183 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z 183 Dywizja Piechoty)
183. Dywizja Piechoty
183 Dywizja Grenadierów Ludowych
183. Infanterie-Division
183 Volks-Grenadier-Division
Ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

28 listopada 1939 Münsingen

Rozformowanie

maj 1945

Dowódcy
Pierwszy

Generalmajor (Generalleutnant) Benignus Dippol

Ostatni

Generalmajor Heinrich Warrelmann

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

OKH

183 Dywizja Piechoty (niem. 183. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana na mocy rozkazu z 28 listopada 1939, w 7. fali mobilizacyjnej na poligonie w Münsingen w XII. Okręgu Wojskowym. Latem 1944 r. jednostkę przeformowano i 15 września utworzono na jej bazie 183 Dywizję Grenadierów Ludowych (183 Volks-Grenadier-Division).

We wrześniu 1941, żołnierze dywizji brali udział w wymordowaniu około 2000 ludzi w Diemidowie[1].

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

  • Struktura organizacyjna w listopadzie 1939:

330. i 343. pułk piechoty, 219. dywizjon artylerii lekkiej.

  • Struktura organizacyjna w styczniu 1940 roku:

330., 343. i 351. pułk piechoty, 219. pułk artylerii, 219. batalion pionierów, 219. oddział rozpoznawczy, 219. oddział przeciwpancerny, 219. oddział łączności, 219. polowy batalion zapasowy;

  • Struktura organizacyjna w kwietniu 1942:

330. i 351. pułk piechoty, 219. pułk artylerii, 219. batalion pionierów, 219. oddział rozpoznawczy, 219. oddział przeciwpancerny, 219. oddział łączności, 219. polowy batalion zapasowy;

  • Struktura organizacyjna w lipcu 1944:

311., 330. i 691. pułk grenadierów, 219. pułk artylerii, 219. batalion pionierów, 219. dywizyjny batalion fizylierów, 219. oddział przeciwpancerny, 219. oddział łączności, 219. polowy batalion zapasowy;

Dowódcy[edytuj | edytuj kod]

  • Generalmajor (Generalleutnant) Benignus Dippol 1 XI 1939 – 4 X 1941;
  • Generalleutnant Richard Stempel 4 X 1941 – 20 I 1942;
  • Generalleutnant Augustus Dettling 20 I 1942 – 14 XI 1943;
  • Generalleutnant Wolfgang Lange 15 IX 1944 – 1 V 1945;
  • Generalmajor Heinrich Warrelmann 1 V 1945 – 8 V 1945;


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1789.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Carell Paul, Operacja "Barbarossa"; Warszawa 2000; ISBN 831109199-4;
  • Paul Carell, Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, Kazimierz Szarski (tłum.), Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110.
  • Haupt Werner, Army Group Center. The Wehrmacht in Russia 1941 - 1945; b.m.w i 1998; ISBN 0-7643-0266-3;
  • Haupt Werner, Sturm auf Moskau 1941. Der Angriff. Die Schlacht. Der Ruckschlag; Friedberg b.d.w; ISBN 978-3-89555-372-1;
  • Haupt Werner, Army Group South. The Wehrmacht in Russia 1941 - 1945, b.m.w 1998; ISBN 0-7643-0385-6;
  • Tadeusz Sawicki, Niemieckie wojska lądowe na froncie wschodnim czerwiec 1944-maj 1945 (struktura), Warszawa: Państ. Wydaw. Naukowe, 1987, ISBN 83-01-06556-7, OCLC 834793737.
  • Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;