3BM42

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Penetrator i sabot pocisku BM42

3BM42 Mango[1] - sowiecki przeciwpancerny pocisk podkalibrowy stabilizowany brzechwowo (APFSDS) z dwuczłonowym rdzeniem wykonanym ze spieków wolframu[1]. Wystrzeliwany z gładkolufowych armat czołgowych D-81 (2A46) kalibru 125 mm. Wprowadzony w 1988 roku[1]. Wchodzi w skład jednostki ognia czołgu T-64, T-72, T-80 i T-90. W Polsce nie był używany[1].

Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]

  • Kaliber: 125 mm
  • Średnica rdzenia: 18 mm
  • Masa pocisku: 7,05 kg
  • Masa rdzenia: 4,85 kg
  • Prędkość wylotowa: 1700 m/s
  • Maksymalne ciśnienie w lufie: ?? MPa
  • Przebijalność: 460 mm RHA[2] (na odległość 2000 m) (inne dane: 440-470 mm RHA)[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Jarosław Wolski, PT-91 Twardy - modernizacja zamiast fikcji?, "Nowa Technika Wojskowa" nr 9/2015, s. 34
  2. ↑ Wynik otrzymany z sowiecką metodyką określania przebijalności. Oznacza, że ponad 80% pocisków przebije pancerz grubości 460 mm

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=3BM42&oldid=56038044”