakrycia znajdował się mniej więcej 900 km od planetoidy. Nazwano go roboczo „Jebe”. Nie udało się jednak potwierdzić istnienia tego satelity.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m (6) Hebe w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.) [dostęp 2024-12-29]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]