1 Pułk Piechoty Legii Nadwiślańskiej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
1 Pułk Piechoty Legii Nadwiślańskiej
Ilustracja
Żołnierz Legii Nadwiślańskiej w 1810
Historia
Państwo

 Księstwo Warszawskie
 I Cesarstwo Francuskie

Sformowanie

31 marca 1808

Dowódcy
Pierwszy

płk Józef Chłopicki

Ostatni

Paweł Fądzielewski

Działania zbrojne
Wojny napoleońskie
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Piechota

1 Pułk Piechoty Legii Nadwiślańskiejoddział piechoty okresu napoleońskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Utworzony 31 marca 1808 z 1 Pułku Legii Polsko-Włoskiej[1]. Wchodził w skład Legii Nadwiślańskiej.

W czasie przygotowań do inwazji na Rosję 1812 pułk wszedł w skład gwardii cesarskiej[2].

W 1813, z resztek czterech pułków piechoty Legii Nadwiślańskiej, utworzono jeden pod dowództwem płk. Stanisława Malczewskiego i w sierpniu przyłączono go do 27 Dywizja Izydora Krasińskiego[3].

Żołnierze pułku[edytuj | edytuj kod]

Pułkiem dowodzili[1]:

  • płk Józef Chłopicki (od stycznia 1812)
  • Paweł Fądzielewski (zmarł 7 stycznia 1813)

Walki pułku[edytuj | edytuj kod]

Bitwy i potyczki[1]

  • Mallen (13 czerwca 1808)
  • Alagon (14 czerwca 1808)
  • oblężenie Saragossy (15 czerwca – 14 sierpnia 1808)
  • oblężenie Saragossy (20 grudnia 1808 – 21 lutego 1809)
  • Maria (15 czerwca 1809)
  • Belchite (18 czerwca 1809)
  • oblężenie Tarragony (zdobytej 28 czerwca 1811)
  • oblężenie Murviedra (Saguntu) (zdobytego 28 października 1811)
  • Smoleńsk (16 – 18 sierpnia 1812)
  • Możajsk (7 września 1812)
  • Krymskoje (10 września 1812)
  • Czirikow (29 września 1812)
  • Woronowo (2 października 1812)
  • Tarutina (4 i 18 października 1812)
  • Krasne (16 listopada 1812)
  • nad rzeką Berezyną (25 – 29 listopada 1812)

Chorągiew[edytuj | edytuj kod]

Początkowo pułk używał chorągwi z wyobrażeniem koguta galijskiego, czapki frygijskiej i numeru z napisem: REPUBLIQUE FRANGAISE. Strefy pionowe: ciemnoniebieska, biała, czerwona. Wstążka przy numerach: biało-czerwona. Czapka frygijska czerwona. Kogut i gałązki w barwach naturalnych[4].

Opis sporządził Bronisław Gembarzewski według rysunku Bolesława Starzeńskiego z Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie. Przy tym rysunku znajdowała się notatka, iż na odwrocie chorągwi był napis: „Legion Polonaise” i że chorągiew była ofiarowana Legii Polskiej we Włoszech w roku rewolucyjnym IX (1800/1801) przez pierwszego konsula, Napoleona Bonapartego[4]

Następnie chorągiew przeszła do 1 pułku piechoty Legii Nadwiślańskiej w korpusie Sucheta w Hiszpanii. W stanie całkowitego zniszczenia, tak że tylko strzępy pozostały przy drzewcu, została zwrócona Ministerium Wojny w dniu 26 marca 1812[4].

Na jej miejsce pułk 1 piechoty Nadwiślańskiej otrzymał nową chorągiew[4].

Chorągiew pułku 1 piechoty Legii Nadwiślańskiej[5]

Bławat o wymiarach 108 cm x 108 cm z jedwabiu w strefy pionowe: niebieską, białą i czerwoną, licząc od drzewca. Napis haftowany złotem: L'/EMPEREUR/NAPOLEON/AU/REGIMENT/POLONAIS. Wkoło haft złotem szerokości 27 cm w kształcie liści wawrzynowych, z frędzlą złotą szerokości 2,5 cm.

Drzewce malowane na czarno długości 226,5 cm licząc od górnego brzegu bławatu. Na drzewcu orzeł cesarski brązowy złocony wysokości wraz z podstawą i tulejką 31 cm, szerokości 22 cm. Orzeł trzyma w szponach pioruny i siedzi na tablicy z numerem: 1. Pod orłem sznur złoty z dwoma chwastami złotymi.

Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Gembarzewski 1925 ↓, s. 49.
  2. Wimmer 1978 ↓, s. 444.
  3. Wimmer 1978 ↓, s. 447.
  4. a b c d Gembarzewski 1964 ↓, s. 30.
  5. a b Gembarzewski 1964 ↓, s. 94.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]