Facelift Tour

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z 1991 European Tour)
Facelift Tour
Wykonawca trasy koncertowej
Alice in Chains
Promowane albumy

Facelift

Lokalizacje

Ameryka Północna, Europa

Data rozpoczęcia

1 czerwca 1990

Data zakończenia

23 stycznia 1992

Liczba koncertów

159 (1 odwołany)

Support

zobacz listę

Alice in Chains
1989/1990 United States Tour
(1989–1990) 		Facelift Tour
(1990–1992) 		Clash of the Titans
(1991)

Facelift Tour – trasa koncertowa amerykańskiego zespołu muzycznego Alice in Chains, promująca wydany w sierpniu 1990 debiutancki album studyjny Facelift. W sumie liczyła 159 koncertów, i była podzielona na trzy etapy. Grupa w ramach tournée po raz pierwszy odwiedziła kontynent europejski.

Opis trasy[edytuj | edytuj kod]

Moore Theatre – miejsce, w którym zarejestrowano Live Facelift

Trasa rozpoczęła się 1 czerwca 1990 koncertem w Central Tavern na terenie Seattle[1]. Podczas występów w Lake City Concert Hall w Seattle 15 czerwca oraz Melody Ballroom w Portland 25 lipca, zespół wystąpił w roli supportu przed Soundgarden[2]. Na przełomie sierpnia i września grupa pełniła rolę supportu dla Extreme w ramach Pornograffitti Tour[3], podczas której wielokrotnie dochodziło do nieporozumień pomiędzy członkami obydwu zespołów[4]. Sean Kinney na łamach miesięcznika „Guitar World” przyznał: „Otwieraliśmy występy dla nich podczas naszej pierwszej trasy. Ich publiczność nas wykopała, ale było dużo tarcia między nami i Extreme”[5]. Od 12 listopada do 12 grudnia, kwartet występował w ramach Brick By Brick Tour, w roli supportu przed Iggy Popem[6]. Randy Biro, pełniący ówcześnie rolę członka ekipy technicznej, przyznał, że atmosfera w trakcie wspólnego tournée była „znacznie milsza” i bardziej profesjonalna, również jeśli chodzi o jakość dźwięku i oświetlenie[6]. Koncert, jaki zespół zagrał 22 grudnia w Moore Theatre, został zarejestrowany i wyreżyserowany przez Josha Tafta[7]. 30 lipca 1991 ukazał się na VHS Live Facelift[8]. 17 stycznia grupa otwierała występ Poison w Memorial Coliseum w Portland. Layne Staley i Mike Starr wystąpili z członkami zespołu na jednej scenie w interpretacji „Rock and Roll All Nite” Kiss[9]. 8 lutego Alice in Chains wystąpili w Long Beach Arena, poprzedzając koncert L.A. Guns i Ozzy’ego Osbourne’a. Pod koniec występu, wszyscy członkowie zagrali na scenie cover The Rolling Stones „Jumpin’ Jack Flash”[10]. 23 lutego muzycy zaprezentowali się w roli headlinera obok sióstr Ann i Nancy Wilson w Paramount Theatre, podczas wydarzenia Concert For Peace. Na zakończenie koncertu wykonali cover Cata Stevensa „Peace Train”[11]. 3 marca członkowie zespołu wystąpili na gali rozdania Northwest Music Award, wykonując utwory „Rooster” i „Man in the Box”[11]. Zespół został nagrodzony w kategorii Rock Recording za Facelift[11].

10 marca grupa udała się do Europy, gdzie występowała w roli supportu dla zespołów The Almighty i Megadeth w ramach Oxidation of the Nations Tour[12]. 17 kwietnia kwartet wystąpił w Seattle w klubie przy nabrzeżu Pier 48[13], wykonując utwory „It Ain’t Like That” i „Would?”[12]. Sceny te zostały zarejestrowane specjalnie na potrzeby komedii obyczajowej Samotnicy w reżyserii Camerona Crowe’a[12].

