1 Pułk Samochodowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
1 Pułk Samochodowy
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1944

Dowódcy
Pierwszy

płk M. Gołowin

Organizacja
Dyslokacja

Lublin

Rodzaj wojsk

wojska samochodowe

Studebaker US-6
ZiS-5

1 Pułk Samochodowyoddział wojsk samochodowych Wojska Polskiego.

Pułk sformowany został 10 września 1944 roku w Lublinie. W okresie wojny był największą jednostką samochodową ludowego Wojska Polskiego. Dysponował ok. 1100 samochodami różnych typów, przeważnie marki Studebaker i ZIS-5[1].

Po zakończeniu wojny pułk stale się zmniejszał swoje struktury. W chwili rozformowania posiadał dwa bataliony. Z 1 batalionu utworzono batalion budowy lotnisk, a z 2 batalionu samodzielny batalion samochodowy Głównego Kwatermistrzostwa WP[1].

Dowódcy[edytuj | edytuj kod]

  • płk M. Gołowin - od grudnia 1944
  • płk inż. Jemielian Chriapin - do końca wojny

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

dowództwo

  • 1, 2, 3, 4, 5, 6 bataliony samochodowe
  • kompania dowozu MPS
  • kompania remontu samochodów

6 batalion samochodowy był pododdziałem szkolnym. W styczniu 1945 roku został wyłączony z pułku i przeniesiony w skład 2 szkolnego pułku samochodowego[1].

Udział w akcji osiedleńczej na Ziemiach Odzyskanych[edytuj | edytuj kod]

Żołnierze i sprzęt Pułku byli kierowani na Ziemie Odzyskane celem udziału dla wsparcia akcji przesiedleńczej[2].

W kwietniu 1945 r. płk Chriapin przekazał do dyspozycji pełnomocnika Rządu RP na okręg Dolnego Śląska Stanisława Piaskowskiego kolumnę trzydziestu samochodów GAZ-AA wraz z kierowcami[2]. Kolumna po krótkim pobycie w Trzebnicy, gdzie była zlokalizowana pierwszą tymczasowa administracja województwa wrocławskiego, przeniosła się do Legnicy, gdzie w maju 1945 r.[3] została zdemobilizowana i przekształcona w Okręgową Bazę Transportową tworzonej Państwowej Komunikacji Samochodowej[2]. Początkowo zadaniem pracowników Bazy był przewóz żywności i repatriantów, komunikację pasażerską uruchamiano od września 1945 roku[2]. Z bazy PKS w Legnicy w latach 1945-1946 delegowano pracowników i samochody do Jeleniej Góry i Wałbrzycha, tworząc kolejne oddziały PKS[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie : krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. s. 207 - 208.
  2. a b c d e Paweł Miszczuk: PKS "TRANS-POL" Sp. z o.o. / Historia. [w:] pks.legnica.pl [on-line]. [dostęp 2018-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-04)]. (pol.).
  3. Mieczysław Gutkowski: 40 lat działalności Państwowej Komunikacji Samochodowej. Kielce: Federacja Niezależnych Samorządnych Związków Zawodowych Pracowników Państwowej Komunikacji Samochodowej w PRL, 1986, s. 113.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie : krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 3, Regularne jednostki Ludowego Wojska Polskiego : formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Warszawa : Wydaw. Min. Obrony Narodowej 1987.. ISBN 83-11-07419-4.