29 Dywizja Grenadierów SS (1 włoska)

29 Dywizja Grenadierów SS (1 włoska)
29 Waffen-Grenadier-Division der SS (italienische nr 1)
	Historia
Państwo	Włoska Republika Socjalna/; III Rzesza
Sformowanie	1943
Rozformowanie	kwiecień 1945
	Dowódcy
Pierwszy	Peter Hansen
Ostatni	Ernst Tzschoppe
	Działania zbrojne
	II wojna światowa
	Organizacja
Dyslokacja	Włochy
Formacja	Waffen-SS
Podległość	Waffen SS

29 Dywizja Grenadierów SS (1 włoska) (niem. 29 Waffen-Grenadier-Division der SS (italienische nr 1)) – ochotnicza jednostka wojskowa Waffen-SS złożona z Włochów pod koniec II wojny światowej.

Geneza[edytuj | edytuj kod]

Po kapitulacji Włoch 8 września 1943 r., w północnej części kraju powstało marionetkowe państwo faszystowskie pod nazwą Włoska Republika Socjalna (tzw. Republika Salo), na czele którego stanął uwolniony z niewoli Benito Mussolini. Oprócz regularnych sił zbrojnych wystawiła ona też włoską jednostkę w ramach Waffen-SS. We wrześniu 1943 r. Reichshührer SS Heinrich Himmler wystąpił z koncepcją utworzenia takiej jednostki. Do grudnia zgłosiło się ok. 15 tys. ochotników, spośród których został sformowany Legion Włoski SS (Legione SS Italiana). W marcu 1944 r. przeformowano go na 1 Italienische Freiwilligen Sturmbrigade (1a Brigata d'Assalto), w czerwcu na 1 Sturmbrigade Italienische Freiwilligen-Legion, zaś we wrześniu na 9 Waffen-Grenadier-Brigade der SS (italienische Nr. 1).

Dzieje dywizji[edytuj | edytuj kod]

29 Dywizja Grenadierów SS (włoska nr 1) powstała 10 lutego 1945 r. Numer otrzymała 9 marca po rozwiązanej 29 Dywizji Grenadierów SS (rosyjskiej nr 1), utworzonej z żołnierzy Rosyjskiej Wyzwoleńczej Armii Ludowej (RONA) dowodzonych przez Bronisława W. Kaminskiego. Składała się z 81 i 82 Pułków Grenadierów SS (każdy złożony z dwóch batalionów piechoty), 29 Pułku Artylerii SS, Batalionu Grenadierów SS „Dębica” (sformowanego na bazie Batalionu SS „Dębica”), Batalionu Grenadierów „Vendetta” (sformowanego na bazie Batalionu SS „Vendetta”), dywizjonu przeciwpancernego, kompanii saperów i kompanii zwiadowczej. Liczyła ok. 15 tys. żołnierzy. Szkolenie wojskowe przeszła w Niemczech, po czym powróciła do Włoch.

Prawie przez całą swoją służbę pełniła głównie zadania przeciwpartyzanckie i antydywersyjne. W walce z partyzantami jej żołnierze byli bardzo brutalni. Pod koniec wojny wchłonęła część zdezorganizowanych oddziałów armii Republiki Salo. Niemcy planowali jeszcze wzmocnić ją niemieckimi i włoskimi poborowymi, ale plany nie zostały zrealizowane. 30 kwietnia 1945 r. w rejonie miejscowości Gorgonzola w Lombardii część Dywizji poddała się Amerykanom. Pozostali Włosi mieli o wiele mniej szczęścia; zdecydowana większość żołnierzy, którzy dostali się do niewoli partyzantów, została stracona.

Umundurowanie i uzbrojenie[edytuj | edytuj kod]

Godłem Dywizji był biały orzeł trzymający w szponach fascio, czyli oficjalny symbol Włoskiej Republiki Socjalnej. Chociaż należała ona do Waffen-SS, jej żołnierze nie mieli przepisowego umundurowania tej formacji. Nosili głównie włoskie mundury z czerwonymi patkami na kołnierzu, o kroju takim samym jak w Waffen-SS, stylizowanymi trupimi główkami na otokach czapek i godłem Republiki Salo na czapce i lewym rękawie. Jedynie oficerowie nosili regularne umundurowanie polowe Waffen-SS, ale z dystynkcjami i odznakami charakterystycznymi dla włoskiej jednostki. Żołnierze Batalionów „Dębica” i „Vendetta”, które weszły w skład Dywizji, od jesieni 1944 r. mieli prawo noszenia czarnych patek z trzema strzałami przecinającymi koło. Używano włoskich hełmów M33 w kolorze zielono-szarym, z białą tarczą z runami sig po lewej stronie i tarczą we włoskich barwach narodowych z czarnym orłem z fascio po prawej. Część żołnierzy nosiła niemieckie hełmy M1942. Podstawowe uzbrojenie strzeleckie stanowiły włoskie karabiny Carcano Mod. 38.