 Osobny artykuł: Clash of the Titans (trasa koncertowa).
W ramach ostatniego etapu trasy, Alice in Chains otwierali występy dla Van Halen

Od maja do lipca muzycy koncertowali podczas amerykańskiej edycji trasy Clash of the Titans, pełniąc rolę supportu dla thrashmetalowych grup Anthrax, Megadeth i Slayer[14][15]. Pierwotnie udział w tournée miała wziąć formacja Death Angel, jednak z powodu wypadku drogowego, muzycy odwołali swój udział[15]. W jednym z wywiadów Layne Staley przyznał: „Wytrzymywaliśmy publikę Slayera każdej nocy przez jakieś 50 dni, i myśleliśmy, że po tym już nic nie zrobimy. Slayer to nie była publika łatwa do zadowolenia”[16]. Cantrell w rozmowie z „San Antonio Express-News” stwierdził: „To była próba ognia. Nie było to łatwe, ale bywało nieraz zabawnie. Spędziliśmy wiele nocy grając, kiedy nad naszymi głowami latały różne przedmioty. Czasem bywało dość brutalnie. Ale to nie było w stanie nas zatrzymać”[17]. W innym z wywiadów muzyk podkreślił, że „fani Slayera byli bardzo brutalni dla nas. Kiedy graliśmy w Red Rocks Amphitheatre, rzucali w nas tak wieloma przedmiotami, że ledwo widzieliśmy tłum”[18].

16 sierpnia koncertem w Atlancie, zespół zainaugurował trzeci etap Facelift Tour, otwierając występy dla Van Halen w ramach For Unlawful Carnal Knowledge Tour[19]. Wokalista Sammy Hagar sam dokonał wyboru supportu na trasę. Na łamach „Seattle Post-Intelligencer” przyznał: „Obserwowałem MTV, i zobaczyłem teledysk do «Man in the Box». Layne Staley jest dziś jednym z lepszych nowych wokalistów rockowych”[19]. 3 października kwartet wystąpił w Marriott Hotel Ballroom na terenie Los Angeles, podczas uroczystości rozdania Foundations Award. Zespół wykonał kompozycję „Would?”[20] oraz został nagrodzony w kategorii Best Debut Album[21]. Jerry Cantrell wybrał się wraz z bratem pod koniec listopada na polowanie. Przekonany, że listopad ma 31 dni, opuścił pierwszy grudniowy koncert. W prezencie otrzymał od wytwórni Columbia podręczy kalendarz[22]. 6 października, w trakcie występu w Hollywood Palladium, Cantrell wystąpił gościnnie w utworze „Reach Down” supergrupy Temple of the Dog[23].

Setlista[edytuj | edytuj kod]

W ramach tournée, na żywo zadebiutował utwór „Confusion” (1 czerwca 1990)[24]. Podstawę setlist stanowiły kompozycje z Facelift[25], które prezentowane były podczas poprzedniego cyklu występów[26]. Na koncertach zespół wykonywał premierowo: „Dirt” (6 grudnia 1990)[27], „Rooster” (1 lutego 1991)[28], „Sickman” (6 października 1991)[29] i „Junkhead” (21 grudnia 1991)[30], które znalazły się na wydanym we wrześniu 1992 albumie Dirt[31]. 21 grudnia 1991 grupa wykonała kompozycję „Am I Inside”[32], która na początku lutego 1992 weszła w skład minialbumu Sap[33]. „Would?” zadebiutował w ramach Clash of the Titans (16 maja 1991)[34]. Podczas trzeciego etapu trasy, zespół wykonywał fragmenty coverów Black Sabbath („Sweet Leaf”), Fleetwood Mac („The Green Manalishi (With the Two Prong Crown)”), Hanoi Rocks („Taxi Driver”) Judas Priest („Living After Midnight”) i Soundgarden („Hunted Down”)[25]. W trakcie tournée, podczas pierwszego i trzeciego etapu, muzycy sporadycznie grali „Queen of the Rodeo”[35], kompozycję pochodzącą z albumu demo The Treehouse Tapes z 1988[36].

