117 Dywizja Strzelców (III Rzesza)
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
11 kwietnia 1943 |
| Rozformowanie |
maj 1945 |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk |
piechota |
| Podległość |
OKH |
| Skład |
patrz tekst |
117 Dywizja Strzelców (niem. 117. Jäger-Division) – jedna z niemieckich dywizji strzelców. Utworzona została 11 kwietnia 1943 r. w Jugosławii z 717 Dywizji Piechoty.
Szlak bojowy[edytuj | edytuj kod]
Po sformowaniu, które polegało jedynie na zmianie nazwy, dywizję przerzucono na Peloponez, gdzie pełniła służbę do września 1944 r. Później wzięła udział w odwrocie z Bałkanów tocząc po drodze ciężkie walki z jugosłowiańskimi partyzantami. W 1945 r. dywizja walczyła z oddziałami Armii Czerwonej, a w momencie upadku Berlina zmierzała do Austrii w celu dołączenia do 6 Armii Pancernej SS. Dowództwo jednostki zdecydowało się na zwrot na zachód, by uniknąć niewoli sowieckiej. Ostatecznie 117 Dywizja Strzelców poddała się Amerykanom pod Steyr w maju 1945[1].
Zbrodnie wojenne[edytuj | edytuj kod]
15 grudnia 1943 roku w greckim miasteczku Kalawrita żołnierze 117 Dywizji Strzelców wymordowali niemal wszystkich mężczyzn i chłopców. Łącznie zamordowano około 700 osób[2].
Dowódcy[edytuj | edytuj kod]
- General der Gebirgstruppen Karl von le Suire (od 1 maja 1943),
- Generalleutnant August Wittmann (od 10 lipca 1944)
- Generalmajor Hans Kreppel(od 10 marca 1945)[3].
Skład[edytuj | edytuj kod]
- 737 pułk strzelców
- 749 pułk strzelców
- 670 pułk artylerii
- 116 batalion rozpoznawczy
- 117 batalion niszczycieli czołgów
- 117 batalion inżynieryjny
- 117 batalion łączności
- 177 batalion zapasowy
- 117 dywizyjny oddział zaopatrzeniowy
W grudniu 1944 r. dywizja wchłonęła dwa forteczne bataliony piechoty (1004. i 1005.), a w marcu 1945 r. 944 armijny pułk artylerii nabrzeżnej[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mitcham jr. 2010 ↓, s. 248-249.
- ↑ Onet.pl: Ból i trauma. Grecy wspominają masakrę w Kalawrita
- ↑ a b Mitcham jr. 2010 ↓, s. 249.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.