10 Eskadra Lotnictwa Łącznikowego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
10 Eskadra Lotnictwa Łącznikowego
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1952

Rozformowanie

1967 (przemianowana)
1991 (rozformowana)

Dowódcy
Pierwszy

por. pil. Bolesław Wnuk

Ostatni

ppłk pil. Alfred Bona

Organizacja
Dyslokacja

Bydgoszcz

Rodzaj wojsk

Wojska lotnicze

Podległość

3 Korpus Lotnictwa Mieszanego
49 Pułk Śmigłowców

10 Eskadra Lotnictwa Łącznikowego (10 elł) – pododdział lotnictwa łącznikowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

W 1952 roku, na bazie lotniczego klucza łącznikowego V Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy, sformowano 10 Samodzielną Eskadrę Lotnictwa Łącznikowego o etacie nr 6/153. Etat przewidywał 111 żołnierzy i 8 pracowników kontraktowych[1].

W 1956 roku eskadra została podporządkowana dowódcy 3 Korpusu Lotnictwa Mieszanego w zakresie sprawowania nadzoru nad szkoleniem lotniczym[2].

W 1967 roku eskadra została przemianowana na 3 Saską Samodzielną Eskadrę Lotnictwa Łącznikowego[3]. W 1968 roku po raz kolejny przeformowano eskadrę. Eskadra otrzymała nazwę 3 Saska Eskadra Lotnictwa Łącznikowego[4].

W 1969 roku eskadra została włączona w skład 49 Pułku Śmigłowców[5]

W 1991 roku eskadra została rozformowana[6].

Dowódcy eskadry[edytuj | edytuj kod]

  • por. pil. Bolesław Wnuk (1952 - 1956)
  • ppłk pil. Stanisław Szklarz (1956 - 1965)
  • ppłk pil. Stefan Różanek (1965 - 1967)
  • ppłk pil. Ignacy Żyliński (1967 - 1984)
  • ppłk pil. Stanisław Wujak (1984 - 1985)
  • ppłk pil. Alfred Bonna (1986 - 1991)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zarządzenie ministra obrony narodowej Nr 0096/Org. z 11 grudnia 1951 roku.
  2. Rozkaz ministra obrony narodowej nr 045/Org. z 16 października 1956 roku.
  3. Rozkaz ministra obrony narodowej ogłoszony w Dzienniku Rozkazów Tajnych nr 5 z 5 czerwca 1967 roku
  4. Zarządzenie szefa Sztabu Generalnego nr 0159/Org. z 13 grudnia 1968 roku
  5. Zarządzenie szefa Sztabu Generalnego nr 063/ Org. z 5 września 1969
  6. Zarządzenie szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego z 2 grudnia 1991 roku

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Józef Zieliński (red.): Polskie lotnictwo wojskowe 1945–2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „SWAT”, 2011. ISBN 978-83-11-12140-9.