18 Dywizja Piechoty (austro-węgierska)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rozformowanie |
1918 |
| Dowódcy | |
| Ostatni |
GM Julius Vidalč von San Martino |
| Działania zbrojne | |
| I wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość |
Komenda Wojskowa Zara |
18 Dywizja Piechoty (18. ITDiv.) – wielka jednostka piechoty cesarskiej i królewskiej Armii.
Historia dywizji[edytuj | edytuj kod]
Do 1868 roku XVIII Dywizja (niem. XVIII. Truppen-Division Zadarze (wł. Zara) była podporządkowana namiestnikowi i generałowi komenderującemu w Zadarze. W skład dywizji wchodziła:
- 1 Brygada w Zadarze,
- 2 Brygada w Dubrowniku (wł. Ragusa),
- 1. i 2. batalion Pobrzeżnego Pułku Artylerii w Trieście,
- 12. kompania Pułku Inżynieryjnego Nr 2[1].
W lipcu 1868 roku została wprowadzona nowa organizacja terytorialnych władz wojskowych[2]. W miejsce dotychczasowej Generalnej Komendy w Zadarze (właściwej terytorialnie dla Dalmacji) została utworzona Komenda Wojskowa w Zadarze. Komendant XVIII Dywizji pełnił jednocześnie obowiązki komendanta wojskowego i podlegał bezpośrednio Ministerstwu Wojny Rzeszy. W 1870 roku w skład dywizji wchodziły cztery brygady oraz dwa bataliony artylerii fortecznej (nr 11 i 12). Trzy brygady (2., 3. i 4.) były przydzielone do Komendy Wojsk w Okręgu Kotor (niem. Truppen-Commando im Bezirke Cattaro) na czele, który stał GM Wolfgang Gottfried Leopold von Auersperg[3]. W 1871 roku, po rozwiązaniu Komendy Wojsk w Okręgu Kotor, w skład dywizji znów wchodziły dwie brygady (1. i 2.). Oba bataliony artylerii fortecznej (nr 11 w Ragusa i 12 w Zadarze) pozostały w składzie dywizji[4].
W 1878 roku komenda dywizji została przeniesiona ze Splitu (wł. Spalato) do Mostaru[5].
18 Dywizja Piechoty stacjonowała na terytorium 16 Korpus (do 1909 roku Komenda Wojskowa Zara). Dywizja była podporządkowana komendantowi 16 Korpusu – generałowi komenderującemu. Komenda dywizji mieściła się w Mostarze[6].
W latach 1911–1914 w skład dywizji wchodziła:
- 1 Brygada Górska w Mostarze,
- 2 Brygada Górska w Trebinje,
- 3 Brygada Górska w Nevesinje,
- 6 Brygada Górska w Bilećy,
- 13 Brygada Górska w Mostarze[7][8].
Kadra[edytuj | edytuj kod]
- Komendanci dywizji
- FML August Kochmeister ( – 1 XI 1868 → stan spoczynku[9][10])
- FML Gabriel von Rodich (1868[11] – )
- FML Stephan Jovanović ( – 1878 → zastępca generała komenderującego i szefa Krajowego Rządu Bośni i Hercegowiny)
- GM arcyksiążę Johann Nepomuk Salvator von Österreich-Toskana (1878[5] – 1879 → komendant 33 Dywizji Piechoty)
- FML Alfred Joëlson (1879 – 1881 → komendant 33 Dywizji Piechoty)
- FML Leo von Schauer (1881 – 1883)
- GM Karl Gottl ( – 1 III 1912 → stan spoczynku[12])
- FML Ferdinand Olbert (1912 – 1 VIII 1914[6] → stan spoczynku[13])
- FML Ignaz Trollmann von Lovcenberg (VIII – XII 1914)
- GM Julius Vidalč von San Martino (VII 1917 – XI 1918)
- Komendanci 1 Brygady
- GM Adolf von Schönfeld ( – 1868 → komendant brygady w 14 Dywizji[14], †21 VI 1868[15])
- GM Eduard Udvárnoky de Kis-Jóka (1868[16] – )
- Komendanci 2 Brygady – komendanci twierdzy Ragusa
- GM Johann Morhammer ( – 1868[17] → szef Sekcji III Ministerstwa Wojny Rzeszy)
- GM Anton Dormus (1868[18] – 1 X 1870 → stan spoczynku[19])
- GM Stephan Jovanović (1870 – )
- Komendanci 1 Brygady Górskiej w Mostarze
- GM Nikolaus Thodorovich ( – 1879 → komendant 52 Brygady Piechoty)
- GM Karl Urban (1879 – 1880 → komendant 12 Brygady Piechoty)
- GM Leo von Schauer (1880 – 1881 → komendant 18 Dywizji Piechoty)
- GM Alexander Czveits von Potissije (1881 – )
- Komendanci 2 Brygady Górskiej w Trebinje
- płk Georg Babich (1880 – 1882)
- Komendanci 3 Brygady Górskiej w Stolacu
- GM Arnold König ( – 1880 → komendant 9 Brygady Piechoty)
- GM Joseph Reicher (1880 – 1882)
- Komendanci 4 Brygady Górskiej w Mostarze
- płk Karl Urban ( – 1879 → komendant 1 Brygady Górskiej)
- Szefowie sztabu
- ppłk SG Anton Hiltl (1869 – )
- August Slameczka (1877 – 1880 → szef sztabu 28 Dywizji Piechoty)
- mjr SG Joseph Netuschill (1882)
- Szefowie sanitarni
- starszy lekarz sztabowy 2. klasy Marian Grabowski (1914)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Militärschematismus 1868 ↓, s. 108, 558.
- ↑ Rydel 2001 ↓, s. 30.
- ↑ Militär-Schematismus 1869-1870 ↓, s. 124.
- ↑ Militär-Schematismus 1871 ↓, s. 122, 677, 678.
- ↑ a b Militär-Schematismus 1879 ↓, s. 17.
- ↑ a b Schematismus 1914 ↓, s. 115.
- ↑ Schematismus 1912 ↓, s. 164-165.
- ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 116.
- ↑ Schmidt-Brentano 2006 ↓, s. 89.
- ↑ Militärschematismus 1868 ↓, s. 119.
- ↑ Militär-Schematismus 1869-1870 ↓, s. 122, 136, FML Gabriel von Rodich w latach 1868–1870 był etatowym komendantem 16 Dywizji i komendantem wojskowym w Sybinie, któremu powierzono obowiązki komendanta 18 Dywizji i komendanta wojskowego w Dalmacji.
- ↑ Schmidt-Brentano 2006 ↓, s. 57.
- ↑ Schmidt-Brentano 2006 ↓, s. 129.
- ↑ Militärschematismus 1868 ↓, s. 120, 1099.
- ↑ Schmidt-Brentano 2006 ↓, s. 167.
- ↑ Militär-Schematismus 1869-1870 ↓, s. 141.
- ↑ Militärschematismus 1868 ↓, s. 113, 121, 166.
- ↑ Militär-Schematismus 1869-1870 ↓, s. 140.
- ↑ Schmidt-Brentano 2006 ↓, s. 37.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Militärschematismus des österreichischen Kaiserthumes für 1868. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1867. (niem.).
- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1869-1870. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, marzec 1870. (niem.).
- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1871. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1871. (niem.).
- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1879. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1878. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1912. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1911. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
- Jan Rydel: W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868–1918. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001. ISBN 83-7188-235-1.
- Antonio Schmidt-Brentano: Kaiserliche und k.k. Generale (1618-1815). Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2006.
