2 Kaniowski Batalion Saperów
 Barwy batalionu | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1939 |
| Rozformowanie |
1940 |
| Nazwa wyróżniająca |
Kaniowski |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Teodor Rzewuski |
| Działania zbrojne | |
| Kampania francuska 1940 | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
2 Kaniowski Batalion Saperów (2 bsap) – oddział saperów Wojska Polskiego we Francji.
Batalion wchodził w skład 2 Dywizji Strzelców Pieszych. Walczył w kampanii francuskiej 1940. Internowany razem z dywizją w Szwajcarii.
Formowanie i szkolenie[edytuj | edytuj kod]
2 Batalion Saperów tworzył się we Francji na podstawie rozkazu z dnia 23 grudnia 1939 roku dowódcy 2 DSP gen. Prugara-Ketlinga. 30 marca 1940 roku w m. Pont-de-Ce (obok Angers) w ramach Centrum Wyszkolenia Saperów. Szkolenie saperów było energiczne, ale niekompletne. W przeprawach szkolono się na Loarze, dobre wyniki osiągano w umocnieniach polowych, a słabsze minerstwie. Przydział amunicji do ćwiczeń był niewystarczający. W drugiej połowie maja batalion został przerzucony transportem kolejowym w rejon Colombey les Belles, gdzie w ramach 2 Dywizji Strzelców Pieszych intensywnie się doszkalał. Uzgodnione było między polskim a francuskim naczelnym dowództwem, że 2 Dywizja miała niebawem dołączyć do 1 Dywizji Grenadierów, aby ramię w ramię walczyć z Niemcami[1]. Po agresji niemieckiej na Francję w dniu 14 czerwca 1940 roku batalion przerzucony został do rejonu Belfort w Alzacji, gdzie ustawiał zapory przeciwpancerne. W dniach 16.-17 czerwca zabezpieczał marsz 2 Dywizji Strzelców Pieszych w kierunku Besancon. W dniach 18 – 19 czerwca rozbudował rejon obrony dywizji pod Maiche i St. Hyppolite. Saperzy stanowili tylną straż dywizji wycofującej się do granicy szwajcarskiej pod TREVILLERS i CHAUVILLERS. 20 czerwca 1940 roku batalion przekroczył granice Szwajcarską, gdzie został internowany. Za ofiarne wykonywanie zadań bojowych dowódca francuskiego 45 korpusu gen. Dailie odznaczył batalion Francuskim Krzyżem Wojennym.
Obsada etatowa[edytuj | edytuj kod]
- dowódca batalionu – mjr Teodor Rzewuski
- adiutant - ppor. Kazimierz Kukielski
- dowódca 1 kompanii – kpt. Jan Zawisza
- dowódca plutonu - por. Włodzimierz Siwiński
- dowódca plutonu - ppor. Tadeusz Leszczyc-Petrejko
- dowódca plutonu - ppor. J. Kryl
- dowódca plutonu - ppor. M. Jankowski
- dowódca 2 kompanii – kpt. Wacław Kosteczki
- dowódca plutonu - por. J, Szewczyk
- dowódca plutonu - por. W. Wierzchowski
- dowódca plutonu - ppor. W. Rospondek
- dowódca plutonu - ppor. M. Ptasiński
- dowódca kompanii - por. Włodzimierz Siwiński
- dywizyjna kompania pionierów - por. por. S. Bitschan
- dowódca plutonu - ppor. L. Biały
- dowódca plutonu - ppor. inż. H. Dębicki
- dowódca plutonu - - ppor. inż. J. Lewiński[2]
Odznaczeni za kampanie Francuską[edytuj | edytuj kod]
orderem - Crolx De Guerre:
- mjr Rzewuski,
- kpr. Adamski,
- st. sierż. Kurylcio,
- sap. Hejn,
- sierż. Gotfryd,
- plut. Mozarski,
- kpr. Spancerski,
orderem – Krzyż Walecznych:
- por. Siwiński ,
- por. Szewczyk
- kpr Tomaszkiewicz,
- kpr Zubek,
- kpr. Sokołowski,
- kpr. Markocki,
- st. sap. Baran,
- sap. Proszkiewicz
Sztandar[edytuj | edytuj kod]
Batalion jako pierwszy z jednostek dywizji otrzymał sztandar[3]. Był to sztandar 2 Pułku Saperów Kaniowskich stacjonującego w Puławach. Aktu wręczenia dokonał Naczelny Wódz, gen. Sikorski, w obecności Prezydenta Rzeczypospolitej[1].
Na ten sztandar żołnierze batalionu złożyli przysięgę w Angers 30 marca 1940 roku[3]. Nieco później, batalionowi nadano nazwę: 2 Kaniowski Batalion Saperów.
Po internowaniu 2 Dywizji Strzelców Pieszych w Szwajcarii, sztandar 2 Kaniowskiego Batalionu Saperów był najcenniejszym eksponatem spośród zbiorów dywizji zdeponowanych w Muzeum Polskim w Rapperswilu[3].
Sztandar wykonany został zgodnie z przepisami z 1919 roku. Na stronie głównej w rogach płatu umieszczono w wieńcach laurowych emblemat saperów (kilof, topór, łopata i granat) oraz inicjał K i cyfrę 2. Na stronie odwrotnej znajduje się pośrodku płata napis: Honor i Ojczyzna, w rogach natomiast: Kaniów 11.5.18, Szampania 19.7.18, Lwów 12.2.19 oraz Warszawa 18.8.20[3].
Obecnie sztandar jest przechowywany w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Adam Szugajew "Saperzy w służbie Polsce" s. 327 - 329
- ↑ Adam Szugajew "Saperzy w służbie Polsce" s. 322
- ↑ a b c d e Murgrabia 1990 ↓, s. 33-34.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Witold Biegański "Wojsko Polskie we Francji 1939-1940" Warszawa 1967
- Józef Smoliński: 2 Dywizja Strzelców Pieszych : (Francja - Szwajcaria). Warszawa: [s. n], 1992. ISBN 83-00-03620-2.
- Józef Dembiniok: Wojsko Polskie we Francji-I Korpus Polski w Wielkiej Brytanii (Oznaki i odznaki Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie / Józef Dembiniok, Bernard Szczech, Andrzej Urbański). Krajowa Agencja Wydawnicza. ISBN 83-03-00719-X.
- Jerzy Murgrabia: Symbole wojskowe Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Wydawnictwo Bellona, 1990. ISBN 83-11-07825-4.
- Adam Szugajew "Saperzy w służbie Polsce" Londyn: 1985.