3 Karpacki Batalion Ciężkich Karabinów Maszynowych
 Oznaka 3 Dywizji Strzelców Karpackich | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Nazwa wyróżniająca | |
| Tradycje | |
| Rodowód |
Samodzielna Kompania Ciężkich Karabinów Maszynowych |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
kpt. Malik Somchjanc |
| Ostatni |
ppłk Antoni Miedźwiedź |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa w Afryce Bitwa o Tobruk Kampania włoska | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość |
Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich |
3 Karpacki Batalion Ciężkich Karabinów Maszynowych (3 Baon CKM) – oddział piechoty Polskich Sił Zbrojnych.
Formowanie, zmiany organizacyjne i historia[edytuj | edytuj kod]
W 1941 roku w składzie Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich została zorganizowana samodzielna kompania ciężkich karabinów maszynowych. Dowódcą kompanii był kapitan Malik Somchjanc, a jego zastępcą podporucznik Józef Wolański.
W maju 1942 roku kompania została wyłączona ze składu Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich i podporządkowana dowódcy 2 Korpusu Strzelców[1].
Na podstawie rozkazu Ldz. 2470/I/Tjn./42 dowódcy Wojska Polskiego na Środkowym Wschodzie z 27 maja 1942 roku kompania została przeformowana w 1 batalion karabinów maszynowych. Ponadto w skład formowanego batalionu włączono jednostki PSZ w ZSRR ewakuowane na Bliski Wschód w postaci: batalionu ckm 28 pp, kompanie ckm 19 i 21 pp oraz oddział ckm dywizjonu rozpoznawczego 11 DP [2]. W trakcie organizacji batalion pod względem gospodarczym podporządkowany był Dywizji Strzelców Karpackich[1]. 29 sierpnia 1942 batalion otrzymał nazwę Karpackiego batalionu ckm. 5 września dyslokowany został do Qizil Ribat w Iraku. 12 września 1942 roku została powołana Armia Polska na Wschodzie. Na podstawie rozkazu Ldz. 100/Tjn./42 dowódcy Armii Polskiej na Wschodzie z 12 października 1942 batalion został podporządkowany dowódcy Dywizji Strzelców Karpackich[3].
W listopadzie 1942 roku Dywizja Strzelców Karpackich została przeformowana w 3 Dywizję Strzelców Karpackich, a batalion w 3 Karpacki batalion ciężkich karabinów maszynowych o stanie 30 oficerów i 719 szeregowców. Stanowisko dowódcy batalionu objął podpułkownik dyplomowany piechoty Tadeusz Skinder[4].
Od 13 listopada do 4 grudnia 1942 dywizja przemieściła się do rejonu Mosul-Qaiyara (Qayyarah), gdzie przejęła od hinduskiej 8 Dywizji Piechoty zadanie obrony kierunku Rawanduz-Mosul, czyli drogi prowadzącej z Persji do północno-wschodniego Iraku. W tej drugiej miejscowości stacjonował 3 baon ckm[5].
25 maja 1943 batalion jako jednostka administracyjna został przydzielony pod względem gospodarczym do Kwatery Głównej 3 Dywizja Strzelców Karpackich[6].
4 lipca 1943 podpułkownik Skinder został mianowany zastępcą dowódcy 2 Brygady Strzelców Karpackich. 9 lipca 1943 roku dowódca armii wyznaczył majora Antoniego Miedźwiedź na stanowisko dowódcy baonu[7]. Po zakończeniu walk, na przełomie lipca i sierpnia 1945 batalion wyznaczony został do pełnienia służby wartowniczej. Wszedł w skład Zgrupowania Brygadowego „Tobruk” Grupy „Straż” (Polish Guarg Group)[8]. W lutym 1946 strzegł obozów jeńców niemieckich w rejonie Cesenatico[9].
Żołnierze batalionu[edytuj | edytuj kod]
- Dowódcy batalionu
- ppłk dypl. piech. Tadeusz Skinder (XI 1942 – 4 VII 1943)
- mjr / ppłk piech. Antoni Miedźwiedź (9 VII 1943 - 1947)
- Zastępcy dowódcy
- Oficerowie
- por. Józef Tropaczyński
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kronika 3 DSK 1943 ↓, s. 10.
- ↑ Młotek (red.) 1978 ↓, s. 16.
- ↑ Kronika 3 DSK 1943 ↓, s. 23.
- ↑ Kronika 3 DSK 1943 ↓, s. 19, 21.
- ↑ Kronika 3 DSK 1943 ↓, s. 23-24.
- ↑ Kronika 3 DSK 1943 ↓, s. 32.
- ↑ Kronika 3 DSK 1943 ↓, s. 36-37.
- ↑ Żak 2014 ↓, s. 137.
- ↑ Żak 2014 ↓, s. 144.
- ↑ Kryska-Karski i Barański 1973 ↓, s. 94.
- ↑ Panecki (red.) 1994 ↓, s. 236.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kronika 3 Dywizji Strzelców Karpackich Nr 1 za czas od 3 V 1942 do 10 XII 1943. [w:] Oddziałowe Kroniki i Dzienniki Działań, sygn. C.292 [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 1943. [dostęp 2016-06-03].
- Jakub Żak: Nie walczyli dla siebie. Powojenna odyseja 2 Korpusu Polskiego. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2014. ISBN 978-83-7399-621-2.
- Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945 zeszyt nr 14. Londyn: 1973.
- Mieczysław Młotek (red.): 3 Dywizja Strzelców Karpackich 1942-1947. Londyn: Zarząd Główny Związku Karpatczyków, 1978.
- Tadeusz Panecki (red.): 2 Korpus Polski w bitwie o Monte Cassino z perspektywy półwiecza. Warszawa: Bellona, 1994. ISBN 83-11-08291-X.