1 Dywizja Strzelców Spadochronowych (III Rzesza)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
1 Dywizja Strzelców Spadochronowych
1. Fallschirm-Jäger-Division
Ilustracja
Oznaka dywizyjna
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

listopad 1942

Rozformowanie

kwiecień 1945 (kapitulacja)

Dowódcy
Pierwszy

Richard Heidrich

Ostatni

Karl-Lothar Schulz

Działania zbrojne
II wojna światowa: front włoski
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Luftwaffe

Rodzaj wojsk

wojska powietrznodesantowe

Podległość

I Korpus Spadochronowy

Skład

patrz tekst

1 Dywizja Strzelców Spadochronowych (niem. 1. Fallschirm-Jäger-Division) – niemiecka dywizja strzelców spadochronowych z okresu II wojny światowej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

1. Dywizję Strzelców Spadochronowych powołano w Niemczech pod koniec 1942 roku. Składała się z jednostek byłej 7. Dywizji Lotniczej, uzupełnionych nowymi rekrutami. Oddziały 1. Dywizji walczyły na froncie włoskim. Spadochroniarze z 3. Pułku Strzelców Spadochronowych w sierpniu 1943 roku brali udział w walkach na Sycylii, później wycofali się na kontynent. Jednostki 1. Dywizji walczyły w bitwie pod Salerno, a także broniły klasztoru na górze Monte Cassino. 1 Dywizja Strzelców Spadochronowych poddała się w kwietniu 1945 roku w okolicy Imola.

W czasie działań bojowych prowadzonych na terytorium Włoch, 21 listopada 1943 roku żołnierze 1 Dywizji Strzelców Spadochronowych w lesie Limmari (rejon Abruzja) zamordowali 112 osób, w tym 50 kobiet i 31 dzieci. Dopuszczali się również plądrowania i niszczenia zabudowań[1][2].

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

  • gen. mjr Richard Heidrich (od 1942 do 16 listopada 1944)
  • gen. mjr Hans Korte (od 4 stycznia 1944 do 21 lutego 1944)
  • gen. mjr Karl-Lothar Schulz (od 18 listopada 1944 do kapitulacji)[3]

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

  • 1 Pułk Strzelców Spadochronowych
  • 3 Pułk Strzelców Spadochronowych
  • 4 Pułk Strzelców Spadochronowych

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Benedikt Erenz, Karl-Heinz Janssen: Niemcy o zbrodniach Wehrmachtu. Warszawa: 1997. ISBN 83-11-08722-9.
  • James Lucas: Pikujące orły : niemieckie wojska powietrznodesantowe w II wojnie światowej. Warszawa: Wydawnictwo Magnum, 2002, s. 275, 277. ISBN 978-83-85852-73-5. OCLC 749267183.
  • Niemieckie dywizje powietrznodesantowe (spadochronowe). W: Janusz Ledwoch: Zielone Diabły: Niemieckie wojska spadochronowe 1935-1945. Warszawa: 1993, s. 32-34. (pol.).
  • Bruce Quarrice, Mike Chappnell: Niemieckie oddziały powietrznodesantowe 1939-45. Warszawa: Editions Spotkania, seria: Żołnierz i Broń, cz. 2. ISBN 83-7115-010-5.