2 Zaporoska Brygada Strzelców

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
2 Zaporoska Brygada Strzelców
Historia
Państwo

 Ukraińska Republika Ludowa

Sformowanie

1920

Rozformowanie

1922

Tradycje
Rodowód

Zaporoski pułk piechoty

Dowódcy
Pierwszy

płk Iwan Łytwynenko

Działania zbrojne
wojna ukraińsko-radziecka
wojna polsko-bolszewicka
Organizacja
Rodzaj wojsk

Piechota

Podległość

1 Zaporoska DS

2 Zaporoska Brygada Strzelcówoddział piechoty Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

W wyniku rozmów atamana Symona Petlury z naczelnikiem państwa i zarazem naczelnym wodzem wojsk polskich Józefem Piłsudskim prowadzonych w grudniu 1919, ten ostatni wyraził zgodę na tworzenie ukraińskich jednostek wojskowych w Polsce[1].
Brygada została sformowana na mocy dowódcy 1 Zaporoskiej Dywizji Strzelców nr 40 z 16 czerwca 1920[2]. W jej skład weszły: Bohuno-Karmelucki kureń piechoty z rozformowanego Zaporoskiego pułku piechoty, samodzielny kureń Niżowych Zaporożców (do 8 czerwca oddział partyzancki) i samodzielny Hajsyńsko-Bracławski kureń piechoty atamana Ananija Wołyńca. Rozkazem dowódcy dywizji nr 57 z 20 lipca 1920 „za dokonane rabunki i gwałty" Hajsyńsko-Bracławski kureń piechoty został rozwiązany, a w jego miejsce rozpoczęto formowanie Bohdano-Doroszenkowskiego kurenia piechoty. 22 października ten ostatni został przeniesiony do składu nowo powstałej 3 Zaporoskiej Brygady Strzelców[3]. Mobilizacja przeprowadzona w powiecie starokonstantynowskim pozwoliła na uzupełnienie Bohdano-Doroszenkowskiego kurenia strzeleckiego, który 1 listopada został podzielony na dwa odrębne kurenie: Bohdanowski i Doroszenkowski.
W związku z podpisaniem przez Polskę układu o zawieszeniu broni na froncie przeciwbolszewickim, od 18 października wojska ukraińskie zmuszone były prowadzić działania zbrojne samodzielnie[4]. 21 listopada, pod naporem wojsk sowieckich, 2 Zaporoska Brygada Strzelców przeszła na zachodni brzeg Zbrucza, gdzie została internowana przez Wojsko Polskie. Jej żołnierzy skierowano do obozu internowania w Pikulicach[5][6]. Rozkazem dowódcy dywizji nr 171 z 21 czerwca 1921 kurenie strzelców 4. i 5. zostały połączone w jeden 4 Bohdano-Doroszenkowski kureń zbiorczy. Wraz z dwoma innymi kureniami - Niżowych Zaporożców im. Hetmana Pawła Połubotoka i 4 kureniem im. Atamana Jana Karmeluka stanowił nową 2 Zaporoską Brygadę Zbiorczą.

Rozkazem dowódcy 1 Zaporoskiej Dywizji Strzelców nr 252 z 6 października 1922, 2 Zaporoska Brygada Strzelców (bez 4 kurenia) została przekształcona w sotnię zbiorczą, a kurenie w czoty zbiorcze. Pododdziały zachowały swoje tradycyjne nazwy[5].

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Organizacja brygady w listopadzie 1920[5]
  • dowództwo i sztab
  • samodzielna czota konna
  • drużyna łączności
  • oddział zaopatrzenia
  • 4 Zaporoski kureń strzelców im. hetm. Petra Doroszenki
  • 5 Zaporoski kureń strzelców im. hetm. Bohdana Chmielnickiego
  • 6 kureń strzelecki Niżowych Zaporożców

Żołnierze oddziału[edytuj | edytuj kod]

Dowództwo jednostki[5]
Stopień, imię i nazwisko
Okres pełnienia służby
Uwagi
Dowódcy brygady
płk Iwan Łytwynenko 16 VI – 30 VII
sot. lhor Trockyj 30 VII – 2 X
płk Iwan Łytwynenko 2 X – koniec wojny
Szef sztabu
ppłk Porfiryj Czernenko-Czomyj 16 VI – koniec wojny

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]