15 Dywizja Pancerna (III Rzesza)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. wojsk panc. Friedrich Kühn |
| Ostatni |
gen. por. Willibald Borowitz |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Formacja | |
| Rodzaj wojsk | |
15 Dywizja Pancerna (niem. 15. Panzer-Division) – niemiecka dywizja pancerna z okresu II wojny światowej
Historia
[edytuj | edytuj kod]Dywizja została sformowana na podstawie rozkazu z 1 listopada 1940 roku z przeformowania 33 Dywizji Piechoty i 8 pułku pancernego z 10 Dywizji Pancernej.
Do kwietnia 1941 roku przebywała w Niemczech, a następnie została włączona w skład nowo utworzonego Deutsche Afrika Korps i skierowana do Afryki.
W składzie Deutsche Afrika Korps wzięła udział we wszystkich walkach wojsk niemieckich w Afryce. Walcząc w pod Tobrukiem w 1941 roku, następnie w bitwie pod El Alamein w lipcu 1941 roku i w październiku 1942 roku. Następnie w 1942 roku walczyła na terenie Libii.
Po rozpoczęciu operacji Torch walczyła na terenie Libii, a następnie wycofała się na teren Tunezji. Tam toczyła zacięte walki i ostatecznie w dniu 12 maja 1943 roku pod Axis poddała się wojskom amerykańskim.
W lipcu 1943 roku na Sycylii z oddziałów dywizji, które zdołano ewakuować z Tunezji, rozwinięto w 15 Dywizję Grenadierów Pancernych.
Oficerowie dowództwa dywizji
[edytuj | edytuj kod]- Dowódcy dywizji[1]
- gen. wojsk panc. Friedrich Kühn (1940–1941)
- gen. por. Heinrich von Prittwitz und Gaffron (1941)
- gen. wojsk panc. Hans-Karl Freiherr von Esebeck (1941)
- gen. por. Walter Neumann-Silkow (1941)
- gen. por. Erwin Menny (1941)
- gen. wojsk panc. Gustav von Värst (1941–1942)
- gen. por. Eduard Crasemann (1942)
- gen. por. Heinz von Randow (1942)
- gen. wojsk panc. Gustav von Värst (1942)
- gen. por. Willibald Borowietz (1942–1943)
Skład
[edytuj | edytuj kod]- 1941
- 8 pułk pancerny (Panzer-Regiment 8)
- 15 Brygada Strzelców (Schützen-Brigade 15)
- 104 pułk strzelców (Schützen-Regiment 104)
- 115 pułk strzelców (Schützen-Regiment 115)
- 15 batalion motocyklowy (Kradschützen-Bataillon 15)
- 33 pułk artylerii (Artillerie-Regiment 33)
- 33 batalion rozpoznawczy (Aufklärungs-Abteilung 33)
- 33 dywizjon przeciwpancerny (Panzerjäger-Abteilung 33)
- 33 batalion pionierów (Pionier-Bataillon 33)
- 78 batalion łączności (Nachrichten-Abteilung 78)
- 1943
- 8 pułk pancerny (Panzer-Regiment 8)
- 155 pułk grenadierów pancernych (Panzer-Grenadier-Regiment 155)
- 33 pułk artylerii pancernej (Panzer-Artillerie-Regiment 33)
- 14 pancerny batalion rozpoznawczy (Panzer-Aufklärungs-Abteilung 14)
- 276 dywizjon artylerii przeciwlotniczej (Heeres-Flak-Artillerie-Abteilung 276)
- 4 dywizjon niszczycieli czołgów (Panzerjäger-Abteilung 4)
- 13 pancerny batalion pionierów (Panzer-Pionier-Bataillon 13)
- 78 pancerny batalion łączności (Panzer-Nachrichten-Abteilung 78)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rosado i Bishop 2012 ↓, s. 128.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Chris Bishop: Niemieckie wojska pancerne w II wojnie światowej. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2009. ISBN 978-83-11-11391-6.
- Marcin Bryja: Panzerwaffe. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 1996. ISBN 83-86209-67-4.
- Dariusz Jędrzejewski, Zbigniew Lalak: Niemiecka broń pancerna 1939-1945. Warszawa: Wyd. Lampart, 1998. ISBN 83-867-7636-6.
- Jorge Rosado, Chris Bishop: Dywizje pancerne Wehrmachtu 1939–1945. Poznań: Wydawnictwo Vesper, 2012. ISBN 978-83-7731-130-1.
- Jacek Solarz: Afryka 1942. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 2000. ISBN 83-72190-86-0.
- Leksykon Wehrmachtu – 15 Dywizja Pancerna