Support[edytuj | edytuj kod]

Podczas pierwszego etapu trasy, trwającego od czerwca 1990 do marca 1991, w roli supportu występowały zespoły Bonefactory, Derelicts, Dose Dumpster, Electric Love Hogs, I Love You, L7, Love on Ice, Lukin[1], Pearl Jam (grający ówcześnie pod nazwą Mookie Blaylock)[40], Screaming Trees, Sleep Capsule, Son of Man, Sweet Water oraz Thick as Thieves[39]. Eddie Vedder odnosząc się do wspólnych występów, przyznał, że „interesującym było oglądać zespół, który potrafi zmieniać nastroje ludzi”[41]. Basista Jeff Ament, w jednym z wywiadów stwierdził: „Wtedy dopiero co zaczynaliśmy wspólne granie. No i musieliśmy napisać kilka piosenek. Niedługo po tym, dostaliśmy ofertę wspólnych występów z Alice in Chains. Byliśmy jeszcze dzieciakami. Już wtedy wraz ze Stone’em wiedzieliśmy, że drzemie w nas spory potencjał. Musieliśmy tylko wyjść na scenę, i zagrać najlepiej jak potrafiliśmy”[42]. Cantrell przyznał, że „chcieliśmy im dać jedynie tyle okazji do otwarcia, ile nam dano we wczesnych latach naszego zespołu”[10].

  • Sleep Capsule (5 lipca 1990, USA)
  • Son of Man (22 sierpnia, 7 września 1990, USA)
  • Derelicts (25 sierpnia 1990, USA)
  • Dose Dumpster (25 sierpnia 1990, USA)
  • L7 (25 sierpnia 1990, USA)
  • Bonefactory (7 września 1990, USA)
  • Pearl Jam (22 grudnia 1990–11 stycznia, 1 lutego, 7 lutego, 10–12 lutego, 15–20 lutego, 22 lutego 1991, USA)
  • Sweet Water (1 lutego, 21 grudnia 1991, USA)
  • BulletBoys (8 lutego 1991, USA)
  • Lynch Mob (8 lutego 1991, USA)
  • Electric Love Hogs (11 lutego 1991, USA)
  • Thick as Thieves (11 lutego 1991, USA)
  • I Love You (15 lutego 1991, USA)
  • Screaming Trees (15 lutego 1991, USA)
  • Lukin (16, 20 lutego 1991, USA)
  • Love on Ice (20 lutego 1991, USA)
  • Thunder (6 października 1991, USA)
  • Spinal Tap (6 października 1991, USA)

Odbiór[edytuj | edytuj kod]

Krytyczny[edytuj | edytuj kod]

Chris Watts z „Kerrang!”, recenzując występ w Marquee Club w Londynie, napisał, że „Alice in Chains wyglądają na wpół przerażonych, gdy przemierzają do swoich ulubionych, ponurych akordów przed tłumem widzów”. W dalszej części autor dodał: „Zespół jest często zdumiewający, a wokalista Layne Staley jest niczym innym jak mikro-Bogiem. Dźwięk nie znajduje się w odległości miliona mil od Jane’s Addiction, chociaż Alice jest nieskrępowana przez złudzenie sztuki lub zbyt wielką tandetę. Zamiast tego, może pochwalić się potężną energią gitary Cantrella, bezlitosnym bębnieniem Seana Kinneya i wycieńczającym rykiem Staleya. To działa. Postrzępiony, ożywczy pokaz”[43]. Brian Brandes Brinkerhoff z tego samego tygodnika, odnosząc się do podsumowania koncertu Alice in Chains i Van Halen w Costa Mesa napisał, że zespół z Seattle „posiada coś nowego i ekscytującego” oraz ma wszelkie predyspozycje do tego, aby „stawić czoła tak zniechęcającym zadaniom, odejść z własną dumą i dodaniem kilku nowych fanów”[44].

