14 Samodzielny Pułk Lotnictwa Rozpoznania i Korygowania Ogniem Artylerii
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
luty 1945 |
| Rozformowanie |
wrzesień 1945 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Nikołaj Sołowiew |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
14 Samodzielny Pułk Lotnictwa Rozpoznania i Korygowania Ogniem Artylerii – oddział lotnictwa artylerii ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
Jednostka została zorganizowana w lutym 1945 roku na lotnisku Bogorodsk, w Moskiewskim Okręgu Wojskowym, na bazie radzieckiego 93 Berlińskiego Czerwonego Sztandaru Orderu Suworowa Pułku Lotnictwa Rozpoznania i Korygowania Ogniem Artylerii[1](ros. 93-й отдельный корректировочно-разведывательный Берлинский Краснознаменный ордена Суворова авиационный полк). Równocześnie zmieniono numer poczty polowej z 22614 na 83752. Na stanowisko dowódcy pułku wyznaczono majora Mikołaja Sołowiewa, dotychczasowego zastępcę dowódcy 93 plrkoa.
Pułk utworzono w oparciu o sowiecki etat Nr 015/408 - корректировочный разведывательный авиаполк o stanie 270 żołnierzy, w tym 40 pilotów i 25 nawigatorów. Zgodnie z etatem, w pułku powinno znajdować się 36 samolotów, w tym 21 samolotów Ił-2, 10 samolotów Ła-5 i 5 samolotów Po-2[1].
W dniach 8 i 26 marca (rzut ziemny) oraz 13 kwietnia 1945 roku (rzut powietrzny) pułk został przebazowany na lotnisko Sanniki koło Sochaczewa, gdzie miał zostać uzupełniony polskim personelem lotniczym[1].
W dniu 1 maja 1945 roku pułk liczył 191 żołnierzy, w tym 25 pilotów i 26 nawigatorów oraz 16 samolotów Ił-2 i 5 samolotów Po-2.
Na podstawie rozkazu Nr 0249/Org. Naczelnego Dowódcy WP z dnia 13 września 1945 roku i rozkazu Nr 0173 dowódcy Lotnictwa WP z dnia 16 września 1945 roku pułk został rozformowany, a na jego bazie utworzono 1 Samodzielną Eskadrę Korekcji i Zwiadu o stanie etatowym 86 osób.
Na podstawie rozkazu Nr 019/Org. Naczelnego Dowódcy WP z dnia 22 stycznia 1946 roku i rozkazu Nr 08 dowódcy Lotnictwa WP z dnia 24 stycznia 1946 roku eskadra została rozformowana w lutym tego roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Krzemiński 1981 ↓, s. 96-97.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Izydor Koliński, Przejście lotnictwa polskiego na stopę pokojową w latach 1945-1947, WPH Nr 1 (107) z 1984 roku.
- Czesław Krzemiński: Pułki Ludowego Lotnictwa Polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1981. ISBN 83-206-0196-7.
- Izydor Koliński: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego (lotnictwo). Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek lotniczych. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. 9. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
