10 Brygada Kawalerii Pancernej (PSZ)
|
|||
 Proporczyk brygady |
|||
| Historia | |||
| Państwo |  Polska |
||
| Sformowanie | 1940 | ||
| Rozformowanie | 1947 | ||
| Tradycje | |||
| Rodowód | 10 Brygada Kawalerii, 10 Brygada Kawalerii Pancernej we Francji |
||
| Kontynuacja | 10 Brygada Kawalerii Pancernej (III RP) | ||
| Działania zbrojne | |||
| II wojna światowa | |||
| Organizacja | |||
| Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe | ||
| Rodzaj wojsk | Wojska pancerne | ||
10 Brygada Kawalerii Pancernej – brygada pancerna Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
Powstała w Szkocji z przeformowania 2 Brygady Strzelców.
W okresie walk w Europie Zachodniej wchodziła w skład 1 Dywizji Pancernej gen. Maczka[1].
Spis treści
2 Brygada Strzelców[edytuj]
W lipcu 1940 w Douglas w Szkocji rozpoczęto formowanie 2 Brygady Strzelców pod dowództwem gen. bryg. Rudolfa Dreszera.
Struktura brygady została opracowana na podstawie doświadczeń wojennych. Miała być jednostką ruchliwą, przystosowaną do działań manewrowych, zmotoryzowaną, dysponującą dużą siłą ognia (batalion czołgów i artyleria wsparcia).
Brygada powinna liczyć 5743 żołnierzy, w tym 419 oficerów i 978 podoficerów. Tak duży skład procentowy kadry podyktowany był wysokimi nadwyżkami oficerów i dużymi trudnościami prowadzenia poboru w Wielkiej Brytanii i w Kanadzie.
Brygada Kawalerii Pancernej[edytuj]
3 listopada 1940 2 Brygadę Strzelców przemianowano na 10 Brygadę Kawalerii Pancernej. Jej pododdziały otrzymały oficjalnie swoje dawne nazwy.
Skład[edytuj]
Kwatera Główna
- 10 oddział rozpoznawczy (późniejszy 10 Pułk Dragonów)
- 10 Pułk Strzelców Konnych
- batalion im. 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich
- 24 Pułk Ułanów
- 10 pułk artylerii lekkiej
- 10 bateria artylerii przeciwlotniczej
- 10 szwadron przeciwpancerny
- 10 szwadron łączności
- 10 kompania saperów
- 10 kompania warsztatowa
- 10 czołówka naprawcza samochodów
- 10 pluton parkowy
- 10 kompania sanitarna
- 10 sąd polowy z aresztem
- kadra ośrodka zapasowego
10/16 Brygada Pancerna[edytuj]
21 września 1943 nakazano reorganizację 1 DPanc. W jej składzie miały znaleźć się: brygada pancerna i brygada strzelców . Jako pierwszą zorganizowano brygadę pancerną. Jej nazwa "10/16 Brygada Pancerna" była chwilowym kompromisem. Powstałą z połączenia 10 BKPanc i 16 BCz. Znaczną część żołnierzy wydzieliły do niej inne jednostki 1 Korpusu.
12 października 1943 przemianowano ją na 10 Brygadę Kawalerii Pancernej. 16 BCz oddała swoje dwa pułki pancerne, zachowała 3 Pułk Pancerny i otrzymała ze "starej" 10 BKPanc 14 Pułk Ułanów. Sztab brygady powstawał w zasadzie na bazie 16 Brygady. Dowódca 10 Brygady awansował i objął stanowisko zastępcy dowódcy 1 DPanc.
Skład[edytuj]
- Kwatera główna brygady (Brigade Headquarters)[a]
- Szwadron Dowodzenia
- 24 Pułk Ułanów (24th Polish Lancer Regiment; z 10 BKPanc)
- 1 Pułk Pancerny (1st Polish Armoured Regiment; z 16 BCz)
- szwadron dowodzenia
- pluton rozpoznawczy
- pluton przeciwlotniczy
- pluton łączności
- pluton gospodarczy
- 3 x szwadron czołgów
- 4 x pluton czołgów[b]
- szwadron dowodzenia
- 2 Pułk Pancerny (2nd Polish Armoured Regiment)[c] ( z 16 BCz)
- 10 Pułk Dragonów (10th Polish Dragoon Regiment – Motor Battalion)[d]
- szwadron dowodzenia
- szwadron wsparcia
- 3 x szwadron dragonów
- pluton carrierów
- 3 x pluton dragonów
Symbole brygady[edytuj]
Odznaka specjalna
Nadana brygadzie przez Naczelnego Wodza rozkazem z 31 marca 1941 roku.
 |
Naramiennik nosili wszyscy żołnierze mający przydział do 10 Brygady Kawalerii Pancernej. Żołnierze przeniesieni z 10 Brygady Kawalerii Pancernej do sztabów, komend itp. zatrzymywali prawo noszenia czarnego naramiennika[2].