Daty i miejsca koncertów[edytuj | edytuj kod]

Data Miasto Kraj Obiekt Support Wsparcie dla
Ameryka Północna[1][39]
1 czerwca 1990 Seattle Stany Zjednoczone Central Tavern N/A N/A
15 czerwca 1990 Lake City Concert Hall Soundgarden[a]
5 lipca 1990 Off Ramp Café Sleep Capsule N/A
25 lipca 1990 Portland Melody Ballroom N/A Soundgarden[a]
7 sierpnia 1990 Oakland The Omni N/A
10 sierpnia 1990 Los Angeles Club Lingerie
21 sierpnia 1990 Seattle Off Ramp Café
22 sierpnia 1990 NAF Studios Son of Man
25 sierpnia 1990 Motorsports International Garage Derelicts
Dose Dumpster
L7
2 września 1990[b] Seattle Center Arena N/A
7 września 1990 Central Tavern Bonefactory • Son of Man
14 września 1990 Los Angeles La Riena Sheraton N/A Judas Priest[c]
15 września 1990 Westminster The Forum N/A
17 września 1990 Salt Lake City Speedway Café
18 września 1990 Englewood Gothic Theatre Extreme[d]
20 września 1990 Kansas City The Lone Star
22 września 1990 Milwaukee President’s Room
23 września 1990 River Grove The Thirsty Whale
24 września 1990 Minneapolis First Avenue
26 września 1990 Roseville The Ritz
27 września 1990 Cleveland Agora
2 października 1990 New Haven Toad’s Place
3 października 1990 Nowy Jork Cat Club
5 października 1990 Boston Orpheum Theatre
6 października 1990 Baltimore Hammerjack’s
11 października 1990 Saint Louis Mississippi Nights
12 października 1990 Memphis Night Moves N/A
14 października 1990 Dallas Dallas City Limits Extreme[d]
16 października 1990 Austin Backroom
20 października 1990 Seattle Central Tavern N/A
23 października 1990 San Francisco The Stone
24 października 1990 Hollywood The Palace Extreme[d]
27 października 1990 Nowy Jork The Limelight King’s X[e]
5 listopada 1990 Dallas Marquee Extreme[d]
12 listopada 1990 Toronto Kanada The Concert Hall Iggy Pop[f]
13 listopada 1990 Ottawa Porter Hall
15 listopada 1990 Montreal Spectrum
16 listopada 1990 Poughkeepsie Stany Zjednoczone The Chance
17 listopada 1990 Boston Citi Performing Arts Center
19 listopada 1990 New Haven Toad’s Place
20 listopada 1990 Baltimore Hammerjacks Concert Hall and Nightclub
21 listopada 1990 Pittsburgh Metropol
23 listopada 1990 Louisville Vogue Theatre
24 listopada 1990 Saint Louis Mississippi Nights
25 listopada 1990 Houston Numbers
27 listopada 1990 Austin Backroom
28 listopada 1990 Houston Tower Theatre
29 listopada 1990 Dallas Metroplex
1 grudnia 1990 Thornton
3 grudnia 1990 Las Vegas Calamity Jane’s
4 grudnia 1990 Tempe After the Gold Rush
6 grudnia 1990 Berkeley Berkeley Community Theatre
7 grudnia 1990 Sacramento Cattle Club
8 grudnia 1990 Irvine Crawford Hall