Dowódcy[edytuj | edytuj kod]

SS-Brigadeführer Peter Hansen (13 listopada 1943 – marzec 1944)
SS-Obergruppenführer Karl Wolff (marzec 1944 – wrzesień 1944)
SS-Brigadeführer Piero Mannelli (wrzesień 1944)
SS-Brigadeführer Christian Hansen (wrzesień 1944 – październik 1944)
SS-Standartenführer Gustav Lombard (październik 1944 – listopad 1944)
SS-Standartenführer Constantin Heldmann (listopad 1944 – styczeń 1945)
SS-Oberführer Ernst Tzschoppe (styczeń 1945 – 30 kwietnia 1945)

Inspektorem włoskich oddziałów Waffen-SS był SS-Brigadeführer Piero Mannelli.

Skład organizacyjny[edytuj | edytuj kod]

Waffen-Grenadier-Regiment der SS 81 (italienisches Nr. 1)
Waffen-Grenadier-Regiment der SS 82 (italienisches Nr. 2)
Waffen-Artillerie-Regiment der SS 29 (italienisches Nr. 1)
Füsilier-Bataillon 29 „Vendetta”
Füsilier-Bataillon 59 „Dębica”
Panzerjäger-Abteilung 29
SS-Pionier-Kompanie 29
SS-Nachrichten-Kompanie 29
SS-Ersatzbataillon
Offiziersbataillon

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Historia 29 Dywizji Grenadierów SS (1 włoskiej)

Pancerne	1 Dywizja Pancerna SS „Leibstandarte SS Adolf Hitler” 2 Dywizja Pancerna SS „Das Reich” 3 Dywizja Pancerna SS „Totenkopf” 5 Dywizja Pancerna SS „Wiking” 9 Dywizja Pancerna SS „Hohenstaufen” 10 Dywizja Pancerna SS „Frundsberg” 12 Dywizja Pancerna SS „Hitlerjugend”
Grenadierów pancernych	4 Dywizja Grenadierów Pancernych SS „Polizei” 11 Ochotnicza Dywizja Grenadierów Pancernych SS „Nordland” 16 Dywizja Grenadierów Pancernych SS „Reichsführer SS” 17 Dywizja Grenadierów Pancernych SS „Götz von Berlichingen” 18 Ochotnicza Dywizja Grenadierów Pancernych SS „Horst Wessel” 23 Dywizja Grenadierów Pancernych SS „Nederland” 27 Ochotnicza Dywizja Grenadierów SS (1 flamandzka) „Langemarck” 28 Ochotnicza Dywizja Grenadierów Pancernych SS (1 walońska) „Wallonien”
Górskie	6 Dywizja Górska SS „Nord” 7 Ochotnicza Dywizja Górska SS „Prinz Eugen” 13 Dywizja Górska SS (1 chorwacka) „Handschar” 21 Dywizja Górska SS (1 albańska) „Skanderbeg” 23 Dywizja Górska SS (2 chorwacka) „Kama” 24 Dywizja Górska SS „Karstjäger”
Kawalerii	8 Dywizja Kawalerii SS „Florian Geyer” 22 Ochotnicza Dywizja Kawalerii SS 33 Dywizja Kawalerii SS (3 węgierska) 37 Ochotnicza Dywizja Kawalerii SS „Lützow”
Grenadierów	14 Dywizja Grenadierów SS (1 ukraińska) 15 Dywizja Grenadierów SS (1 łotewska) 19 Dywizja Grenadierów SS (2 łotewska) 20 Dywizja Grenadierów SS (1 estońska) 25 Dywizja Grenadierów SS (1 węgierska) „Hunyadi” 26 Dywizja Grenadierów SS (2 węgierska) „Hungaria” 29 Dywizja Grenadierów SS (1 rosyjska) 29 Dywizja Grenadierów SS (1 włoska) 30 Dywizja Grenadierów SS (1 białoruska) 30 Dywizja Grenadierów SS (2 rosyjska) 31 Ochotnicza Dywizja Grenadierów SS „Böhmen und Mähren” 32 Ochotnicza Dywizja Grenadierów SS „30 Januar” 33 Dywizja Grenadierów SS (1 francuska) „Charlemagne” 34 Dywizja Grenadierów SS „Landstorm Nederland” 35 Dywizja Grenadierów Policji SS 36 Dywizja Grenadierów SS 38 Dywizja Grenadierów SS „Nibelungen”