15 Batalion Saperów (LWP)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
15 Batalion Saperów
Ilustracja
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1944

Rozformowanie

1945

Dowódcy
Pierwszy

kpt. Józef Dąbek

Działania zbrojne
II wojna światowa
operacja łużycka
operacja praska
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Wojska inżynieryjne

Podległość

1 Korpus Pancerny

Skład

etat nr 010/562

15 Batalion Saperów (15 bsap.) – oddział wojsk inżynieryjno-saperskich ludowego Wojska Polskiego.

Historia batalionu[edytuj | edytuj kod]

15 Batalion Saperów został sformowany w Berdyczowie na podstawie rozkazu dowódcy 1 Armii Polskiej w ZSRR nr 00127 z 4 lipca 1944 według etatu nr 010/562 jako organiczny oddział 1 Korpusu Pancernego. Formowanie rozpoczęto 16 lipca 1944[1].

W operacji łużyckiej współdziałał z jednostkami pancernymi w pokonywaniu przeszkód wodnych i zapór inżynieryjnych. Zbudował 6 mostów i przygotował 8 brodów na przeprawach przez Nysę Łużycką i Szprewę. Uczestniczył w operacji łużyckiej i praskiej wykonując rozkazy dowódcy 1 KPanc. oraz dowódców jednostek korpusu, do których bywał czasowo przydzielany[1].

Po powrocie do kraju brał udział w rozminowywaniu Górnego Śląska.

Rozformowany na mocy rozkazu nr 0248/org. z 14 września 1945 roku[1].

Obsada personalna dowództwa[edytuj | edytuj kod]

Obsada personalna dowództwa batalionu[1][2]:

  • dowódca batalionu – kpt. Józef Dąbek (od VIII 1944 do końca wojny)
  • zastępca dowódcy do spraw liniowych
    • kpt. Nikiforow (VIII 1944 – II 1945 i od IV 1945)
    • ppor. N. Mikolenus (III – IV 1945)
  • zastępca dowódcy do spraw polityczno-wychowawczych
    • ppor. Józef Sawicki (IX 1944 – III 1945)
    • ppor. Franciszek Sitek (od IV 1945)
  • szef sztabu – por. Anochin (VIII 1944 – IV 1945)

Organizacja batalionu wg etatu nr 010/562[edytuj | edytuj kod]

  • Dowództwo i sztab
  • pluton dowodzenia
  • 3 x kompania saperów
    • 3 x pluton saperów
  • kompania minowania
    • drużyna zaopatrzenia
  • kwatermistrzostwo
    • punkt pomocy medycznej
    • lazaret weterynaryjny
    • warsztaty i magazyn techniczny
  • drużyna gospodarcza

Stan etatowy batalionu – 473 żołnierzy, w tym 37 oficerów, 90 podoficerów i 347 szeregowych.

Batalion posiadał 42 samochody i 483 miny.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Komornicki 1987 ↓, s. 223.
  2. Malczewski i Polkowski 1970 ↓, s. 168–169.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń ;Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Juliusz Malczewski Roman Polkowski: Wojsko Polskie : krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 4, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego : formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek inżynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. Warszawa : Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1970.
  • Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. T. 3: Regularne jednostki Ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07419-4.
  • Franciszek Kaczmarski, Stanisław Soroka: Wojska inżynieryjne LWP w latach 1945-1979. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej – Warszawa 1982. ISBN 83-11-06710-4