9 grudnia 1990 Hollywood Hollywood Palladium
12 grudnia 1990 Tijuana Meksyk Iguana’s
22 grudnia 1990[g] Seattle Stany Zjednoczone Moore Theatre Pearl Jam N/A
10 stycznia 1991 Victoria Kanada Harpo’s
11 stycznia 1991 Vancouver The Town Pump
17 stycznia 1991 Portland Stany Zjednoczone Memorial Coliseum N/A Poison[h]
1 lutego 1991 Seattle Off Ramp Café Pearl Jam • Sweet Water N/A
2 lutego 1991 Bremerton Kitsap Pavillion N/A
7 lutego 1991 Los Angeles Florentine Gardens Pearl Jam
8 lutego 1991 Long Beach Long Beach Arena BulletBoys • Lynch Mob L.A. Guns
Ozzy Osbourne[i]
9 lutego 1991 Westminster The Marquee N/A N/A
10 lutego 1991 San Diego The Bacchanal Pearl Jam
11 lutego 1991 Los Angeles Club With No Name Electric Love Hogs
Pearl Jam
Thick as Thieves
12 lutego 1991 Hollywood The Cathouse Pearl Jam
13 lutego 1991 West Hollywood English Acid N/A
15 lutego 1991 San Francisco I-Beam I Love You
Pearl Jam
Screaming Trees
16 lutego 1991 Sacramento Cattle Club Lukin • Pearl Jam
17 lutego 1991 Eugene W.O.W. Hall Pearl Jam
20 lutego 1991 Portland Melody Ballroom Love on Ice
Lukin
Pearl Jam
21 lutego 1991 Silverdale N/A
22 lutego 1991 Seattle Off Ramp Café Pearl Jam
23 lutego 1991[j] Paramount Theatre N/A
3 marca 1991[k] Moore Theatre
Europa[39]
8 marca 1991 Londyn Anglia Marquee Club N/A The Almighty
Megadeth[l]
10 marca 1991[m] Zwolle Holandia IJsselhallen
11 marca 1991 Düsseldorf Niemcy Philipshalle
12 marca 1991 Fürth Stadthalle Fürth
13 marca 1991 Zurych Szwajcaria Volkshaus
14 marca 1991 Aalen Niemcy Greut Halle
15 marca 1991 Monachium Deutsches Museum
16 marca 1991 Völklingen Sporthalle
17 marca 1991 Hanower Music Hall
18 marca 1991 Berlin Eissporthalle
19 marca 1991 Ludwigshafen Eberthalle
20 marca 1991 Wertheim Main Tauber Halle
21 marca 1991 Paryż Francja Élysée Montmartre
23 marca 1991 Birmingham Anglia NEC Arena
24 marca 1991 Poole Poole Arts Centre
25 marca 1991 Londyn Hammersmith Odeon
26 marca 1991
27 marca 1991 Cambridge Cambridge Corn Exchange
28 marca 1991 Manchester Manchester Apollo
29 marca 1991 Newcastle upon Tyne Newcastle City Hall
30 marca 1991 Edynburg Szkocja Edinburgh Playhouse
1 kwietnia 1991 Dublin Irlandia Point Theatre
Ameryka Północna[12]
17 kwietnia 1991[n] Seattle Stany Zjednoczone nabrzeże Pier 48 N/A N/A
Ameryka Północna[39][45]
16 sierpnia 1991 Atlanta Stany Zjednoczone Lakewood Amphitheatre N/A Van Halen[o]
17 sierpnia 1991 Nashville Starwood Amphitheatre
20 sierpnia 1991 Burgettstown First Niagara Pavilion
21 sierpnia 1991 Cuyahoga Falls Blossom Music Center
22 sierpnia 1991 Cincinnati Bogart’s N/A
23 sierpnia 1991 Columbus Newport Music Hall
