216 Pułk Piechoty (II RP)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
27 sierpnia 1939 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk Zygmunt Semerga |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
216 Pułk Piechoty (216 pp) – dyspozycyjne dowództwo pułku piechoty Wojska Polskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W zmianach do planu mobilizacyjnego „W” na rok 1939[1] ujęto sformowanie w Tarnopolu (OK Nr VI), w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem czerwonym[2], dyspozycyjnego dowództwa pułku piechoty bez pododdziałów specjalnych[3], tylko z plutonem łączności i zredukowanymi organami zaopatrzenia. Jednostką mobilizującą został 54 pułk piechoty Strzelców Kresowych (12 DP) również należący do „grupy czerwonej”.
Do formowania oddziału przystąpiono wieczorem 27 sierpnia 1939 roku. Mobilizację zakończono 29 sierpnia. Dowództwo pułku podporządkowano generałowi dywizji Kazimierzowi Fabrycemu, dowódcy Armii „Karpaty” za pośrednictwem generała brygady Władysława Langnera, dowódcy Odcinka „Węgry”[4]. Dowództwo pułku zostało przeniesione do Starego Sambora z zadaniem dozorowania granicy z Węgrami na południe od m. Turka, obsadzając wzgórza na południe od Boryni i zamykając drogi wychodzące z Sianek i Wysocka Wyżnego. Od 14 września dowództwo pułku podlegało dowódcy Grupy „Stryj”, generałowi brygady Stefanowi Dembińskiemu. Rano 19 września pułk razem z 3 Brygadą Górską Strzelców przekroczył granicę węgierską na Przełęczy Użockiej.
Obsada personalna Dowództwa 216 pp (rez.) i przydzielonych pododdziałów[edytuj | edytuj kod]
- Dowództwo 216 pp (rez.)
- dowódca pułku – ppłk piech. Zygmunt Semerga
- II adiutant pułku - ppor. rez. Kazimierz Grzybowski[5]
- naczelny lekarz pułku – ppor. rez. lek. med. Jan Tołwiński
- batalion ON „Turka”
- dowódca batalionu – mjr Stefan Chaszczyński
- 1 kompania KOP „Sianki”[6]
- dowódca kompanii – kpt. Tadeusz Piątkowski
- dowódca I plutonu – por. Tadeusz Jaworski
- Oddział Przysposobienia Wojskowego i Związku Strzeleckiego
- dowódca – NN
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nowe studium planu mobilizacyjnego „W” pod nazwą „W1” weszło w życie 15 maja 1939 roku.
- ↑ Jednostki oznaczone kolorem czerwonym przeznaczone były do osłony granicy wschodniej.
- ↑ Pododdziały specjalne pułku piechoty na stopie wojennej: kompania zwiadowców, kompania przeciwpancerna, pluton pionierów, pluton artylerii piechoty,pluton przeciwgazowy.
- ↑ Gen. bryg. Władysław Langner obowiązki dowódcy Odcinka „Węgry” dzielił z obowiązkami dowódcy OK Nr VI.
- ↑ Wesołowski (red.) i 2/2018 ↓, s. 223.
- ↑ 1 Kompania KOP „Sianki” była pododdziałem Batalionu KOP „Skole” (1 Pułk Piechoty KOP „Karpaty”).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny „W”. Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3, s. 18, 218, 223,
- Ryszard Dalecki, Armia „Karpaty” w wojnie obronnej 1939 r., Rzeszów 1989, wyd. II, ISBN 83-03-02830-8, s. 32, 33, 47, 389, 169, 170, 171, 210, 239,
- Rocznik Oficerski 1932, s. 33, 582,
- Andrzej Wesołowski (red.): Obrona Lwowa 1939 tom 2: Dokumenty 17-22 września. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon, 2018. ISBN 978-83-63374-65-5.