15 lutego 1945 roku prawo noszenia czarnych naramienników uzyskały wszystkie oddziały (jednostki) wchodzące organizacyjnie w skład 1 Dywizji Pancernej[2].
Proporczyk
Oficerowie broni pancernej sztabu 10 BPanc nosili czarno-pomarańczowe proporczyki kroju kawaleryjskiego; szwadron sztabowy - proporczyki kroju kawaleryjskiego czarne z pomarańczowym trójkątem[3].
Obsada personalna Kwatery Głównej 10 BKPanc[edytuj]
Dowódcy brygady:
- gen. bryg. Stanisław Maczek (X 1940 - II 1942)
- płk dypl. Tadeusz Adam Majewski (X 1943 - I 1945)
- płk dypl. Franciszek Skibiński (19 I - 16 VII 1945)
- płk dypl. Antoni Grudziński (VII 1945 - VI 1947)
Zastępcy dowódcy brygady:
- płk Edmund Heldut-Tarnasiewicz (1942 - )
- ppłk / płk dypl. Franciszek Skibiński (9 XI 1943 - 22 VIII 1944)
- ppłk / płk dypl. Antoni Grudziński (IX 1944 - VII 1945)
Szefowie sztabu brygady:
- ppłk dypl. Franciszek Skibiński (IX 1940 - 1942)
- mjr dypl. Marian Czarnecki
Oficerowie:
- kpt. dypl. Ludwik Antoni Stankiewicz (oficer operacyjny)
Uwagi
Przypisy
- ↑ Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie 1939-1945: barwa i broń. s. 58.
- ↑ a b Murgrabia 1990 ↓, s. 99.
- ↑ Żebrowski 1971 ↓, s. 170.
Bibliografia[edytuj]
- Witold Biegański: Wojsko Polskie : krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 5, Regularne jednostki Wojska Polskiego na Zachodzie : formowanie, działania bojowe, organizacja, metryki dywizji i brygad. Warszawa : Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1967.
- Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie 1939-1945: barwa i broń. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984. ISBN 83-223-2055-8.
- Jerzy Murgrabia: Symbole wojskowe Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Wydawnictwo Bellona, 1990. ISBN 83-11-07825-4.
- Bohdan Królikowski: Kres ułańskiej epopei : szkice do dziejów kawalerii rozpoznawczej i pancernej Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie 1939–1947. Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, 2007. ISBN 83-7306-332-3.
- Jacek Kutzner, Juliusz S. Tym: Polska 1 Dywizja Pancerna w Normandii. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Rytm, 2010. ISBN 978-83-7399-404-1.
- Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1990. ISBN 83-211-1104-1.
- Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945. Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne Na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 978-83-2043299-2.
- Henryk Smaczny: Księga kawalerii polskiej 1914-1947: rodowody, barwa, broń. Warszawa: TESCO, 1989. ISBN 83-00-02555-3.
- Franciszek Skibiński, Wojska pancerne w II wojnie światowej, Warszawa 1982.
- Tadeusz Antoni Wysocki: 1 Polska Dywizja Pancerna 1939-1947 : geneza i dzieje. Warszawa: Bellona, 1994. ISBN 83-11-08219-7.
- Zbigniew Wawer, Organizacja Polskich Wojsk Lądowych w Wielkiej Brytanii 1940-1945, Bellona, Warszawa 1992, ISBN 83-11-08218-9.
- Marian Żebrowski: Zarys historii polskiej broni pancernej 1918-1947. Londyn: Zarząd Zrzeszenia Kół Oddz. Broni Pancernej, 1971.
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Antoni Grudziński: Lista żołnierzy odznaczonych. [dostęp 2015-03-31].
|
||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