24 sierpnia 1991 Noblesville Deer Creek Music Center Van Halen[o]
25 sierpnia 1991 Maryland Heights Riverport Amphitheatre
26 sierpnia 1991 Bonner Springs Sandstone Amphitheater
29 sierpnia 1991 Clarkston Pine Knob Music Theatre
30 sierpnia 1991 Lansing Silver Dollar Saloon N/A
31 sierpnia 1991 Milwaukee Marcus Amphitheater Van Halen[o]
1 września 1991 Tinley Park World Music Theatre
6 września 1991 Greenwood Village Fiddler’s Green Amphitheatre
8 września 1991 Phoenix Desert Sky Pavilion
9 września 1991 Sacramento Cal Expo Amphitheater
10 września 1991 Costa Mesa Pacific Amphitheatre
11 września 1991
13 września 1991 Mountain View Shoreline Amphitheatre
14 września 1991
15 września 1991 Sacramento Cal Expo Amphitheatre
20 września 1991[p] Nowy Jork Academy Theater N/A
3 października 1991[q] Los Angeles Marriott Hotel Ballroom
6 października 1991 Hollywood Hollywood Palladium Thunder • Spinal Tap
8 października 1991 Portland Cumberland County Civic Center N/A Van Halen[o]
9 października 1991 Providence Dunkin’ Donuts Center
11 października 1991 Hampton Hampton Coliseum
12 października 1991 Raleigh Hardee’s Walnut Creek Amphitheatre
15 października 1991 Filadelfia Spectrum
16 października 1991
17 października 1991 Landover Capital Centre
20 października 1991 Buffalo Buffalo Memorial Auditorium
23 października 1991 Albany Knickerbocker Arena
24 października 1991 East Rutherford Brendan Byrne Arena
25 października 1991
27 października 1991 Uniondale Nassau Veterans Memorial Coliseum
29 października 1991 Hartford Hartford Civic Center
30 października 1991 Worcester Centrum in Worcester
31 października 1991
3 listopada 1991 Montreal Kanada Montreal Forum
4 listopada 1991 Toronto SkyDome
7 listopada 1991 Winnipeg Winnipeg Arena
9 listopada 1991 Edmonton Northlands Coliseum
10 listopada 1991 Saskatoon Saskatchewan Place
11 listopada 1991 Calgary Olympic Saddledome
13 listopada 1991 Vancouver BC Place Stadium
15 listopada 1991 Portland Stany Zjednoczone Memorial Coliseum
16 listopada 1991 Spokane Bing Crosby Theater N/A
3 grudnia 1991 Shreveport Hirsch Memorial Coliseum Van Halen[o]
6 grudnia 1991 Biloxi Mississippi Coast Coliseum
7 grudnia 1991 Baton Rouge Riverside Centroplex Arena
9 grudnia 1991 Tallahassee Leon County Civic Center
10 grudnia 1991 Jacksonville Jacksonville Memorial Coliseum
12 grudnia 1991 St. Petersburg Suncoast Dome
13 grudnia 1991 Miami Miami Arena
14 grudnia 1991 Orlando Orlando Arena
21 grudnia 1991 Seattle Paramount Theatre Sweet Water N/A
22 stycznia 1992 Tacoma Tacoma Dome N/A Van Halen[o]
23 stycznia 1992 Portland Memorial Coliseum

