27. Kongres Stanów Zjednoczonych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kongres Stanów Zjednoczonych dwudziestej siódmej kadencji – federalna władza ustawodawcza, składająca się z Izby Reprezentantów i Senatu, zebrał się po raz pierwszy 4 marca 1841, rozpoczynając tym samym kadencję trwającą do 4 marca 1843. Kongres 27. kadencji obradował w czasie, gdy urząd prezydenta Stanów Zjednoczonych sprawował William Henry Harrison oraz przez pierwsze dwa lata rządów jego następcy – Johna Tylera.

Liczba miejsc w Izbie Reprezentantów tej kadencji została wyznaczona na podstawie piątego spisu powszechnego Stanów Zjednoczonych, przeprowadzonego w roku 1830. W obu izbach Kongresu większość stanowili wigowie.

Sesje Kongresu[edytuj | edytuj kod]

4 marca 18414 marca 1843

Stosunek delegatów według partii[edytuj | edytuj kod]

Poniższe zestawienie przedstawia przynależność partyjną kongresmenów w dniu rozpoczęcia pierwszej sesji Kongresu tej kadencji. Późniejsze zmiany w strukturze partyjnej ukazane są w części „Zmiany przynależności partyjnej”.

Senat

RAZEM delegatów: 52

Izba Reprezentantów

RAZEM delegatów: 242

Władze[edytuj | edytuj kod]

Przewodniczący Senatu
Wiceprezydent
John Tyler
Senat
Izba Reprezentantów

Główne wydarzenia kadencji[edytuj | edytuj kod]

Ważniejsze akty legislacyjne[edytuj | edytuj kod]