Przejdź do zawartości

111 Pułk Piechoty (Cesarstwo Niemieckie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
111 pułk piechoty
Infanterie-Regiment Nr. 111
Ilustracja
Historia
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Sformowanie

1852

Rozformowanie

1919

Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Rastatt

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

XIV Korpus Armijny

111 Pułk Piechoty im. Margrafa Ludwika Wilhelma (3 Badeński) (niem. Infanterie-Regiment „Markgraf Ludwig Wilhelm“ (3. Badisches) Nr. 111) – oddział piechoty niemieckiej okresu Cesarstwa Niemieckiego.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Pułk został sformowany 22 października 1852. Stacjonował w Rastatt[1]. Wchodził w skład XIV Korpusu Armijnego[1]. Wiosną 1914 był w strukturze 28 Dywizji Piechoty[2]. Barwą pułku był czerwony[3].

W wyniku mobilizacji, w sierpniu 1914 pułk osiągnął gotowość bojową i w składzie 56 Brygady Piechoty[4] został wysłany na front zachodni[5]. Na stopie wojennej pułk liczył początkowo 3287 żołnierzy i dysponował 53-osobowym sztabem. Jego trzon stanowiły trzy bataliony piechoty liczące etatowo po 1079 żołnierzy. Te dzieliły się na cztery trzyplutonowe kompanie. Ponadto pułk posiadał organiczną kompanię karabinów maszynowych[6]. W kolejnych latach w armii cesarskiej następowała restrukturyzacje wojsk. Wprowadzono nowy model „dywizji wz. 1915”. Zgodnie z jej etatem, pozostawiono w pułku 97-osobową kompanię karabinów maszynowych z 15 kaemami, ale liczebność batalionu piechoty zmniejszono do 650 żołnierzy[7]. Słabszym liczebnie batalionom dodano jednak kompanię karabinów maszynowych, a w 1917 pluton granatników i pluton moździerzy[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]