Występy odwołane[edytuj | edytuj kod]

29 września 1991 Seattle, Stany Zjednoczone RKCNDY Odwołany

Sprzedaż biletów[edytuj | edytuj kod]

Obiekt Miasto Sprzedaż biletów / Sprzedaż procentowa Dochód
Shoreline Amphitheatre Mountain View 39 268 / 39 268 (100%) 990 762 $[46]
Cal Expo Amphitheatre Sacramento 14 188 / 14 188 (100%) 390 515 $[46]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Występy jako support Soundgarden.
  2. ↑ Koncert ten jest częścią festiwalu Bumbershoot.
  3. ↑ Występ jako support Judas Priest w ramach The Complete Painkiller Tour.
  4. ↑ a b c d Występy jako support Extreme w ramach Pornograffitti Tour.
  5. ↑ Występ jako support King’s X w ramach Faith Hope Love Tour.
  6. ↑ Występy jako support Iggy’ego Popa w ramach Brick By Brick Tour.
  7. ↑ Rejestracja koncertu. Wydanie na VHS Live Facelift.
  8. ↑ Występ jako support Poison.
  9. ↑ Występ jako support L.A. Guns i Ozzy’ego Osbourne’a.
  10. ↑ Koncert ten jest częścią wydarzenia Concert For Peace.
  11. ↑ Występ w ramach Northwest Music Award.
  12. ↑ Występy jako support The Almighty i Megadeth w ramach Oxidation of the Nations Tour.
  13. ↑ Koncert ten jest częścią Aardschokdag 1991.
  14. ↑ Rejestracja występu na potrzeby filmu Samotnicy.
  15. ↑ a b c d e f Występy jako support Van Halen w ramach For Unlawful Carnal Knowledge Tour.
  16. ↑ Występ w programie telewizyjnym In Concert.
  17. ↑ Występ podczas ceremonii rozdania Foundations Award.

Skład[edytuj | edytuj kod]

Jeff Ament wystąpił z zespołem 11 lutego 1991
Duff McKagan wystąpił z zespołem 6 października 1991

Alice in Chains

Gościnnie

  • Jeff Ament – gitara basowa w utworze „Taxi Driver” (11 lutego 1991)[47]
  • Duff McKagan – gitara w utworze „Man in the Box” (6 października 1991)[48]

