10 Batalion Saperów (1939)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
10 Batalion Saperów
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

Ośrodek Sapersko-Pionierski 10 DP

Dowódcy
Pierwszy

mjr Marian Miłosz Cwalino-Godziemba

Ostatni

mjr Ludwik Siemiński

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

Sieradz

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

saperzy

Podległość

10 Dywizja Piechoty

Jednostki saperskie WP w 1939

10 Batalion Saperów (10 bsap) – pododdział saperów Wojska Polskiego.

Batalion nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany w 1939 roku przez Ośrodek Sapersko-Pionierski 10 Dywizji Piechoty.

Ośrodek Sapersko-Pionierski 10 Dywizji Piechoty[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie rozkazu Departamentu Dowodzenia Ogólnego Ministerstwa Spraw Wojskowych L.dz. 2127/tjn. z 22 maja 1937 roku w Sieradzu został sformowany Ośrodek Sapersko-Pionierski 10 Dywizji Piechoty. Ośrodek był organicznym pododdziałem saperów 10 Dywizji Piechoty[1]. Pod względem wyszkolenia podlegał dowódcy 3 Grupy Saperów. Ośrodek stacjonował w Sieradzu[2].

Organizacja i obsada personalna ośrodka

Organizacja i obsada personalna ośrodka w marcu 1939[a]:

  • dowódca ośrodka – mjr Marian Miłosz Cwalino-Godziemba,
  • adiutant – por. Stanisław Zabłocki[b]
  • oficer materiałowy – por. Zenon Lucjan Kasperkiewicz,
  • oficer mobilizacyjny – por. sap. Stanisław Zabłocki †4 VIII 1939[4],
  • dowódca kompanii saperów – kpt. Stefan Iwański,
  • dowódca plutonu – por. Anatol Kaszubski,
  • dowódca plutonu – ppor. Stanisław Józef Bożałek → oficer 1 bsap w Szkocji, por. PSP † 7 XII 1992 Paarl (RPA),
  • dowódca plutonu specjalnego – por. Kazimierz Zdzisław Franciszek Łysak[5].

Ośrodek Sapersko-Pionierski 10 Dywizji Piechoty był jednostką mobilizującą. Pod względem mobilizacji materiałowej był przydzielony do 31 pułku Strzelców Kaniowskich. Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W”, w mobilizacji niejawnej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem żółtym, formował „baon saperów nr 10” dla 10 Dywizji Piechoty[6].

W kwietniu 1939 roku OSP 10 DP zmobilizował dwie kompanie saperów i szkieletowe dowództwo batalionu ze składu wojennego baonu saperów nr 10. W skład szkieletowego dowództwa baonu wchodził dowódca, adiutant, pisarz i goniec, do dyspozycji których znajdowały się dwa konie wierzchowe i jeden wóz. Bezpośrednio po zakończeniu mobilizacji baon przystąpił do przygotowania umocnień i zniszczeń[7][8].

Struktura i obsada personalna 10 bsap[edytuj | edytuj kod]

Obsada personalna we wrześniu 1939[9]:

  • dowódca batalionu – mjr sap. Ludwik Napoleon Siemiński † 1940 Katyń[10]
  • zastępca dowódcy batalionu – kpt. Maksymilian Robert Kruczała → oficer 1 bsap w Szkocji
  • 1 kompania saperów – por. Zenon Lucjan Kasperkiewicz
  • 2 kompania saperów – por. Kazimierz Zdzisław Łysak → uczestnik ucieczki z Oflagu VI B Dössel † XI 1943 Buchenwald
  • 3 zmotoryzowana kompania saperów – kpt. Stefan Iwański
  • kolumna saperska – por. Anatol Kaszubski † Charków[11]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[3].
  2. por. Stanisław Zabłocki pełnił jednoczenie funkcję oficera mobilizacyjnego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]