Przejdź do zawartości

181 Pułk Piechoty (Cesarstwo Niemieckie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
181 pułk piechoty
Infanterie-Regiment Nr. 181
Ilustracja
Koszary w Chemnitz
Historia
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Rozformowanie

1919

Nazwa wyróżniająca

15 Saksoński

Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Chemnitz; Zwickau; Glauchau

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

XIX Korpus Armijny
88 Brygada Piechoty

181 pułk piechoty (niem. 15. Königlich Sächsisches Infanterie-Regiment Nr. 181) – oddział piechoty niemieckiej okresu Cesarstwa Niemieckiego.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Pułk został sformowany 1 kwietnia 1900. Stacjonował w Chemnitz[1]. Wchodził w skład XIX Korpusu Armijnego[1]. Wiosną 1914 był w strukturze 40 Dywizji Piechoty[2].

W wyniku mobilizacji, w sierpniu 1914 pułk osiągnął gotowość bojową i w składzie 88 Brygady Piechoty[3] został wysłany na front zachodni[4]. Na stopie wojennej pułk liczył początkowo 3287 żołnierzy i dysponował 53-osobowym sztabem. Jego trzon stanowiły trzy bataliony piechoty liczące etatowo po 1079 żołnierzy. Te dzieliły się na cztery trzyplutonowe kompanie. Ponadto pułk posiadał organiczną kompanię karabinów maszynowych[5]. W kolejnych latach w armii cesarskiej następowała restrukturyzacje wojsk. Wprowadzono nowy model „dywizji wz. 1915”. Zgodnie z jej etatem, pozostawiono w pułku 97-osobową kompanię karabinów maszynowych z 15 kaemami, ale liczebność batalionu piechoty zmniejszono do 650 żołnierzy[6]. Słabszym liczebnie batalionom dodano jednak kompanię karabinów maszynowych, a w 1917 pluton granatników i pluton moździerzy[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]