Pozostali

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e John Bacus: Alice in Chains Concert Chronology 1990. [dostęp 2016-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-29)]. (ang.).
  2. ↑ de Sola 2015 ↓, s. 130.
  3. ↑ de Sola 2015 ↓, s. 131.
  4. ↑ de Sola 2015 ↓, s. 131–132.
  5. ↑ Chris Gill. Alice in Chains – Dirt. „Guitar World”, s. 53–60, wrzesień 1999. ISSN 1045-6295. 
  6. ↑ a b de Sola 2015 ↓, s. 134.
  7. ↑ de Sola 2015 ↓, s. 137.
  8. ↑ Prato 2009 ↓, s. 263; de Sola 2015 ↓, s. 136.
  9. ↑ Vince Neilstein: A Photo of Alice in Chains on Stage With Poison in 1990. [dostęp 2015-08-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-23)]. (ang.).
  10. ↑ a b de Sola 2015 ↓, s. 139.
  11. ↑ a b c de Sola 2015 ↓, s. 140.
  12. ↑ a b c d de Sola 2015 ↓, s. 141.
  13. ↑ Prato 2009 ↓, s. 265–266.
  14. ↑ Prato 2009 ↓, s. 264.
  15. ↑ a b de Sola 2015 ↓, s. 143.
  16. ↑ Maxi. Layne Staley Unchained. „Pandemonium”, kwiecień 1995. 
  17. ↑ Alice in Chains Guitarist Discusses 1990 Clash of the Titans Tour, Touring With Ozzy. „San Antonio Express-News”, październik 2006. ISSN 1065-7908. 
  18. ↑ de Sola 2015 ↓, s. 144.
  19. ↑ a b de Sola 2015 ↓, s. 152.
  20. ↑ Alice in Chains Setlist at Marriott Hotel Ballroom, Los Angeles, CA, USA. setlist.fm. [dostęp 2016-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-01)]. (ang.).
  21. ↑ „Metal Forces”, s. 60–61, grudzień 1991. OCLC 859210254. 
  22. ↑ Alice in Chains w pigułce. „Metal Hammer”, s. 42–43, 2005. ISSN 0955-1190. 
  23. ↑ Temple of the Dog Setlist at Hollywood Palladium, Hollywood, CA, USA. setlist.fm. [dostęp 2015-08-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-23)]. (ang.).
  24. ↑ Confusion by Alice in Chains. setlist.fm. [dostęp 2014-07-10]. (ang.).
  25. ↑ a b c d Alice in Chains Tour Statistics: Facelift. setlist.fm. [dostęp 2015-08-23]. (ang.).
  26. ↑ John Bacus: Alice In Chains First & Last Performances. [dostęp 2016-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-19)]. (ang.).
  27. ↑ Dirt by Alice in Chains. setlist.fm. [dostęp 2014-07-10]. (ang.).
  28. ↑ Rooster by Alice in Chains. setlist.fm. [dostęp 2017-06-16]. (ang.).
  29. ↑ Sickman by Alice in Chains. setlist.fm. [dostęp 2015-02-16]. (ang.).
  30. ↑ Junkhead by Alice in Chains. setlist.fm. [dostęp 2014-08-26]. (ang.).
  31. ↑ Katherine Truman. Digging Dirt. „RIP”, s. 46–47, 94, luty 1993. ISSN 0889-5791. 
  32. ↑ Am I Inside by Alice in Chains. setlist.fm. [dostęp 2014-08-26]. (ang.).
  33. ↑ Poligrafia dołączona do minialbumu Sap; wyd. Columbia, nr kat. 44K 74182.
  34. ↑ Would? by Alice in Chains. setlist.fm. [dostęp 2017-06-13]. (ang.).
  35. ↑ Queen of the Rodeo by Alice in Chains. setlist.fm. [dostęp 2017-06-16]. (ang.).
  36. ↑ de Sola 2015 ↓, s. 73.
  37. ↑ Average Setlist for Year: 1990. setlist.fm. [dostęp 2018-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-06)]. (ang.).
  38. ↑ Average setlist for year: 1991. setlist.fm. [dostęp 2018-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-06)]. (ang.).
  39. ↑ a b c d e f John Bacus: Alice in Chains Concert Chronology 1991. [dostęp 2016-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-24)]. (ang.).
  40. ↑ Prato 2009 ↓, s. 253; de Sola 2015 ↓, s. 136–139.
  41. ↑ Prato 2009 ↓, s. 264–265.
  42. ↑ John Robinson. Kurt Cobain Raised the Bar for Us…. „Uncut”, 29 maja 2009. ISSN 1368-0722. 
  43. ↑ Chris Watts. Megadeth, Almighty, Alice in Chains. Marquee, London. „Kerrang!”, s. 50–51, marzec 1991. ISSN 0262-6624. 
  44. ↑ Brian Brandes Brinkerhoff. Van Halen, Alice in Chains. Pacific Amphitheatre, Costa Mesa. „Kerrang!”, s. 52, wrzesień 1991. ISSN 0262-6624. 
  45. ↑ John Bacus: Alice in Chains Concert Chronology 1992. [dostęp 2016-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)]. (ang.).
  46. ↑ a b Boxscore Top 10 Concert Grosses. „Billboard”, s. 35, 12 października 1991. ISSN 0006-2510. 
  47. ↑ Artist appearances at Alice in Chains concerts by year: 1991. setlist.fm. [dostęp 2016-07-04]. (ang.).
  48. ↑ Patrick Macdonald. Seattle Sound Comes Over Rip Mag’s L.A. Party. „The Seattle Times”. ISSN 0745-9696. [dostęp 2018-01-0]. [zarchiwizowane z adresu 2018-01-06]. (ang.). 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Alice in Chains
Albumy studyjne
EP
Albumy demo
Albumy koncertowe
Kompilacje
Wideografia
Single
Facelift
Dirt
Jar of Flies
Alice in Chains
Unplugged
Black Gives Way to Blue
The Devil Put Dinosaurs Here
Rainier Fog
Single promocyjne
Ścieżki dźwiękowe
Kompilacje
Trasy koncertowe
Powiązane artykuły
Listy
Artykuły
Projekty muzyczne
Książki
Ludzie
Wytwórnie
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Facelift_Tour&oldid=72059197”