(216) Kleopatra
 Obraz uzyskany przez Very Large Telescope | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
10 kwietnia 1880 |
| Numer kolejny |
216 |
| Charakterystyka orbity (J2000) | |
| Przynależność obiektu |
|
| Półoś wielka |
2,7938 au |
| Mimośród |
0,2504 |
| Peryhelium |
2,0943 au |
| Aphelium |
3,4934 au |
| Okres obiegu wokół Słońca |
4,67 lat |
| Średnia prędkość |
17,82 km/s |
| Inklinacja |
13,11° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica |
217×94×81 km |
| Masa |
ok. 3 × 1018 kg |
| Średnia gęstość |
ok. 3,6 g/cm3 |
| Okres obrotu |
(5 h 23 min 6 s) h |
| Albedo |
0,1164 |
| Jasność absolutna |
7,3m |
| Typ spektralny | |
| Satelity naturalne | |
(216) Kleopatra – planetoida z pasa głównego okrążająca Słońce w ciągu 4 lat i 245 dni w średniej odległości 2,79 j.a.
Odkrycie[edytuj | edytuj kod]
Została odkryta 10 kwietnia 1880 roku w obserwatorium marynarki wojennej w Puli (Istria) przez Johanna Palisę. Nazwa pochodzi od Kleopatry, ostatniej królowej Egiptu.
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Była pierwszą planetoidą przebadaną wiązką radiową, wysłaną z radioteleskopu w Arecibo (Portoryko). Kształtem przypomina kość lub hantle. Należy do planetoid żelaznych, stosunkowo rzadko występujących. Średnia gęstość wynosi 3,6 g/cm³.
Naturalne satelity[edytuj | edytuj kod]
24 września 2008 roku zidentyfikowano dwa księżyce tej planetoidy. Alexhelios (S/2008 (216) 1) ma rozmiar 5 km i okrąża ciało macierzyste w odległości ok. 775 km w czasie 4,2 dnia; Cleoselene (S/2008 (216) 2) ma 3 km i na jeden obieg potrzebuje ok. 1,4 dnia w średniej odległości 380 km[1].
(216) Kleopatra powstała na skutek połączenia się odłamków pozostałych po kolizji dużej planetoidy żelazno-skalistej w zamierzchłej przeszłości. Do kolejnego zderzenia doszło około 100 milionów lat temu, gdy planetoida została uderzona przez kolejny obiekt pod bardzo dużym kątem. Uderzenie nadało planetoidzie bardzo szybką rotację, powodującą wydłużony kształt. Doprowadziło również do wyrwania pierwszego księżyca. Drugi oderwał się około 10 milionów lat temu[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Emily Lakdawalla: A dog-bone-shaped asteroid's two moons: Kleopatra, Cleoselene, and Alexhelios. The Planetary Society, 2011-02-23. [dostęp 2016-03-18]. (ang.).
- ↑ Kleopatra i jej księżyce. [w:] Nauka w Polsce [on-line]. PAP, 2011-02-26. [dostęp 2016-03-18].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- (216) Kleopatra w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (216) Kleopatra w bazie Minor Planet Center (ang.)