214 Eskadra Bombowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
214 Eskadra Bombowa
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1937

Rozformowanie

III 1939

Dowódcy
Pierwszy

kpt.pil. Emil Fuhrman

Ostatni

kpt.pil. Stanisław Cwynar

Organizacja
Dyslokacja

lotnisko Okęcie

Rodzaj wojsk

lotnictwo

Podległość

V dywizjon lotniczy

PZL.23 Karaś

214 eskadra bombowapododdział lotnictwa bombowego Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie rozkazu MSWojsk. DDO L.dz. 4359/tjn. z 19 lipca 1937 oraz rozkazu 13/37 tjn. dowódcy 1 pułku lotniczego, przystąpiono do formowana 214 eskadry bombowej. Jednostka weszła w skład V dywizjonu bombowego lekkiego 1 pułku lotniczego i stacjonowała na lotnisku Okęcie[1]. Personel wywodził się z nadwyżek etatowych innych pododdziałów 1 pułku lotniczego, a następnie był sukcesywnie uzupełniany absolwentami szkół lotniczych. Uzbrojenie eskadry stanowiły przejściowo samoloty PZL-23 „Karaś”, a dla celów szkoleniowych Fokker F-VIIB/3m. Uzbrojenie bojowe miały stanowić samoloty LWS-4 „Żubr”. W 1938 przy eskadrze zorganizowano IV Kurs Strzelców Samolotowych[2]. Pierwsze ćwiczenia załogi eskadry odbyły na poligonie Modlin, a szkołę ognia w składzie Zgrupowania Bombowego na poligonie Błędów. Po zakończeniu szkoły ognia, pilotów przeszkolono w lotach bez widoczności i lotach nocnych. We wrześniu eskadra brała udział w manewrach na Wołyniu. Ćwiczenia zimowe eskadra wykonywała w ramach Zgrupowania Bombowego na poligonie modlińskim[3].

Decyzją władz lotniczych z marca 1939, 214 eskadra bombowa została rozwiązana, a personel przesunięty do innych eskadr bombowych. Prawdopodobnie, w miarę napływu wyszkolonego personelu i samolotów, zamierzano ją odtworzyć[3].

Personel eskadry[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy eskadry[4]
Stopień Imię i nazwisko Okres pełnienia służby
kpt. pil. Emil Fuhrman 1937 – 18 X 1938
por. obs wz Bolesław Nowicki 18 X 1938 – 30 X 1938
kpt.pil. Stanisław Cwynar 30 X 1938 –1 II 1939

Wypadki lotnicze[edytuj | edytuj kod]

W okresie funkcjonowania eskadry miały miejsce następujące wypadki lotnicze zakończone obrażeniami lub śmiercią pilota[5]:

  • 12 kwietnia 1938 podczas startu do nocnego lotu zginął plut. pil. Jan Pluta. Strzelec kpr. Jerzy Młodecki uratował się.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Pawlak 1989 ↓, s. 104.
  2. Pawlak 1989 ↓, s. 105.
  3. a b Pawlak 1989 ↓, s. 106.
  4. Pawlak 1989 ↓, s. 105-106.
  5. Pawlak 1989 ↓, s. 104–106.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]