1 Mieszany Korpus Lotniczy
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
31 października 1944 |
| Rozformowanie |
28 lipca 1945 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. bryg. pil. Filipp Agalcow |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
1 Mieszany Korpus Lotniczy (1 MKL) – związek taktyczny lotnictwa ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i działania[edytuj | edytuj kod]
Na podstawie dyrektywy Naczelnego Dowództwa Armii Czerwonej z 7 sierpnia 1944 oraz na podstawie zarządzenia wykonawczego Sztabu Generalnego Armii Radzieckiej sformowano w rejonie Charkowa i Kazania w ZSRR 1 Mieszany Korpus Lotniczy. Korpus utworzono w okresie od września 1944 do stycznia 1945.
Dowódca lotnictwa nakazał 24 stycznia 1945 przebazować Korpus na tereny polskie. 3 DLM otrzymała rozkaz skierowania się na lotniska węzła kutnowskiego. W kwietniu postanowiono przenieść 1 MKL z rejonu Sochaczewa i Kutna na lotniska przyfrontowe w rejonie Kostrzyna. Nie przerywając działań bojowych, 1 MKL przeniósł się 1 maja w rejon na zachód od Oranienburga.
Po zakończeniu wojny 3 DLM przebazowała się na węzeł kutnowski, a w lipcu na lotnisko w Leźnicy, część jednostek stacjonowała też w Katowicach. Oficjalnie korpus rozwiązano 28 lipca 1945[1].
Struktura korpusu[edytuj | edytuj kod]
- Dowództwo 1 Mieszanego Korpusu Lotniczego - Łowicz
- 39 kompania łączności
- 2 eskadra łącznikowa
- 3077 Stacja Poczty Polowej
- 1 Dywizja Lotnictwa Bombowego - Sochaczew
- 2 Brandenburska Dywizja Lotnictwa Szturmowego - Łódź
- 3 Brandenburska Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego - Kutno
Obsada personalna Dowództwa 1 MKL 8 maja 1945[edytuj | edytuj kod]
- dowódca korpusu – gen. bryg. pil. Filipp Agalcow
- zastępca dowódcy do spraw polityczno–wychowawczych – płk Leonid Dubrowicz
- szef sztabu – płk Adam Drzemieszkiewicz
- szef Wydziału Operacyjno-Rozpoznawczego – płk Krzynowski
- główny inżynier – ppłk inż. Konstanty Graszkin
- starszy nawigator – płk Maksym Moszkarin
- szef służby strzelania powietrznego – płk Gieorgij Kaszubin
- szef łączności – mjr Wasilenko
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Władysław Tkaczew, Organa informacji Wojska Polskiego w latach 1943-1956. Kontrwywiad wojskowy, 2008, ISBN 978-83-11-10940-7.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Cumft Olgierd; Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich : poległych, zmarłych i zaginionych 1939-1946. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1989, s. 96. ISBN 83-11-07329-5.
- Izydor Koliński: Lotnictwo Polski Ludowej 1944-1947. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07271-X.
- Izydor Koliński: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego (lotnictwo). Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek lotniczych. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. 9. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- Czesław Krzemiński: Pułki Ludowego Lotnictwa Polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1981. ISBN 83-206-0196-7.
