10 Dywizja Górska (USA)
| Climb to glory | |
.png)
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
trzykrotnie:
|
| Tradycje | |
| Rodowód |
87 batalion piechoty górskiej |
| Dowódcy | |
| Obecny |
Walter Piatt |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Strona internetowa | |
10 Dywizja Górska (lekka) (US Army 10th Mountain Division (light)) − jedna z dywizji Armii Stanów Zjednoczonych. Obecnie dowództwo i trzy brygady dywizji stacjonują w Fort Drum, w północnej części stanu Nowy Jork przy granicy z Kanadą. Nowo sformowana czwarta brygada dywizji stacjonuje w Fort Polk w stanie Luizjana.
Historia[edytuj | edytuj kod]
II wojna światowa[edytuj | edytuj kod]
Wojna zimowa wykazała wielką skuteczność fińskich żołnierzy wyćwiczonych w walce w warunkach zimowych i poruszających się na nartach w walkach z Armią Czerwoną. Bazując na tych doświadczeniach, niedługo potem prezes amerykańskiej organizacji ratownictwa narciarskiego (National Ski Patrol), Charles Minot (Minnie) Dole, rozpoczął starania o stworzenie amerykańskich oddziałów wyszkolonych do tego rodzaju walki, prowadząc w tym celu „lobbing” w Waszyngtonie. We wrześniu 1940 spotkał się z szefem sztabu George’em Marshallem, który poparł go i nakazał rozpoczęcie tworzenia oddziałów narciarskich.
8 grudnia 1941 powstał 87 górski batalion piechoty (później rozszerzony na pułk) w Fort Lewis w stanie Waszyngton. Oddział szkolił się na górze Mount Rainier (4392 m n.p.m.). Następnie wziął udział w lądowaniu na wyspie Kiska.
13 lipca 1943 w Camp Hale w stanie Kolorado utworzono na bazie pułku 10. Lekką Dywizję (Alpejską). Składała się z 85, 86 i 87 pułku piechoty. Następny rok spędziła szkoląc żołnierzy w wysokich górach wokół swojej bazy. 6 listopada 1944 dywizja została przemianowana na 10 Dywizję Górską.
Dywizja została wysłana do Włoch i walczyła w Apeninach od 28 stycznia 1945. Korzystając ze specjalnego wyszkolenia swoich żołnierzy, zdobyła szereg pozycji niemieckich w górach, które były nie do zdobycia przez zwykłe dywizje piechoty. W kwietniu 1945 dywizja przełamała niemieckie linie obrony i weszła w dolinę Padu, docierając do tej rzeki jako pierwsza 23 kwietnia 1945. Następnie sforsowała rzekę i 27 kwietnia dotarła do południowego brzegu jeziora Garda. Podczas 114 dniowej kampanii dywizja straciła 992 swoich ludzi, a 4154 żołnierzy było rannych.
Po zakończeniu wojny w Europie dywizja miała wziąć udział w inwazji Japonii, która jednak okazała się niepotrzebna. Po kilku miesiącach służby w siłach okupacyjnych we Włoszech, dywizja wróciła do Stanów Zjednoczonych.
Lata powojenne[edytuj | edytuj kod]
10 Dywizja została reaktywowana jako dywizja szkolna (bez przydomka górska) 1 lipca 1948 w Fort Riley. W latach 1948–1953 przewinęło się przez nią 123 000 rekrutów.
W styczniu 1954 podjęto decyzję o reorganizacji dywizji. W jej ramach tej reorganizacji dywizja została zredukowana praktycznie do zera w maju 1954, z kolei żołnierze 37 Dywizji Piechoty zostali przeniesieni do Fort Riley i 15 czerwca 1954 wykorzystani do stworzenia nowej 10 Dywizji Piechoty. Ta następnie została przebazowana do Niemiec w okolice Würzburga. W 1958 została zastąpiona przez 3 Dywizję Piechoty, a następnie wysłana z powrotem do Stanów Zjednoczonych i ponownie rozformowana 14 czerwca 1958.
13 lutego 1985 dywizja została ponownie reaktywowana jako 10 Dywizja Górska (lekkiej piechoty) w latach administracji prezydenta Ronalda Reagana. Jej bazą stał się Fort Drum w stanie Nowy Jork. Była pierwszą dywizją stacjonującą w północno-wschodniej części Stanów Zjednoczonych od czasu II wojny światowej.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona oficjalna Fort Drum. drum.army.mil. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-12)].
- https://www.globalsecurity.org/military/agency/army/10mtn.htm Dane ze strony Global Security
