38 Batalion Saperów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
38 Batalion Saperów
Ilustracja
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1944

Dowódcy
Pierwszy

mjr Bazyli Konstantinow

Organizacja
Rodzaj wojsk

Wojska inżynieryjne

Podległość

5 Brygada Saperów

38 Batalion Saperów – samodzielny pododdział wojsk inżynieryjnych ludowego Wojska Polskiego.

Sformowany w październiku 1944 w Narolu na podstawie rozkazu Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 41 z 6 października 1944 jako jednostka 5 Mazurskiej Brygady Saperów. Przysięgę żołnierze batalionu złożyli 7 stycznia 1945 w Trawnikach.

Szlak bojowy[edytuj | edytuj kod]

Przez cały okres wojny 38 bsap działał w składzie 5 BSap. Pierwszym jego zadaniem bojowym było rozminowywanie północnych dzielnic wyzwolonej Warszawy od 21 stycznia do 6 marca 1945. Jednocześnie w czasie wiosennego spływu lodów wraz z innymi jednostkami 5 BSap zabezpieczał mosty na Wiśle w Warszawie. Od 8 marca 1945, stacjonując w Pułtusku, 38 bsap rozminowywał północne rejony woj. warszawskiego oraz przyczółek modliński. Przy wykonywaniu tych zadań zastał batalion koniec wojny. W okresie powojennym wraz z całą 5 BSap rozminowywał tereny byłych Prus Wschodnich. Odznaczeń batalion nie posiadał

Obsada personalna[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy batalionu
  • mjr Bazyli Konstantinow[1]
Obsada dowództwa okresu wojny[1]
  • mjr Bazyli Konstantinow
  • szef sztabu – mjr Bazyli Turik
  • zastępca dowódcy ds. polityczno – wychowawczych – ppor. Tadeusz Drohomirecki

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Etat 012/109[2]
  • Dowództwo i sztab
  • dowódca 1 ksap - chor. Osmołow
  • dowódca 3 ksap - kpt. Grzegorz Basow
  • dowódca plutonu - chor. Konstanty Putiatin
  • dowódca plutonu - chor. Mikołaj Bucharow
  • dowódca plutonu - chor. Arkady Barmin
  • dowódca plutonu - chor. Amurziewicz
  • dowódca drużyny - plut. Mieczysław Greger
  • dowódca drużyny - plut. Mazurek
  • dowódca drużyny - kpr. Matus
  • dowódca drużyny - kpr. Stanisław Łysy
  • dowódca drużyny - kpr. Biennik
  • dowódca drużyny - st. sap. Zielewicz
  • pluton dowodzenia
  • 3 x kompania saperów
    • 3 x pluton saperów
    • drużyna zaopatrzenia
  • kwatermistrzostwo
    • punkt pomocy medycznej
    • lazaret weterynaryjny
    • warsztaty i magazyn techniczny
  • drużyna gospodarcza

razem:

żołnierzy – 321 (oficerów – 31, podoficerów – 62, szeregowych – 228)

sprzęt:

  • miny – 483

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Juliusz Malczewski, Roman Polkowski: Wojsko Polskie. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek inżynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. T. 4. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.
  • A. Lechowski, W służbie stolicy