15 cm ciężka haubica M.14

15 cm schwere Feldhaubitze M.14 (M.14/16)
	Dane podstawowe
Państwo	Austro-Węgry
Producent	Škoda
Rodzaj	haubica
	Historia
Prototypy	1912 - 1914
Produkcja seryjna	1914 - 1918
	Dane taktyczno-techniczne
Kaliber	149,1 mm
Długość lufy	2 090 mm (vz. 14); 2 100 mm (vz. 14/16)
Donośność	6 900 m (vz. 14); 8 790 m (vz. 14/16)
Prędkość pocz. pocisku	300 m/s (vz. 14); 350 m/s (vz. 14/16)
Masa	2 344 kg (bojowa) (vz. 14); 2 765 kg (bojowa) (vz. 14/16)
Kąt ostrzału	-5° - +43° (w pionie), 5° (w poziomie) (vz. 14); -5° - +70° (w pionie), 6° (w poziomie)
Szybkostrzelność	1 - 2 strz./min.
	Multimedia w Wikimedia Commons

15 cm schwere Feldhaubitze M.14 – austro-węgierska ciężka haubica zaprojektowana przed I wojną światową w zakładach Škoda. Po rozpadzie austro-węgier używana przez wojska czechosłowackie, austriackie, węgierskie, włoskie i niemieckie - przez te dwa ostatnie jeszcze w latach czterdziestych XX wieku^[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Haubica została zaprojektowana na podstawie wcześniejszej haubicy 100 mm M.14, była to bardzo ciężka i niezbyt poręczna broń, pomimo znacznej masy (3340 kg w transporcie) nie można jej było rozłożyć na części. Także zasięg broni nie był specjalnie imponujący jak na haubicę tego kalibru i wynosił jedynie 6900 m. Wady te częściowo wyrównywał dość potężny pocisk burzący ważący 41 kg. W 1916 do produkcji wprowadzono nowy model, znany jako M.14/16, z nieco dłuższą lufą i używający lżejszego pocisku^[1].

Haubice M.14 i M.14/16 używane były przez armię austro-węgierską w czasie I wojny światowej. Po zakończeniu wojny większość haubic została przejęta przez Włochy, gdzie jeszcze w 1940 używane były jako standardowe średnie haubice (desygnata obice da 149/12 modello 14 i obice da 149/13), w armii czechosłowackiej znane były jako hruba houfnize vz. 14 i hruba houfnize vz. 14/16, w armii austriackiej i niemieckiej jako 15 cm schwere Feldhaubitze M 14 i 15 cm schwere Feldhaubitze M 14/16^[1].

W 1919 Wojsko Polskie posiadało 9 haubic wz. 1914, z tego 8 na froncie^[2]. Zostały następnie wycofane w ramach standaryzacji uzbrojenia i zastąpione przez 155 mm haubice wz.17.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Chris Chant: Artillery. Londyn: Amber Books, 2005, s. 30. ISBN 1-904687-41-5.
↑ Andrzej Konstankiewicz: Broń strzelecka i sprzęt artyleryjski formacji polskich i Wojska Polskiego w latach 1914-1939, Lublin, 2003, ISBN 83-227-1944-2, s. 53

[chant-1] Chris Chant: Artillery. Londyn: Amber Books, 2005, s. 30. ISBN 1-904687-41-5.

[2] Andrzej Konstankiewicz: Broń strzelecka i sprzęt artyleryjski formacji polskich i Wojska Polskiego w latach 1914-1939, Lublin, 2003, ISBN 83-227-1944-2, s. 53

[1]

[2]